Αγαπητή «Ελευθερία»
Η «άγνωστος» έως τότε ανά το Πανελλήνιον πρώην υπουργός Γεωργίας Κατερίνα Μπατζελή, είχε την ευτυχία και τη χαρά να της χαμογελάσει γλυκά η μοίρα η καλή από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα που βίωνε πριν, να ανέλθει και να βρεθεί στην επιφάνεια της επικαιρότητας και της προβολής. Η αρχή της επιτυχίας έγινε με τη συμμετοχή της στη λίστα των ευρωεκλογών και σε εκλόγιμη θέση, όντας την έστειλε στο κοινοβούλιο της Ε.Ε. για πέντε χρόνια -αναδεικνύοντάς την- και στη συνέχεια ως εκλεγείσα βουλευτής εκπροσωπώντας το νομό Φθιώτιδας για πρώτη φορά, στη Βουλή των Ελλήνων. Ο κ. πρωθυπουργός με το αγνό του χαρακτήρα του και με τη μεγαλοσύνη που τον διακρίνει, της έκανε τη μεγάλη τιμή, αναθέτοντάς της το προαναφερθέν της υπουργού αξίωμα. Δυστυχώς για τη νέα και άπειρη τότε υπουργό το ξεκίνημά της ήταν αρνητικό, οπότε τους πρώτους τρεις μήνες κι ενώ είχε λάβει γνώση για το μεγάλο ξεσηκωμό του αγροτικού κόσμου σε όλη την επικράτεια, δεν χειρίστηκε καταλλήλως και αναλόγως –δηλαδή προληπτικά- την αναμενόμενη εξέγερση ιδιαίτερα μακράς διαρκείας, με αποτέλεσμα, την ανυπολόγιστη οικονομική και ηθική βλάβη στη χώρα μας και στα πρώτα βήματα της κυβέρνησης. Παραθέτω της εποχής σχόλιο: ... «την υπουργό Γεωργίας Κ. Μπατζελή, κατηγορώ ως ανοησία και ηθική αυτουργό στην παρούσα αναταραχή της ζοφερής κατάστασης των μπλόκων, επιφορτίζοντας και άλλα βάσανα στον πρωθυπουργό, τον Ελληνικό λαό, στους διερχόμενους ξένους και για την ανυπολόγιστη οικονομική βλάβη στη χώρα μας. Ενώ έλαβε γνώση για τον επικείμενο ξεσηκωμό, γιατί δεν κάλεσε τους ενδιαφερόμενους 55 μέρες πριν σε διάλογο; Ίσως και να πετύχαινε. Εάν όχι, δεν θα είχε την ηθική ευθύνη...». Η απόρριψη της πρότασης του πρωθυπουργού για την Περιφέρεια και η έξοδος από την κυβέρνηση, απλά, ήταν το πρόσχημα. Ήθελε να μην πικραθεί... η μετάβασή της στην Περιφέρεια, πιθανόν να είχε και επιτυχία! Η μεγαλοψυχία του ανθρώπου Γ. Παπανδρέου δεν την άγγιξε. Περί τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1956 όταν παρουσιαστήκαμε στρατιώτες νεοσύλλεκτοι, μας ρωτούσε ο αξιωματικός της επιτροπής τον καθένα ξεχωριστά στον ενικό: πού θέλεις να υπηρετήσεις; Και η απάντηση απ’ όλους ίδια και αμετάβλητη: όπου έχει ανάγκη η πατρίδα. Σήμερα που έχει πραγματική ανάγκη η πατρίδα μας εξαιτίας των δυσάρεστων περιστάσεων και παρ’ όλες τις φιλότιμες και επίπονες κινήσεις και μετακινήσεις του προέδρου, κάποιοι απερίσκεπτοι πρόβαλαν άρνηση καθήκοντος και υποχρέωσης όχι στον πρωθυπουργό, αλλά στην υπεράνθρωπη προσπάθεια και τη φιλοπατρία του θαυμάσιου αυτού λαού και του έθνους κατ’ επέκταση, για την επιβεβλημένη αναγκαιότητα, αναγέννησης του Ελληνικού