... «Και να ’σαι καλά πολυχρονεμένε μου. Ο Αλλάχ να μου κόβει χρόνια και να τα δίνει σε σένα»! Και δώστου τεμενάδες και δώστου ευχές.
Ε, και τι να κάνει και ο Εμίρης του Κατάρ; Πονόψυχος άνθρωπος είναι και ας είναι και πάμπλουτος, λύγισε:
- «Μην κάνεις έτσι Τζωρτζ. Σπαράζει η καρδιά μου, μα τις 10 χιλιάδες καμήλες μου και τις 1000 πετρελαιοπηγές μου. Θα σου φέρω 5 δισ. ευρώ να κάνω επενδύσεις μήπως και δείτε άσπρη μέρα».
...Κι έτσι, αγαπημένα μου παιδιά, τότε, το 2010, λύγισε ο εμίρης του Κατάρ κι έδωσε στο Γιωργάκη τον Παπανδρέου 5 δισ. ευρώ και ψιλοσώθηκε η Ελλάδα. Γιατί πήγε ο κακομοίρης και παρακάλεσε τον εμίρη και κείνος τον λυπήθηκε. Κι έτσι έγινε το «Ελληνικό»... «ξένο». Από κει που ο Γιώργος Παπανδρέου όταν ήταν στην αντιπολίτευση έλεγε ότι θα γίνει ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της Ευρώπης για την εξυπηρέτηση όλων των πολιτών του Λεκανοπεδίου, τελικά έγινε «υποκατάστημα» του Εμιράτου του Κατάρ. Και να ’ταν μόνο αυτό; Και στη Ρόδο πήγαν και σε άλλα νησιά πήγαν και έρευσε το πετροδολάριο.
Α, να κάπως έτσι, στη συνοπτική έκδοση βεβαίως, θα διηγείται η γιαγιά στα εγγόνια της μετά από κάμποσα χρόνια την «εισβολή» του Εμιράτου στην Ελλάδα. Διότι «εμείς Χριστό και εσείς Αλλάχ μόνον εμείς αχ και βαχ». Και βρέθηκε ο εμίρης να ’ρθει να επενδύσει τη στιγμή που κανείς δεν μας πλησιάζει, γιατί κανείς δεν μας εμπιστεύεται και κανείς δεν βρίσκει συμφέροντες τους υφιστάμενους όρους για να αναπτύξει επενδυτικό έργο στην Ελλάδα. Κι ας φέρνει βόλτες ο παγκόσμιος πρωθυπουργός μας ανά τα πέρατα της οικουμένης, προκειμένου να πείσει ότι είμαστε αξιόπιστοι. Αφού δεν τον πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί να το πιστέψουν οι άλλοι; Σωστά; Σωστά. Κι ας είπε και χθες από τον ΟΗΕ ο Γ. Παπανδρέου ότι όποιος ποντάρει στη πτώχευση της Ελλάδας θα χάσει και όποιος επενδύσει τώρα στην Ελλάδα θα κερδίσει, προκαλώντας (γιατί έκανε και χιουμοράκι) το γέλιο του ακροατηρίου. Ας ελπίσουμε δηλαδή ότι γέλασαν με το χιούμορ και όχι επειδή τους φάνηκαν αστείοι οι ισχυρισμοί του Έλληνα πρωθυπουργού.
Το Κατάρ, πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που μπαίνει στη ζωή μας. Θυμάστε, εκεί τους τελευταίους μήνες της πρωθυπουργίας του, τότε που ο Κ. Καραμανλής προσπαθούσε να λύσει τον γόρδιο δεσμό της «Ολυμπιακής». ΚΙ αυτός είχε πάει μια βόλτα από το Κατάρ, και αυτός είχε δει τον εμίρη, αλλά τελικά «ντιλ» δεν έγινε, γιατί φαίνεται δεν ήταν συμφέροντες οι όροι.
Γύρω-τριγύρω από το Κατάρ γυρίζουμε ή το Κατάρ γύρω από μας, όπως το θέλουμε το λέμε, καθότι με την ΚΑΤΑΡα που μας δέρνει, πάντα ανάγκη χρημάτων έχουμε, είτε περισσότερο είτε λιγότερο πτωχευμένοι. Και δω που έφτασαν τα πράγματα, ΚΑΤΑΡα στο Μνημόνιο της Τρόικα και «ζήτω» το Μνημόνιο του Κατάρ, που θα μας φέρει ωραιότατα πράσινα δολάρια. Υποψιάζομαι μάλιστα ότι ο Γ. Παπανδρέου γι’ αυτό είναι διπλά ευχαριστημένος. Διότι μπορεί μεν να κάνει το «Ελληνικό» καζίνο που λένε (κι ας το διαψεύδει ο Πεταλωτής), αλλά... Αλλά, όλα αυτά θα είναι προς την κατεύθυνση της... πράσινης ανάπτυξης. Καθότι το δολάριο, ως γνωστόν, είναι πράσινο. Οπότε... Οπότε να σκεφτείτε ότι ο επενδυτικός όμιλος του Κατάρ είναι ένας από τους πέντε μεγαλύτερους του κόσμου και διαχειρίζεται 60 δισ. δολάρια. Ε, άμα δεν είναι αυτή πρασινάδα, τότε ποια είναι;!
