(Η εξουσία σήμερα είναι σαν το φάρμακο.
Είναι παράξενη και απαραίτητο προϊόν, (έτσι λένε), αλλά ενεργεί σιγά-σιγά...)
Νομίζω ότι η ηθική είναι και σήμερα μια πρακτική. Υπάρχουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γιατί το ήθος είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Θα πάρουμε το ζωντανό παράδειγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας και που σε όλους μας έχει δημιουργήσει την λεγόμενη «εθνική κατάθλιψη». Αν λοιπόν θέσουμε το ερώτημα με καθαρά πολιτικούς όρους είναι σαφές ότι πολύ απλά και σύντομα θα πούμε, θα παραδεχθούμε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικό.
Νομίζω ότι από πολιτικής άποψης είμαστε αναγκασμένοι να αναγνωρίσουμε πως τα σκληρά και μόνο σκληρά μέτρα θα φέρουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν τα ξένα κέντρα αποφάσεων, γιατί απλά έτσι το αποδεχθήκαμε τόσες δεκαετίες τώρα.
Όμως νομίζω ότι για ηθικούς λόγους πρέπει να θέσουμε το ερώτημα της χώρα μας με τη μορφή της μη αποδοχής αυτού που συμβαίνει και της μη αποδοχής της απάθειας των αληθινών συμμάχων στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Νομίζω πως η στάση είναι ηθική αλλά και πολιτική και πρέπει η στάση αυτή να πάρει τη διάσταση ουσιαστικά πολιτικού φαινομένου, ένα φαινόμενο το οποίο θα αναγκαστούν να πάρουν υπόψη τους αργά ή γρήγορα αυτοί που Κυβερνούν...
Γιατί απλά... Κε υπουργέ εδώ δεν έχουμε εισιτήριο για να πάμε με το αστικό στη δουλειά μας και συ μου μιλάς για ταξίδια με τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ!
Γιατί απλούστατα Κε Πρωθυπουργέ οι Ευρωπαίοι σε καμαρώνουνε και καμαρώνεις σαν γύφτικο σκεπάρνι, σε βραβεύουν και η χώρα σου έχει στήσει πένθιμο μοιρολόι...
Σίγουρα μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η έννοια της καταπίεσης ήταν πάντα ύπουλη.
Σήμερα όμως φαίνεται ότι η έννοια της καταπίεσης είναι εντελώς ακατάλληλη για να αντιληφθούμε τι είναι ακριβώς η παραγωγική πλευρά της εξουσίας. Όταν λοιπόν ορίζουμε τα αποτελέσματα της εξουσίας σαν καταπίεση υιοθετούμε μια καθαρά νομική αντίληψη της εξουσίας αυτής: ταυτίζουμε την εξουσία με ένα νόμο που λέει «όχι»: η εξουσία θεωρείται ότι φέρει την κάθε δύναμη... σας το λέω εκ πείρας η εξουσία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια μορφή καταπίεσης!..
Τρόμος
...Όντα και πράγματα που όνομα δεν έχουν
και τάσαρκα ποδάρια των στην κάμαρή μου τρέχουν
.........
και με κοιτάζουν σαν να με γνωρίζουν
σαν να καγχάζουν άφωνα που τώρα με φοβίζουν.
Κ.Π. Καβάφης
1877-1923
*Ο κ. Λάμπρος Γιώτης είναι Ζωγράφος – Απόφοιτος Σχολής Ικάρων Υποψήφιος Σύμβουλος 4ης Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Λαρισαίων
του Συνδυασμού «Πόλη του αύριο» του Κώστα Τζανακούλη