κράτους. Και όλα αυτά, μην χάσουν τον υπουργικό θώκο και τη γλυκιά γοητεία της εξουσίας. Η εξωκοινοβουλευτική επίσης άγνωστη τοις πάσι υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, δεν σεβάστηκε τη γενναιοδωρία του προέδρου και τις προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών να προσφέρει τις υπηρεσίες της καθώς το επιτάσσουν οι περιστάσεις, επικαλούμενη προσωπικούς λόγους. Γιατί; Ίσως να μην εννόησε και το αγνοεί ότι στην παρούσα δραματική κατάσταση που περιήλθε η χώρα μας, συντελείται μια ειρηνική επανάσταση θυσιών του Ελληνικού λαού για την έξοδο από την ασφυκτική οικονομική κρίση –δηλαδή την υπάρχουσα χρεοκοπία- και την επαναφορά στην ομαλή και τέλεια λειτουργία της Ελληνικής Πολιτείας, σε υγιείς και στερεές βάσεις πλέον με φωτεινό και διαυγές μέλλον. Η μάχη αυτή της επιβίωσης που δίνεται τώρα, θα μεταβληθεί σε μία όαση ανάστασης και ζωής μέσα στην απέραντη ερημία που άφησαν πίσω τους η καταιγίδα και η λαίλαπα των τρωκτικών του Ελληνικού κράτους – της πατρίδας μας, κατασπαράζοντας άγρια την οικονομία και τον γεωφυσικό εθνικό της πλούτο υγρό και μη, που ήταν η ραχοκοκαλιά, οι πνεύμονες και η ψυχή της, ακλυδώνιστα θεμέλια έως χθες και που την κατρακύλησαν στα τρίσβαθα της οδού αβύσσου αριθμός μηδέν!.. όπως γράφει ο Μενέλαος Λουντέμης εξιστορώντας το αληθινό διήγημά του. Προσωπικά πιστεύω και προσδοκώ, πως δεν θα πάνε χαμένες οι θυσίες του Ελληνικού λαού, σε αντίθεση με τους προκαλούντες πανικό στους φιλήσυχους, νομοταγείς και έντιμους πολίτες. Με την αναγκαστική επιστροφή των αποδεδειγμένων κλοπιμαίων, των αντισυνταγματικών χρυσών μισθών και πάντων των σφετεριστών εθνικών θησαυρών του Ελληνικού κράτους. Βεβαίως αρκετά δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Επειδή, αργοσβήνουν οι γίγαντες καταχραστές, οι κλέφτες και οι απατεώνες, οι φοροφυγάδες offshore και το όλον κακό και επιβλαβές γνωστό πια σαθρό συναπάντημα του έθνους, με τις αποκαλύψεις και τις καταγγελίες –προς τιμήν τους- των κ. Ρακιντζή, Καπελέρη και άλλων! Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης απάνω τους. Η Εφορία των Η.Π.Α., ως και τον Αλ Καπόνε έστειλε στη φυλακή για φοροδιαφυγή. Επίσης προσμένω, πως δεν πρόκειται να ξανακλαπεί δημόσιο χρήμα. Όσο για την κρατική αχαλίνωτη σπατάλη, απορώ και εξανίσταμαι!! Σπάστε το κεφάλι της οχιάς!! Τη σπατάλη της μάστιγας και της ιδιοτέλειας!. Τη σπατάλη της απάτης και της ρεμούλας! Την σπατάλη τη φόνισσα της Ελλάδας μας και των παιδιών της. Επιτέλους και επειγόντως, δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής κ. πρωθυπουργέ. Είναι η τελευταία ευκαιρία, επιτυχίας των στόχων, εξόδου από την κρίση και να γνωρίσει ο τόπος προκοπή. Η γιορτή