Θα μου επιτρέψετε σήμερα αγαπητοί αναγνώστες, να ξεφύγω λίγο από την μίζερη πολιτική πραγματικότητα παρουσιάζοντας ένα επιστημονικό θέμα, που δείχνει πως η Ελλάδα και οι Έλληνες μπορούν, αν θέλουν και τους αφήσουν, να έχουν τη μεγαλύτερη εκτίμηση διεθνώς. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη που έγινε από Έλληνες επιστήμονες, και διευρύνει αποφασιστικά τις γνώσεις μας σε νέα και άγνωστα πεδία.
Μέχρι σήμερα λοιπόν ήταν γνωστό, ότι όλοι οι ζωικοί οργανισμοί κατατάσσονταν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα ασπόνδυλα και τα σπονδυλωτά.
Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια, ασπόνδυλα είναι μια μεγάλη κατηγορία ζωικών οργανισμών, που περιλαμβάνει πολυπληθείς επιμέρους κατηγορίες ζώων, που δεν έχουν σπονδυλική στήλη. Για την ακρίβεια ως ασπόνδυλα εννοούμε τους σκώληκες, τα αρθρόποδα (π.χ. αράχνες, σκορπιοί), τους σπόγγους, τα κνιδόζωα (μέδουσες, κοράλλια, κ.λπ.), τα καρκινοειδή (π.χ. γαρίδες, καραβίδες), τα έντομα (μύγες, σκαθάρια κ.λπ.), τα μαλάκια (όπως σαλιγκάρια, μύδια, καλαμάρια) και τα εχινόδερμα (π.χ. αχινούς).
Αντίστοιχα, σπονδυλωτά είναι όλοι οι οργανισμοί που έχουν σπονδυλική στήλη, όπως τα ψάρια, τα αμφίβια, τα πτηνά, τα ερπετά και τα θηλαστικά.
Η τεράστια επιτυχία των Ελλήνων βιολόγων είναι πως ανακάλυψαν και μια τρίτη κατηγορία, που συνδυάζει χαρακτηριστικά και από τις δύο προηγούμενες, και συγκεκριμένα αυτή των ασπόνδυλων-σπονδυλωτών, όπως εύστοχα τη χαρακτήρισαν. Κύριο χαρακτηριστικό της εν λόγω κατηγορίας, παρά την αναμφισβήτητη ύπαρξη σπονδυλικής στήλης, που και ακτινολογικώς διαπιστώθηκε, είναι μία απίστευτη ρευστότητα γενικώς: Ρευστότητα μορφής, ρευστότητα διαστάσεων σώματος και μελών, ρευστότητα συναισθημάτων, ιδεών κ.λπ., κ.λπ.
Λόγω λοιπόν ακριβώς αυτής της ιδιότητάς τους, οι εν λόγω οργανισμοί παρουσιάζουν πολύ περίεργα φαινόμενα, που βρίσκονται ακόμα υπό ενδελεχή έρευνα. Τη μια στιγμή π.χ. μπορεί να εμφανιστούν τελείως άκαμπτοι, πετρωμένοι, αδυνατώντας να επιδείξουν την ελάχιστη ευελιξία, και την αμέσως επόμενη παρουσιάζουν μια απίστευτη ευκαμψία, απείρως μεγαλύτερη αυτής του ποντικού ή του σκώληκος. (Υπάρχουν πολλές επιστημονικές ενδείξεις, πως αυτό οφείλεται σε πολύπλοκες συνδέσεις ανάμεσα στον σκελετό τους και τους οφθαλμούς, ο αμφιβληστροειδής χιτώνας των οποίων ενεργοποιεί ένα «κλειδί» που «ρευστοποιεί» τον σκελετό, ανάλογα με την οπτική παράσταση που έχει μπροστά του, ποιους ή τι δηλ. βλέπει).
Η εξωτερική τους μορφή είναι, συνήθως, ανθρωπόμορφη, και μάλιστα, θα έλεγε κανείς, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ευειδής, όμορφη, χαμογελαστή, προϊδεάζοντάς σε απολύτως θετικά για το πρόσωπό τους. Την ίδια στιγμή όμως, ενίοτε μπροστά στα μάτια σου, ή συνήθως πίσω από αυτά, τρομερές παραμορφώσεις λαμβάνουν χώρα.
Ο ευειδής και χαμογελαστός οργανισμός με τον οποίο πριν λίγο μιλούσες, ξαφνικά παίρνει την όψη άγριου και αδηφάγου θηρίου. Το στόμα του μεγεθύνεται εξαιρετικά και εξοπλίζεται με τα πιο κοφτερά δόντια, τα χέρια του μακραίνουν ατελείωτα, στριφογυρίζουν με απίστευτη ταχύτητα και επιδεξιότητα, τίποτα και κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτά τα αδηφάγα χέρια. Το στομάχι και η κοιλιά του μεγαλώνουν αφάνταστα, προσδίδοντας στο χαριτωμένο πλάσμα, που πριν λίγο μιλούσες μαζί του, μια αηδέστατη βατραχοειδή όψη, ενώ η όρεξή του είναι ακόρεστη, καταβροχθίζοντας τα πιο ετερόκλητα πράγματα: Από κανονική τροφή έως χαρτιά, σφραγίδες, ελικόπτερα ή υποβρύχια, λίμνες ή ολόκληρες εκτάσεις.
