«Ε ρε γλέντια!», που έλεγε και ο Καραγκιόζης. Και ταιριάζει μια χαρά και στην υπόθεση, η οποία είναι «Καραγκιόζ μπερντέ». Βγήκαν τ’ άπλυτα των Αμερικανών στη φόρα, και μάλιστα μαζικά, σχετικά με τις «αξιολογήσεις» που είχαν κάνει κατά καιρούς για χώρες και ηγέτες άλλων χωρών και βεβαίως και των ευρωπαϊκών».
Καλά, ότι τον υπόλοιπο κόσμο τον έχουν γενικώς «γραμμένο» οι Αμερικανοί, αυτό το ξέραμε και χωρίς τις μαζικές «διαρροές». Καθότι έχουν την έπαρση της υπερδύναμης, τον αέρα του «πρώτου» και λοιπά και λοιπά. Γι’ αυτό και κάνουν παιχνίδι ανά την υφήλιο, άλλοτε πιο εύκολα και άλλοτε πιο δύσκολα, αλλά πάντως το κάνουν. Παίρνουν το ένα πιόνι από δω, το πάνε από κει και μετά αλλάζουν πλευρά - αφού μόνοι τους την παίζουν την παρτίδα - και κάνουν την επόμενη κίνηση, και πάει λέγοντας μέχρι να κάνουν ρουά ματ στον εαυτό τους. Γιατί και αυτό το κάνουν με μεγάλη επιτυχία! Παρότι παίζουν μόνοι τους τα καταφέρνουν να νικηθούν και να γελοιοποιηθούν. (Βλέπετε ας πούμε την περίπτωση του Ιράκ).
Αλλά τώρα με αυτή την ομαδική διαρροή που δεν ξέρουμε και πόσο «τυχαία» είναι ακριβώς διότι 250.000 τηλεγραφήματα δεν είναι απλά «διαρροή», είναι ο κατακλυσμός του Νώε. Οπότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα σίγουρα. Και είναι και μεγάλος για να χωράει τόσες χιλιάδες τηλεγραφήματα. Το θέμα είναι ότι με τις συγκεκριμένες διαρροές μάθαμε και μεις και «αυτοί» που άμεσα τους αφορά, τι άποψη έχουν οι ΗΠΑ για πρόσωπα και πράγματα και... Και οι απόψεις αυτές διόλου κολακευτικές είναι. Τουναντίον, πέφτει θάψιμο όχι με φτυάρι, αλλά με εκσκαφέα. Και, δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι τουλάχιστον «διασκεδαστικά» αυτά που έχουν δει - μέχρι στιγμής τουλάχιστον - τα φώτα της δημοσιότητας σχετικά με τους χαρακτηρισμούς που αποδίδουν σε διάφορους Ευρωπαίους και μη ηγέτες. Έχουμε και λέμε: την Άνγκελα Μέρκελ τη χαρακτηρίζουν «ελάχιστα δημιουργική». Τον Ρώσο πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν «Άλφα Αρσενικό» και επίσης «Μπάτμαν», ενώ τον Μεντβέντεφ «Ρόμπιν». Τον Ιρανό πρόεδρο Αχματινετζάντ «Χίτλερ». Τον Αφγανό ομόλογό του, Καρζάι, «παρανοϊκό». Τον Μπερλουσκόνι «διοργανωτή πάρτι οργίων». Τον Ερντογάν «αχαλίνωτα φιλόδοξο» και τον Νταβούτογλου «εξαιρετικά επικίνδυνο», ενώ για τον Καντάφι λένε ότι συνοδεύεται παντού από μια φιλήδονη ξανθιά νοσοκόμα. Δηλαδή καλή κουβέντα για κανέναν δεν έχουν. Πάρε τον έναν και κοπάνα τον στον άλλον είναι η φάση, σύμφωνα με τις αμερικανικές περιγραφές. Όπου, παρεμπιπτόντως, μέχρι στιγμής δεν έχουν «ανακαλυφθεί» χαρακτηρισμοί για Έλληνες ηγέτες. Ή που είμαστε τόσο ασήμαντοι ως χώρα για τους Αμερικανούς, που δεν μπαίνουν καν στον κόπο. Ή είναι τόσο «διαφανείς» οι ηγέτες που έχουμε, που δεν τους «βλέπει» καν η αμερικανική διπλωματία. Ή, εν πάση περιπτώσει, οι αποκαλύψεις δεν έχουν φτάσει ακόμη στο τηλεγράφημα που τους αφορά.
Το δυσάρεστο της υπόθεσης είναι ότι μπορεί οι αμερικανικοί χαρακτηρισμοί να ξενίζουν ή και να ξινίζουν - και είναι σίγουρο ότι όλοι οι προαναφερθέντες θα έχουν... ξινισμένα μούτρα, παρότι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν - αλλά... Αλλά δυστυχώς έχουν μια βάση αλήθειας. Και λέμε «δυστυχώς» γιατί πρόκειται για ηγέτες οι οποίοι αποφασίζουν για τις τύχες του κόσμου, όχι απλά για πρόσωπα με τα προσωπικά τους κουσούρια.
Πάντως, για να μην μένουμε έτσι και... παραπονεμένοι, υπάρχει και μια αποκάλυψη που αφορά στην Ελλάδα. Απόρρητο τηλεγράφημα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του 2009 ανέφερε ότι: «Η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα επιδείξει... ευελιξία στο Σκοπιανό». Και έρχομαι εγώ τώρα και ρωτάω: πού το ήξεραν αυτοί εκ προοιμίου ότι η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα δείξει... ευελιξία στο Σκοπιανό και θα παριστάνει την Κομανέτσι; Ήξεραν ποια θα είναι η επόμενη ελληνική κυβέρνηση; Προεξοφλούσαν τις προθέσεις της; Τι είχαν ήδη προκαταλάβει; Ή έτσι «όταν θυμόταν χαίρονταν» ο Αμερικανός διπλωμάτης; Και επειδή το τελευταίο αποκλείεται, και επειδή η ερώτηση που αρχικά τέθηκε είναι φυσικά ρητορικού χαρακτήρα, για μια ακόμη φορά έχουμε τη λαμπρή ευκαιρία να διαπιστώσουμε πως οι Αμερικανοί ανακατεύονται στις υποθέσεις μας.
Αυτά και σε άλλα... τηλεγραφήματα με υγεία!