της Θεσσαλονίκης, ας είναι ύστατη πράξη απλοχεριάς, οριστικά και αμετάκλητα. Τα προλεγόμενα ισχύουν για όλους τους στασιαστές οι οποίοι δεν αποδέχθηκαν την πρόταση στράτευσης για τις Περιφέρειες, που καταμαρτυρούν ολιγοπιστία και ιδιοτέλεια δυστυχώς. Πρέπον είναι, να κάνω μια μικρή αναφορά στους τρεις διαφωνούντες του κυβερνητικού χώρου όταν δήλωσαν παρών στην ψήφιση του μνημονίου με τη δικαιολογία, πως δεν το επιτρέπει η συνείδησή τους. Ουδεμία αντίρρηση, συμφωνώ απόλυτα. Ασφαλώς, κανενός η συνείδηση δεν λέγει ναι, αλλά όταν πρόκειται για εθνική επιβίωση και πατριωτικό χρέος παραβίασαν τη συνείδησή τους, ακόμα και πολιτικοί σας αντίπαλοι! Ταύτα, αγαπητοί Δημαρά, Σακοράφα και Οικονόμου. Όχι αθώο προφίλ φαινομενικά στους φίλους που σας τίμησαν. Συνοπτικά λίγες λέξεις για τους συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ, Τελωνειακών κ.ά. των οποίων τρέμουν τα φυλλοκάρδια τους μη χάσουν κάποιες επιπρόσθετες αμοιβές, με τη συμμετοχή τους στηρίζοντας την ιερά υπόθεση μεταξύ ζωής και θανάτου, που βρίσκεται τώρα η αιώνια Ελλάδα μας. Παρακολουθώντας τις ειδήσεις βλέπω τακτικά στην t.v. τη συνδικαλίστρια Σπανού, να κάνει διαρκώς ορθολογικούς ταμειακούς ισολογισμούς. Πότε εργάζεται αυτή η γυναίκα; Ή πουλάει μόνο δικαιώματα; Ο συνδικαλιστής Βρεττάκος πάντα βλοσυρός, σε αντίθεση με τον μεγάλο άντρα του πνεύματος αγνό και γενναίο πατριώτη, τον αείμνηστο Νικηφόρο Βρεττάκο! Ο πρόεδρος Παπασπύρος αγωνίζεται δυναμικά μη θιγούν τα κεκτημένα, και ας πατώνει αργά-αργά στον πυθμένα του έλους η χώρα μας... να μην γίνει ποτέ η ανέλκυση. Ντροπή! Οι σιδηροδρομικοί, διαφωνούν στην εξυγίανση του ΟΣΕ και ας έχει παθητικό σε ημερήσια βάση, άνω των 3 εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί; Ο Ν. Φωτόπουλος -το μεγάλο αφεντικό ουσιαστικά- ο Νονός της ΔΕΗ, (θα χυθεί αίμα) μου θύμισε τον ανεκδιήγητο Πιπεργιά όταν κατέβαζε τους διακόπτες στα «δικής του ιδιοκτησίας εργοστάσια» βυθίζοντας την Ελλάδα στο σκότος, κι ας ήταν άτεχνος και με παχυλούς μισθούς έναντι των άλλων εργαζομένων. Γιατί γκρινιάζουν; Ευνοηθέντες προνομιούχοι γαρ... και σε εποχή τρομερής ανεργίας! Τους λυπάμαι. Στερούνται προθυμίας και παρόρμησης θυσιών για την πατρίδα την Ελλάδα μας!! Όχι για την κυβέρνηση και την πολιτική. Γίνεται δυστυχώς παρανόηση και παρερμηνεία στην προκειμένη περίπτωση, η οποία είναι παροδική.
Επίλογος: προς τον πρωθυπουργό. Κύριε Πρόεδρε, λογικό είναι στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα, ο υπουργός Γεωργίας να προέρχεται από τη Μητρόπολη του θεσσαλικού κάμπου επειδή γεννήθηκε, ανδρώθηκε, έζησε εξ επαφής τη Μητέρα Γη, και την πότισε με ιδρώτα και αίμα.
Με τιμή και αγάπη,
Θανάσης Δ. Καλογιάννης
