Ωχ, ωχ, ωχ!
Δεν ξέρω εσείς, αλλά με το που άκουσα τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει, με ζώσανε τα φίδια.
«Υπάρχουν λεφτά», μας είπε, και εννοούσε ότι θα κόψει μισθούς και συντάξεις για να τα βρει.
«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είπε και καταλήξαμε και να αλλάζουμε και να βουλιάζουμε. Είμαστε σε μια κρίση που ίσα που έχει μείνει η άκρη από το καλαμάκι στην επιφάνεια του νερού και καταφέρνουμε ακόμη με δυσκολία να αναπνέουμε.
«Δεν θα πάρω άλλα μέτρα» μας έχει πει αμέτρητες φορές και κάθε φορά τα μέτρα που παίρνει είναι ακόμη χειρότερα από τα προηγούμενα. Δεν προλαβαίνουμε να χορταίνουμε φάπες!
Ε, τώρα που μας είπε ότι η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει, βάσει όλων των προηγουμένων και πολλών ακόμη που δεν θυμάμαι, τι πρέπει δηλαδή να συμπεράνουμε; Ότι δεν τη γλιτώνουμε την πτώχευση με τίποτα, προφανώς. Άλλωστε, την ίδια μέρα που τα ‘λεγε αυτά στη Βουλή για να πείσει τους βουλευτές του - γιατί για τους άλλους δεν γεννάται θέμα - να ψηφίσουν με την... καρδιά τους τον προϋπολογισμό...
Την ίδια αυτή ώρα λοιπόν, διεθνής οίκος άφηνε να... διαρρεύσει ότι έχει κατά νουν να υποβαθμίσει κατά κάμποσο την πιστοληπτική ικανότητα των Ελληνικών Τραπεζών. Οπότε... βαράτε βιολιτζήδες!
Το ωραιότερο όμως του το είπε ο Καρατζαφέρης. Ο οποίος, για μια ακόμη φορά τόνισε ότι χρειάστηκε εθνική συναίνεση και εν συνεχεία γυρίζοντας προς τον πρωθυπουργό του είπε: «Και μη μου λέτε ότι δεν μπορείτε να τα βρείτε με το Σαμαρά. Εδώ σήμερα τα βρήκανε ο Μπουτάρης με τον Άνθιμο!». Ο οποίος Άνθιμος, παρεμπιπτόντως δεν... αρρώστησε, παρέστη στην ορκωμοσία του Μπουτάρη, έστω και αν από μέσα του κατέβαλε μπακακιά, διότι άλλου τύπου υβριστικές αναφορές δεν μπορεί να κάμει, καθότι δεν είναι αγιωτικές.
Ε, και δω που τα λέμε, δεν είχε και άδικο ο Καρατζαφέρης. Αφού τα βρήκανε ο Μπουτάρης με τον Άνθιμο - ή τέλος πάντων ανέχτηκαν ο ένας τον άλλο - γιατί να μην μπορούν να τα βρουν και ο Παπανδρέου με τον Σαμαρά, που στο κάτω - κάτω ήταν και συγκάτοικοι κάποτε στην Αμερική. Δηλαδή τότε πώς τα βρήκανε;
Κατά τα λοιπά, καμία έκπληξη. Για μια ακόμη φορά με βαριά καρδιά (υποθέτω) οι κυβερνητικοί βουλευτές πειθάρχησαν στην κομματική γραμμή και υπερψήφισαν αυτό τον... υπέροχο προϋπολογισμό, ο οποίος θα αναθεωρηθεί τόσες φορές ων ουκ έστι αριθμός. Διότι μπορεί να γκρινιάζουν, μπορεί να δυσανασχετούν, μπορεί να βράζουν από το κακό τους, μπορεί να αφήνουν υπονοούμενα και σπόντες αλλά... Αλλά όταν έρχεται η ώρα να πούνε το μεγάλο «όχι» λένε το... μεγάλο «ναι»!
Βέβαια, το ότι ψηφίσανε τον προϋπολογισμό δεν λέει και τίποτα, εδώ που τα λέμε. Γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον καζάνι που βράζει. Είναι τόσο και τέτοιο το γενικευμένο κλίμα δυσφορίας και η «αντράλα» μέσα στην ομάδα, που είναι απορίας άξιον πού θα καταλήξει τελικά αυτή η ιστορία, αν όχι με μια ωραιότατη πρόωρη προσφυγή στην κάλπη. Διότι, μπορεί να είπε προχθές ο «αντ’ αυτού» ή ο πρωθυπουργός νούμερο 2», και παρεμπιπτόντως υπουργός Εσωτερικών Ραγκούσης, ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να θυσιάσει το πολιτικό της μέλλον για το «καλό του τόπου», αλλά... Αλλά η εξουσία έστω και όταν η καρέκλα που τη φιλοξενεί έχει καρφιά, είναι γλυκιά. Και βεβαίως, καλή η «θυσία» για το καλό μας πάντα, αλλά καλή και η εξουσία. Και μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι στο πρόγραμμα. Απλώς δεν ξέραμε πόσο πρόωρη θα είναι ακριβώς. Πριν ή μετά την πτώχευση;
