Το 1821 μια στρατιά από φιλέλληνες, έσπευσαν με κίνδυνο της ζωής των, να βοηθήσουν την Ελλάδα, ώστε ν’ αποτινάξει τον Τουρκικό ζυγό. Το έπραξαν διακατεχόμενοι από φιλελεύθερα αισθήματα; Μήπως από ευγνωμοσύνη, προς τους Αρχαίους προγόνους μας, που φώτισαν την Οικουμένη με τον πολιτισμό τους; Ίσως και τα δύο. Πάντως όχι από ιδιοτέλεια, όπως ισχυρίζονται οι «χαλασοχώρηδες» και οι μηδενιστές. Αυτοί, που ανιστόρητοι και αναίσχυντοι, βάφτισαν τον ηρωικό μας αγώνα του 1821 σαν ταξικό αγώνα.
Εμείς οι κληρονόμοι, τους ευχαριστούμε. Όπως ευχαριστούμε και τους αγωνιστές, που θυσιάστήκαν για μόνη την Ελευθερία. Και δεν ξεχνάμε ακόμα και την καταλυτική συμμετοχή στον αγώνα του ’21 και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που απετέλεσε την κιβωτό, για τη διάσωση της πίστης μας, της γλώσσας μας και της παράδοσής μας. Ανθέλληνες και διαστρεβλωτές της Ιστορίας μας, αρνούνται το «Κρυφό Σχολειό» και το ράσο, που μάτωσε στον αγώνα.
Στον αγώνα μας για την Ανεξαρτησία, συνάψαμε δάνεια. Τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια «όπως τα αποκάλεσε ο λαός. Τα δάνεια αυτά στον ερχομό τους, έφτασαν εδώ κουτσουρεμένα, εξαιτίας των καταχραστών και των δολοπλόκων. Το Ελληνικό Κράτος, αδύναμο ακόμα από τους αγώνες, προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί, να οργανωθεί να καταστεί δημιουργικό.
Οι ξένοι τώρα με τα απανωτά τους δάνεια και τους υπέρογκους τόκους, έφεραν τη χώρα μας σε πτώχευση.
Το 1893 ο Χαρ. Τρικούπης καταπτωημένος, αναφωνεί το γνωστό : «Δυστυχώς επτωχεύσαμε». Οι δυσβάσταχτοι τόκοι αλλά και η κακή διαχείρηση, των όσων χρημάτων έφθασαν στα Ταμεία του Κράτους, έκαναν το θαύμα τους.
Το 1932 ο Ελευθέριος Βενιζέλος, χάνει τις εκλογές. Κυρίαρχο προεκλογικό σύνθημα, ήταν : «Κάτω οι κλέφτες». Το έγκλημα μορφοποιείται μέσα σε διαχρονικά πλαίσια. Το ληστρικό στοιχείο, αναπόσπαστο γνώρισμα των διαχειριστών του δημόσιου χρήματος.
Οι φαγωμάρες, οι διχόνοιες και οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος, κυοφορούν και εγκυμονούν έκρυθμες καταστάσεις. Ανωμαλίες.
Η δικτατορία ενόψει. Την κηρύσσει ο Ι. Μεταξάς τον Αύγουστο του 1936. Φέρνει μαζί της, στέρηση των ελευθεριών, διωγμούς, εξορίες, ένα κλίμα δυσφορίας. Το κλίμα στην Ευρώπη, μυρίζει μπαρούτι. Η θρυαλλίδα παγκόσμιας σύρραξης κρυφοκαίει. Ο κόσμος ατενίζει το αύριο με φόβο. Ο Μεταξάς παρά το αδιαμφισβήτητα σκληρό καθεστώς, οργανώνει τη χώρα μας και την κάνει αξιόμαχη, ώστε να δημιουργήσει το Αλβανικό Έπος. Θαύμβος κατάπληξης και θαυμασμού παγκόσμιο.
Ακολουθεί η κατοχή με την Αντίσταση, αλλά και τους προδότες. Και στη συνέχεια η αδελφοκτόνος βλακώδης σύρραξης, που άφησε πίσω της ερείπια, νεκρούς και διαχωριστικές γραμμές. Αλλά και συμμάχους των εχθρών μας, που δε δίστασαν να συμπράξουν στο διαμελισμό ιερών χώρων της Πατρίδας μας (Σλασομακεδόνες και Τσάμηδες).
Το καλοκαίρο του 1949 η πατρίδα μας βγαίνει καθημαγμένη, από μια σειρά ατέλειωτων περιπετειών και αιματηρών συρράξεων. Μία μυθώδης οικονομική βοήθεια έρχεται στην Ελλάδα, από το Σχέδιο Μάρσαλ (Η.Π.Α.) Θ’ αρκούσε να ξαναστήσει μια κατεστραμένη Ελλάδα. Αλλά δυστυχώς και πάλι εξαιτίας των ανίκανων πολιτικών, τα χρήματα ξεστράτησαν σε θυλάκια ανθρώπων της ασύδοτης αρπαχτής. Νομείς, και πάλι οι νομείς της εξουσίας. Χορτάτοι συνεχίζουν τα παιγνίδια της εξουσιομανίας.
Μια δεύτερη Δικτατορία ηλίθιων Συνταγματαρχών, παγώνει την Ελλάδα για άλλα εφτά χρόνια. Φόβος, βασανιστήρια, εκτοπίσεις, ανακύπτουν κάθε πρόοδο και εξέλιξη.
Ευτυχώς μετά τη Δικτατορία, αρχίζει μια μακρά περίοδος, πολλών 10/ετιών ειρήνης και Δημοκρατίας.
Έλα μου πάλι, που τα ζιζάνια, πολιτικοί διακρινόμενοι για τη μείζονα ανεπάρκεια και ανικανότητά τους, διεφθαρμένοι και ολίγιστοι, ελλιπείς αρχηγικής αξίας, άρχισαν πάλι να υφαίνουν το κράτος της διαφθοράς. Κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να μας φέρουν στο χείλος της καταστροφής, στη χρεοκοπία. Άδειασαν τα Ταμεία, λήστεψαν τα χρήματα του κοσμάκη. Κι όταν μας έφεραν στο «Αμήν» κάλεσαν πάλι τους ξένους, να μας βοηθήσουν. Τώρα όμως οι ξένοι, δεν είναι φιλέλληνες, αλλά λυσσασμένοι τοκογλύφοι. Και βάλαμε υποθήκη τη ζωή των παιδιών μας. Κουρελιάσαμε την αξιοπρέπειά μας, γίναμε ο περίγελως του κόσμου. Και θυμήθηκα κάποιον πατριώτη μου, που είπε: «Ξένοι μη μας αφήνετε ποτέ μόνους».
