Τις τελευταίες βδομάδες, δικαιολογημένα, το ενδιαφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου ήταν στραμμένο στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, καθώς επίσης και στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει τον τόπο μας.
Διέλαθε, γι΄ αυτό, της προσοχής των πολλών ή δε δόθηκε, εσκεμμένα ίσως, η δέουσα σημασία απ΄ τα Μ.Μ.Ε. σε μια παραίτηση αυτή της κ. Δραγώνα, μέχρι πρότινος ειδικής γραμματέως του Υπουργείου Παιδείας, που σε μένα, τουλάχιστον, δημιούργησε έντονο προβληματισμό.
Έστω κι αν διαψεύστηκε, λέγεται ότι ο πραγματικός λόγος για την απόφασή της αυτή ήταν η δυσφορία, που προκάλεσε μία απ΄ τις προτάσεις της για το νέο τύπο Λυκείου να διδάσκεται σ΄ αυτό προαιρετικά εκτός απ΄ τα Θρησκευτικά και το μάθημα της Ιστορίας.
Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι τα τελευταία χρόνια χάριν άλλων, τεχνολογικών κυρίως, μαθημάτων μειώθηκαν οι ώρες διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, καταργήθηκε το πολυτονικό σύστημα, δημιουργήθηκε τεράστιο ζήτημα για το περιεχόμενο των νέων βιβλίων της Ιστορίας, καταργήθηκε η αναγραφή του θρησκεύματος απ΄ τις νέες ταυτότητες και έγινε αποτυχημένη απόπειρα να γραφεί σ΄ αυτή κωδικός, που περιέχει τον περίφημο αριθμό 666, τέθηκε ζήτημα για την ύπαρξη εικόνων στις αίθουσες διδασκαλίας και για τη σκοπιμότητα της συνέχισης των παρελάσεων στις εθνικές επετείους, ενώ την ίδια ώρα φιλονικούμε μεταξύ μας για το αν πρέπει να κτισθεί τζαμί στο κέντρο της Αθήνας, προβάλλεται ως πρωτοποριακή η πρόταση να διδάσκονται τα Αγγλικά απ΄ την Α΄ Δημοτικού και ετοιμαζόμαστε ως κράτος ν΄ αντικαταστήσουμε τις νέες ταυτότητές μας με τις νέου τύπου κάρτες συναλλαγών του πολίτη, τίθενται τα παρακάτω ερωτήματα:
Αλήθεια! Τι, τέλος πάντων, συμβαίνει στον τόπο μας και τι επιδιώκουν, όσοι, κρυφά ή φανερά, προσπαθούν κατά καιρούς με τη μέθοδο του σαλαμιού να αποδομήσουν τα βασικά στοιχεία της ταυτότητας του Έλληνα, δηλ. τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, την ιστορία του και εν γένει την παράδοσή του, που επέτρεψαν κατά το παρελθόν στο λαό μας να αναγεννάται και να βγαίνει αλώβητος από μακροχρόνιες δουλείες και δύσκολες καταστάσεις, να αποτελεί πρότυπο ανδρείας και έναν απ̓ τους βασικούς πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού;
Μήπως στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και της ομοιογενοποίησης των πληθυσμών χάριν της εξασφάλισης μεγάλων αγορών, καθώς και εξ αιτίας του φθόνου, που τρέφουν ορισμένοι για τη ράτσα μας, για το αδάμαστο φρόνημα και την προσφορά του λαού μας στην ανθρωπότητα, κάποιοι, για να πετύχουν πιο εύκολα τους στόχους τους και να γλυτώσουν από εμάς, βάλθηκαν, ακολουθώντας τη συνταγή Κίσινγκερ, να μας κάνουν αμερικανάκια και στο φαίνεσθαι και στο είναι μας, μια που οι Αμερικανοί, που ηγούνται του άρματος της παγκοσμιοποίησης ούτε δική τους γλώσσα διαθέτουν, ούτε μια επικρατούσα θρησκεία, ούτε μακραίωνη ιστορία;
Και καλά οι ξένοι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούν. Η δική μας, όμως, πνευματική, πολιτική και θρησκευτική ηγεσία γιατί ολιγωρεί, μεριμνά και τυρβάζει για άλλα πολλά και δείχνει να συμβιβάζεται εύκολα με τέτοιες καταστάσεις; Είναι τόσο δύσκολο να αποδέχεται και να ενσωματώνει κανείς το καινούργιο, χωρίς, ωστόσο, να αλλοιώνεται το D.N.A. του λαού;
Γιατί, κακά τα ψέματα, πιο επικίνδυνη για τη μελλοντική πορεία του λαού μας δεν είναι η οικονομική κρίση, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα αντιμετωπισθεί, αλλά κυρίως η πολύπλευρη πνευματική κρίση, η κρίση ιδεών, θεσμών και αξιών και η επιλογή μας να ικανοποιούμε κυρίως το υλικό και φθαρτό κομμάτι του εαυτού μας και να αδιαφορούμε για το ψυχικό και άφθαρτο, πορευόμενοι ο καθένας, όπως του κατέβει, χωρίς σταθερές και μπούσουλα.
Και επειδή και της παγκοσμιοποίησης, αργά ή γρήγορα, θα ‘ρθει σίγουρα η ώρα, που θα καταρρεύσει, καλό είναι, να μη σβήσει η έννοια του έθνους και ό,τι αυτή συνεπάγεται, για να αποτελεί μαγιά για τα μελλούμενα .
Εύχομαι και ελπίζω να συνέλθουμε γρήγορα και να πάρουμε τα μέτρα μας. Αλλιώς πως, Κύριος οίδε, τι πρόκειται ν ̓ ακολουθήσει στο μέλλον.
Υ.Γ.: Ας μην σπεύσουν κάποιοι να με κατατάξουν στην κατηγορία των εθνικιστών και κινδυνολόγων, γιατί μ̓ όλες αυτές τις διαπιστώσεις και προβληματισμούς εκφράζονται απλά οι ανησυχίες ενός φιλελεύθερου δημοκράτη Έλληνα πατέρα, χριστιανού και δασκάλου, που και την ευρωπαϊκή ιδέα αποδέχεται και την παγκοσμιοποίηση αλλά με όρους και προϋποθέσεις ˙ τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.
