Ανακατατάξεις στο ελλαδικό πολιτικό σκηνικό προοιωνίζεται το εκλογικό αποτέλεσμα για τους ΟΤΑ.
Και εννοούμε φυσικά το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής, αφού χθες, στο δεύτερο γύρο των εκλογών, παίχτηκε η «μάχη των εντυπώσεων», με δεδομένες κάποιες υπόγειες συμπράξεις, εν πολλοίς ετερόκλητες.
Εν προκειμένω αξίζει να υπομνήσουμε ότι προ του δευτέρου γύρου των εκλογών, τα «Νέα» έγραψαν ότι το ΠΑΣΟΚ «βλέπει νέο βρόμικο ‘89» με ανίερες συμμαχίες της ΝΔ με την Αριστερά, δημοσίευμα που προκάλεσε την οργή του Περισσού, ο οποίος έκανε λόγο για «προβοκάτορες αντάξιους του Γκαίμπελς», δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το «Συγκρότημα Λαμπράκη» (για το οποίο μάλιστα έγραψε πως έχει «βρόμικο ρόλο, που τον διαπιστώνει κανείς «όποια πέτρα της ελληνικής ιστορίας και αν σηκώσει»).
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Δικομματισμός περί το 67%, Αριστερά (συστημική και μη) περί το 20% και φυσικά αποχή που κατέγραψε ιστορικό ρεκόρ, αγγίζοντας το 40%, τα δε άκυρα - λευκά το 9,09%, επί της ουσίας, δηλαδή, ένας στους δύο ψηφοφόρους είπε «όχι» στην κάλπη της περασμένης Κυριακής.
Η αποχή στους μεγάλους αστικούς δήμους και ειδικότερα στην Αθήνα εκτοξεύτηκε στο 57,3%, στον Πειραιά στο 54,55% και στη Θεσσαλονίκη στο 45,93%, ενώ συνολικά 3.793.555 πολίτες επέλεξαν να μην συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία.
Τον αναμφισβήτητο νικητή των εκλογών, δηλαδή την αποχή, προσπαθούν να αναλύσουν και να ερμηνεύσουν τα κομματικά επιτελεία, ενώ από την πλευρά τους οι αναλυτές και οι εκλογολόγοι την αποδίδουν στην παρατεταμένη κρίση που διέρχεται το κομματικό σύστημα.
Άλλοι αναλυτές λένε πως το φαινόμενο της αποχής τείνει να πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά από εκλογική αναμέτρηση σε εκλογική αναμέτρηση, άλλοι δε λένε πως οι πολίτες αποδοκίμασαν το κομματικό σύστημα, γιατί δεν πιστεύουν στον τρόπο που πολιτεύεται σε εποχή κρίσεως.
Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πως οι πολίτες που απείχαν, έχουν για την κυβέρνηση ένα αόριστο αίσθημα πολιτικής εμπιστοσύνης, αλλά δεν της δίνουν «λευκή επιταγή», ενώ για τη ΝΔ θεωρούν πως δεν συγκροτεί, στην παρούσα φάση, εναλλακτική λύση.
Αλλά αν αυτές οι εκτιμήσεις αφορούν στους εταίρους του δικομματισμού, το ΚΚΕ είναι ικανοποιημένο από τις εκλογικές του επιδόσεις, καθώς ήταν το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα, που κατάφερε όχι μόνο να αυξήσει τα ποσοστά του, αλλά και τους ψηφοφόρους κατά 71.000.
Η εξέλιξη αυτή σημαίνει πως το ΚΚΕ δημιουργεί συνθήκες ηγεμονίας στο χώρο της Αριστεράς και το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι αν ο Περισσός – που πιστεύει πως «μεγαλώνουν οι ευθύνες μας»- θα θελήσει (και δη από θέσεως ισχύος) να προωθήσει πολιτικές συμμαχιών λαϊκού μετώπου.
Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν πως το ΚΚΕ ευνοήθηκε από το Μνημόνιο και το ρεύμα του αντιευρωπαϊσμού, που φαίνεται να το συνοδεύει, ως συνεπής αντικαπιταλιστική και αντιευρωπαϊκή δύναμη και αυτή ήταν η στάση του Περισσού από την αρχή, μετά την υπογραφή του Μνημονίου.
Στον άλλο πόλο της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό το γεγονός ότι, παρά τη δραματική αποσυσπείρωση της κομματικής βάσεως του ΠΑΣΟΚ, το ψηφοδέλτιο με τον Αλέξη Μητρόπουλο, καθηλώθηκε στο 6%, αν και είναι προφανές πως η παράταξη αυτή της Αριστεράς «άντεξε» τη διπλή διάσπαση, πρώτα με την αποχώρηση του Φώτη Κουβέλη και μετά με την αυτονόμηση του Αλ. Αλαβάνου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί τα πανελλαδικά ποσοστά των βουλευτικών εκλογών του 2009, υποχωρώντας από το 4,6% στο 4,5%.
Βεβαίως, σε απόλυτους αριθμούς έχει χάσει ψήφους, οι οποίες – ειδικά στην Αττική – όδευσαν στη «Δημοκρατική Αριστερά», τον Αλέκο Αλαβάνο, αλλά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία πήρε 1,7% πανελλαδικά.
Το ερώτημα για το χώρο του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ είναι αν θα προχωρήσει η σημερινή γραμμή ότι, δηλαδή, θα πρέπει να «συναντηθεί» η Αριστερά με το σοσιαλιστικό χώρο (δυσαρεστημένοι του ΠΑΣΟΚ) μια γραμμή για την οποία υπάρχουν οι ενστάσεις, όπως του Π. Λαφαζάνη.
Τέλος αξίζει να υπομνηστεί η εμφάνιση του ακροδεξιού φαινομένου στην Αττική με τα υψηλά ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» στην περί τον Άγιο Παντελεήμονα περιοχή.
Ο καθηγητής Στάθης Καλύβας έγραψε σχετικώς στην «Καθημερινή» για το «αρνητικό» αυτό φαινόμενο, λέγοντας ότι: «Δείχνει πού οδηγεί η εγκατάλειψη του κέντρου της πόλης και ο συστηματικός στρουθοκαμηλισμός απέναντι στα προβλήματα που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση. Αν μας ενδιαφέρει να περιορίσουμε το ρεύμα προς την ακροδεξιά, προτού αυτό γίνει ανεξέλεγκτο, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε δραστικά τόσο τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το θέμα της λαθρομετανάστευσης όσο και το πώς έχουμε διαχειριστεί την Αθήνα».
Κι εδώ βρίσκεται η ουσία και όχι στην παλαιάς κοπής κινδυνολογία του βουλευτή του ΛΑΟΣ Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος – με αφορμή την άνοδο της Αριστεράς – ούτε λίγο, ούτε πολύ, διαβλέπει πως η χώρα θα γίνει... κόκκινη!!!
