...Κι ήρθε και ο επίτιμος κι έβαλε ένα επίτιμο μπουρλότο στην κατάσταση, κι ήρθε το πράγμα κι έδεσε. Είπε ότι η χώρα είναι ήδη πτωχευμένη από το 1990 και χαρακτήρισε και «λαϊκιστή» τον Αντώνη Σαμαρά, λέγοντας ότι «όσο δίκιο είχε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν προεκλογικά έλεγε ότι «υπάρχουν λεφτά», άλλο τόσο δίκιο έχει και ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος λέει ότι μπορεί να μηδενιστεί το έλλειμμα μέσα στο 2011». Και, ούτε λίγο, ούτε πολύ, είπε ότι αν συνεχίσει έτσι ο νυν πρόεδρος της Ν.Δ., πρωθυπουργία δεν πρόκειται να δει ούτε με κιάλι.
Τα πήραν στο κρανίο από τη Νέα Δημοκρατία και έβγαλαν μια ανακοίνωση - απάντηση, η οποία κατέληγε «καλή σας νύχτα κ. Μητσοτάκη», που προσωπικώς, λόγω και της προχωρημένης ηλικίας του επίτιμου, ως άλλο είδος... αποχαιρετισμού ή τέλος πάντων ...«ευχής» μου φάνηκε. Αφού, πριν την «καληνύχτα», τον αποκάλεσαν «ναυαγοσώστη του κ. Παπανδρέου».
Να φανταστώ τον επίτιμο στο Μπεϊγουότς, με κόκκινο σορτσάκι και κείνο το διασωστικό πράγμα στο χέρι να τρέχει στις παραλίες να βουτάει στα νερά και να τραβάει απ’ το μαλλί τον Γιωργάκη για να τον σώσει, και τι στον κόσμο! Αν και δω που τα λέμε, παρότι έχει περάσει τα 90, δεν πάει καιρός που τον βλέπαμε με σορτσάκι-μαγιό, όχι κόκκινο πάντως, να κάνει μακροβούτια στην Κρήτη και τσουτσουρώναμε με τη ζωτικότητά του σ’ αυτή την ηλικία. Διότι, κορακοζώητος είναι, δεν υπάρχει θέμα.
Τώρα, για να πάμε και στο διά ταύτα, γιατί ως συνήθως αρεσκόμαστε να στεκόμαστε στα πυροτεχνήματα και όχι στην ουσία των πραγμάτων. Ας βγάλουμε απ’ έξω την προαιώνια κόντρα «Μητσοτάκη - Σαμαρά», η οποία καλά κρατεί και φάνηκε για μία ακόμη φορά ότι «οι παλιές αγάπες μπορεί να πηγαίνουν στον παράδεισο», και πάλι δεν είμαι και τόσο σίγουρη, αλλά τα παλιά μίση σίγουρα δεν σβήνουν ποτέ. Και φυσικά η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είχε βελτιωθεί μετά τα όσα συνέβησαν μεταξύ Σαμαρά και Ντόρας Μπακογιάννη.
Στο διά ταύτα, όμως, ο επίτιμος αλήθειες είπε και ας ενοχλεί μερικούς ή και πολλούς. Αυτό που είπε ότι η Ελλάδα κατά βάσιν έχει χρεοκοπήσει από το 1990, δεν είναι ο μόνος που το λέει. Είναι και πολλοί οικονομολόγοι που το λένε ότι έχουμε πτωχεύσει προ πολλού. Κι έρχεται και δένει μια χαρά και με τις πρόσφατες δηλώσεις Γιούνκερ που άναψαν φωτιά, γιατί δήλωσε ότι ο ίδιος είχε τότε ενημερώσει τον Ζακ Ντελόρ. Ήξεραν λοιπόν κι έχουμε και μία μαρτυρία γι’ αυτό.
Το άλλο που λέει ότι για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται και τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά «οι ευθύνες δεν είναι ίσες», εξηγώντας ότι από το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε κοινωνική πολιτική με δανεικά και οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, κι αυτό αληθές είναι. Υπάρχει επιμερισμός ευθυνών για όσα έχουν συμβεί από τότε μέχρι και σήμερα.
Ότι την κρισιμότητα της κατάστασης την είχε επισημάνει και στον Κώστα Καραμανλή, ε και αυτό αλήθεια πρέπει να ’ναι, γιατί πια «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», που λέει ο λαός.
Απ’ όλα αυτά, λοιπόν, και από τις προτάσεις που κάνει, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, μαζί τους, όλη την προσοχή τράβηξε η φράση του «λαϊκισμού» του Σαμαρά και της εκτίμησης ότι μέχρι το 2011 δεν μπορεί να λήξει το θέμα με το μνημόνιο. Επιφύλαξη που άλλωστε δεν διατυπώνει μόνο ο ίδιος, αλλά και πολλοί άλλοι, πιο φωναχτά ή πιο χαμηλόφωνα.
Είπε και κάτι άλλο: «Ο Γ. Παπανδρέου είναι ο τελευταίος πολιτικός που έγινε πρωθυπουργός χαϊδεύοντας τα αφτιά των πολιτών. Ο λαός είναι πλέον πολύ πιο ώριμος από την πολιτική του ηγεσία». Και γι’ αυτό το τελευταίο, ως «λαός» θα πρέπει να ευχηθούμε από το «στόμα του και στου Θεού τ’ αφτί». Γιατί αν είναι κάποιοι που πρέπει να βάλουν μυαλό είμαστε εμείς που ψηφίζουμε. Οι πολιτικοί, έτσι κι αλλιώς, «χάνονται» στην πολιτικολογία και το πολιτικό συμφέρον. Γιατί ακούν ό,τι θέλουν ή ό,τι τους αρέσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τρόπος χειρισμού και υποδοχής των δηλώσεων Μητσοτάκη. Κυβέρνηση και Ν.Δ. στέκονται σε συγκεκριμένα σημεία, αντιδρώντας κατά το δοκούν και τα υπόλοιπα στο βρόντο. Πώς μπορεί να υπάρξει σύνθεση απόψεων όταν δεν υπάρχει ακοή;
