Πώς το ’πε ακριβώς; «Δεν έχουμε Πανεπιστήμια ή Τεχνολογικά Ιδρύματα τα οποία είναι συνδεδεμένα ουσιαστικά με την περιφερειακή ανάπτυξη. Εάν υπάρχει κάποια σύνδεση, είναι λόγω των δωματίων που νοικιάζουν, λόγω κάποιων μαγαζιών που λειτουργούν, επειδή υπάρχουν κάποιοι φοιτητές εκεί. Άντε και για να βρει κανέναν καλό γαμπρό ή καμιά καλή νύφη, κάποιος της τοπικής Περιφέρειας»!
Επιτέλους! Επιτέλους καταλάβαμε όλοι τον τρόπο λειτουργίας των περιφερειακών Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με την ουσιαστική βοήθεια του πρωθυπουργού. Τα οποία Πανεπιστημιακά και Τριτοβάθμια, γενικώς, Ιδρύματα, σε σχέση με τις τοπικές κοινωνίες, βασίζονται στο τρίπτυχο: «γκαρσονιέρα, μπαρ, γαμπρός»!
Άντε πάλι, φτου κι απ’ την αρχή. Στου ψειριάρη την καμπούρα νέοι... χαριτωμένοι αυτοσχεδιασμοί. Οι οποίοι πόσο θα ισχύσουν; Ε, μέχρι τη λήξη της θητείας αυτής της κυβέρνησης και πολύ λέω. Γιατί, μπορεί μετά από μερικούς μήνες αυτοί οι ίδιοι να αντιληφθούν ότι αυτά που προτείνουν τώρα θεωρητικά έχουν προβλήματα εφαρμογής στην πράξη και να προχωρήσουν σε νέες αλλαγές και παραλλαγές και πάει λέγοντας. Και μετά θα έρθουν οι επόμενοι, δεν θα τους αρέσει το σύστημα που υιοθέτησαν οι προηγούμενοι και θ’ αρχίσουν να κάνουν νέες αλλαγές. Και πάει λέγοντας.
Μεταπολιτευτικά, έχει κανείς ποτέ μετρήσει πόσες φορές έχουν γίνει αλλαγές στην Παιδεία; Σε όλες τις βαθμίδες. Δεν νομίζω. Γιατί είναι πραγματικά αμέτρητες και σαφώς αδικαιολόγητες. Καθένας, όχι πρωθυπουργός - άμα ήταν έτσι θα ήταν καλά - αλλά κάθε υπουργός Παιδείας, της οποίας κυβέρνησης βάζει τη «σφραγίδα» του, σου λέει, στο εκπαιδευτικό σύστημα. Γι’ αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να βρει την υγειά του ούτε το σύστημα ούτε οι μαθητές ούτε οι γονείς που σέρνονται από πίσω. Ό,τι του ’ρχεται του καθενός κάνει. Ό,τι θυμάται χαίρεται. Και πολλές φορές ο ίδιος υπουργός αναιρεί εαυτόν και κάτι που είχε αποφασίσει πριν λίγο το αλλάζει, το παίρνει πίσω και κατεβάζει καμιά νέα φαεινή ιδέα. Και κάθονται από κάτω τα ινδικά χοιρίδια ή άλλως πειραματόζωα ή άλλως μαθητές και σπουδαστές και υπόκεινται στις συνέπειες των... εμπνευσμένων ιδεών των πολιτικών. Και ξανά - μανά, «βάλτα να τ’ αρμέξουμε», γιατί μέχρι να «κάτσει» το ένα σύστημα, έρχεται ένα καινούριο.
Αυτή είναι η αντίληψη που έχουν γενικώς οι κυβερνώντες για το σύστημα «Εθνικής» Παιδείας. Τι «Εθνική» δηλαδή; Που αν ήταν όντως «Εθνική», θα έπρεπε να έχει συνέπεια και συνέχεια και να μην εξαρτάται όχι από την κάθε κυβέρνηση μόνον, αλλά και από τον κάθε υπουργό. Εδώ δεν έχουμε τίποτα. Κανένα συντονισμό, κανένα σχεδιασμό, καμία εθνική συνεννόηση, καμία προσαρμογή στις εγχώριες δυνατότητες και απαιτήσεις. Τίποτα. Απολύτως τίποτα. «Ό,τι μ’ ό,τι Παναγιώτη». Πότε θα τελειώσει επιτέλους αυτή η κακόγουστη, ανεύθυνη και επικίνδυνη, εν τέλει, αντιμετώπιση της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα; Ποτέ, απ’ ό,τι φαίνεται. Γιατί ποτέ δεν θα βάλουν μυαλό οι πολιτικοί. Τώρα, λέει, η αλλαγή στο εξεταστικό σύστημα θα εφαρμοστεί το 2013-14. Μα το 2013-14 είναι πολύ πιθανόν να έχουμε άλλη κυβέρνηση. Η οποία, φυσικά, και θα θέλει να κάνει τα δικά της και τις δικές της παρεμβάσεις και τους δικούς της χαριτωμένους αυτοσχεδιασμούς. Αμφιβάλλω αν θα προλάβει καν να εφαρμοστεί. Ή, και αν εφαρμοστεί, θα είναι για κάνα χρόνο, το πολύ... Εκτός...
...Εκτός κι αν τώρα που θα μας φέρει ο Παπανδρέου μια «εισαγόμενη» 9μελή ομάδα «σοφών» και για την Παιδεία, ανοίξουν τα γκαβά μας και δεν χρειαστεί να παρέμβουμε ποτέ ξανά, ημείς οι γηγενείς! Αν μη τι άλλο, από εισαγόμενους σοφούς είμαστε τίγκα. Σοφοί για το Ασφαλιστικό, σοφοί για την Οικονομία, σοφοί για την Παιδεία.
