«Απαιτούμε ν’απαλειφθούν από το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση οι όροι που θίγουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα». Με αυτά τα λόγια καταγγέλλει
το μνημόνιο ο πιο έγκριτος σύλλογος νομομαθών της χώρας, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών.
Το ποίημα που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον αρχηγό των Ινδιάνων Τσερόκι, όταν οι κατακτητές (κονκισταδόρες) κατέλυσαν την ελευθερία της πατρίδας του.
«Μας εξανάγκασαν να πιούμε το πικρό
ποτήρι της ταπείνωσης. Μας
φέρθηκαν σαν σκυλιά. Οι ζωές μας
και οι ελευθερίες μας έγιναν
παιχνίδι του Λευκού. Η γη μας και οι
τάφοι των πατέρων μας
κατακτήθηκαν με βάναυσο τρόπο.
Έτσι γίναμε πρόσφυγες και ξένοι στην
ίδια τη χώρα μας» *
Το ποίημα αυτό μιλάει στην καρδιά του κάθε Έλληνα πατριώτη. Οι Έλληνες ζούμε τώρα την εποχή που οι Ινδιάνοι ένιωθαν ότι κινδυνεύει η πατρίδα τους από τους ξένους κατακτητές. Νιώθουμε την ίδια αγωνία για την πατρίδα που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Ποιος δεν θα συγκινηθεί και δεν θα νιώσει ότι μιλάει γι΄ αυτόν το ποίημα αυτό του αρχηγού των Ινδιάνων Τσερόκι;
Οι Έλληνες έχουμε βγάλει απ΄ την καρδιά μας την πολιτική
που έφερε το μνημόνιο που θίγει ακόμα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Ο πιο έγκριτος νομικά Σύλλογος της χώρας ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών διαπιστώνει ότι το μνημόνιο θίγει τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. «Ουδέποτε» γράφει χαρακτηριστικά στην καταγγελία του «υπέγραψε η χώρα μας παρόμοια σύμβαση.
Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης αποκόπτουν το λαό μας από τις πνευματικές ρίζες του, αφού δεν αφήνουν τίποτε όρθιο στην πατρίδα, στην οικογένεια, στην Πίστη, στην Ελληνική Γλώσσα, στους συνεκτικούς δεσμούς της ελληνικής κοινωνίας, για να μετατρέψουν με την αθρόα λαθρομετανάστευση τους Έλληνες σε πρόσφυγες στην ίδια τη χώρα τους.
Στην Ορθοδοξία δεν έχουμε την ελπίδα μας στον άνθρωπο, αλλά στο Θεό. Ο Ιησούς συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και εγκαθιστά βέβαιες ελπίδες. Το να ακολουθεί κανείς το Χριστό σημαίνει ότι πιστεύει στην Ανάσταση. Η Ανάσταση εκ του τάφου, από εκεί όπου κάθε ελπίδα φαινόταν χαμένη.
Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τη γέννηση του Υιού του Θεού που έγινε άνθρωπος για να σώσει με το θάνατο και την Ανάστασή Του το ανθρώπινο γένος από την πτώση του. Στην Πίστη μας στο Χριστό η χαρά και η λύπη είναι μαζί. Η χαρά της Γέννησης είναι και λύπη του Πάθους, όπως και η λύπη του Πάθους είναι χαρά της Ανάστασης.
Ο Ιησούς συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και εγκαθιστά βέβαιες ελπίδες.
«Και διαγενομένου του Σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν. Και λίαν πρωί τη μια των Σαββάτων έρχονται επί το μνημείον ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγον προς εαυτάς. Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; Και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος. Ην γαρ μέγας σφόδρα».
Η Ελλάδα με τη βοήθεια του Θεού θα απορρίψει το μνημόνιο και θα ξεκινήσει μια νέα ανάπτυξη διαφυλάσσοντας τον ανεκτίμητο πνευματικό και υλικό πλούτο της από την ξενική επιβουλή.
*(Κ. Καλογερόπουλος, Στα Φτερά του Αετού)