Η ψυχολογική κατάσταση αυτών των περίεργων πλασμάτων ακολουθεί και αυτή τη μοίρα της ρευστότητας. Συνήθως είναι προσηνείς και γλυκομίλητοι. Αλλοίμονο όμως αν κάνεις το λάθος και παραμείνεις σε αυτή την τόσο πρόσκαιρη και φευγαλέα πρώτη εντύπωση. Οι συνέπειες θα είναι φοβερές. Γιατί οι εν λόγω οργανισμοί, δεν μπορεί να παραμείνουν σε μία ψυχολογική κατάσταση επί μακρόν, και την άλλη κυριολεκτικά στιγμή μπορεί, με την πιο μεγάλη ευκολία, να καταφέρουν εναντίον σου συντριπτικό πλήγμα. (Εδώ υπάρχει η επιστημονική υποψία, ότι πιθανόν εμφιλοχωρεί και κάποιος γενετικός παράγοντας κακίας).
Ούτε όμως και σε ό,τι λένε μπορείς να δώσεις βάση. Η ρευστότητα και εδώ είναι τέτοιας έκτασης και έντασης, που θα ήταν κυριολεκτικά μάταιο να προσπαθήσεις να παρακολουθήσεις τις αλληλοδιάδοχες μεταμορφώσεις τους.
Η οργάνωση αυτών των τόσο ενδιαφερόντων και αξιοπερίεργων πλασμάτων είναι σε αγέλες, μέσα στις οποίες υπάρχει μία πρωτοφανής αλληλεγγύη προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, συγχρόνως όμως ο πιο άγριος και ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των μελών της αγέλης. Στις αγέλες προΐσταται ένας αρχηγός, έναντι του οποίου τα μέλη επιδεικνύουν μια πρωτόγονη αφοσίωση, ενώ η ρευστότητα που παραπάνω αναφέραμε, παίρνει ενώπιον του την πιο ακραία της μορφή, όπως π.χ. αυτή του σκώληκος. Φυσικά, βέβαια, ούτε και ο αρχηγός είναι απρόσβλητος από αυτή τη ρευστότητα στις απόψεις και ιδέες τους, ακολουθώντας, πολλάκις, το πεπρωμένο του.
Ο συγχρωτισμός και η επιμειξία αυτών των τόσο εξωτικών πλασμάτων είναι αποκλειστικά με ανθρώπους, οι οποίοι τους ακολουθούν πολλάκις υπνωτισμένοι από τις εξαιρετικές δυνατότητες που έχουν, και προς τους οποίους μεταβιβάζουν τάχιστα τα γονίδια της ρευστότητας, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να φοβούνται δικαιολογημένα, ότι οι άνθρωποι, όπως τουλάχιστον μέχρι σήμερα τους γνωρίζαμε, μπορεί σε λίγα χρόνια να εξαφανιστούν τελείως.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει τέλος το γεγονός, ότι παρά τη φοβερή αυτή ρευστότητα ιδεών και απόψεων, υπάρχει μία σταθερά, η οποία πρέπει να έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στους Σπαρτιάτες, καθιστώντας τους Έλληνες επιστήμονες υπερήφανους, που ακόμα και σε αυτή την τόσο παράξενη και άγνωστη κατηγορία πλασμάτων, η επίδραση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος είναι εμφανής. Πρόκειται συγκεκριμένα για τη μύηση των μελών της κατηγορίας αυτής στον σπαρτιατικό τρόπο εκπαίδευσης, που τιμωρούσε τον κλέφτη μόνο και μόνο γιατί η κλοπή αποκαλύπτονταν και ο ίδιος συλλαμβάνονταν.
Προσπάθησα αγαπητοί αναγνώστες, πολύ περιληπτικά, να παρουσιάσω αυτό το εξόχως ενδιαφέρον θέμα μέσα στο πλαίσιο ενός άρθρου, με τις αναπόφευκτες βέβαια περικοπές. Υπογραμμίζω επίμονα πως το άρθρο είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ και μόνον επιστημονικό, με την πρόθεση να συμβάλλω στην προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού μας, που δοκιμάζεται σκληρά αυτή την περίοδο, και ελπίζοντας να τα έχω καταφέρει.
Υ.Γ. Με δυσάρεστη ομολογουμένως έκπληξη άκουσα τον φίλο μου Κ., που διάβασε το άρθρο πριν την δημοσίευσή του, να με κακίζει: «Και είπες πως δεν θα ασχοληθείς με την πολιτική! Μα στο άρθρο περιγράφεις επακριβώς τους κυβερνητικούς βουλευτές!». Έπεσα από τα σύννεφα! Χριστός κι Απόστολος, Θεός φυλάξοι, τέτοια παρανόηση! Το άρθρο, επανειλημμένα διευκρίνισα, είναι απολύτως επιστημονικό και καμία πολιτική αιχμή δεν έχει. Είναι άλλωστε γνωστή η εκτίμηση που, διαχρονικά, τρέφω προς το πρόσωπο των εκάστοτε κυβερνητικών βουλευτών και του περίγυρού τους.
* Ο Βασίλης Μπαλαής είναι γιατρός, ειδικός φυσίατρος
