Σαρκαστικά ήταν τα περισσότερα σχόλια που συνόδευσαν τον πρόσφατο ανασχηματισμό της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στάθηκαν, όμως, στην επιφάνεια. Η αλήθεια είναι ότι ομολογουμένως δόθηκαν πάμπολλες αφορμές. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Όταν η σύνθεση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου γίνεται επίσημα γνωστή από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο στις... 2 παρά 25’ (!) μετά τα μεσάνυχτα, ενώ ο πρωθυπουργός έχει αποχωρήσει από το Μέγαρο Μαξίμου στις 8.30 το βράδυ, φταίνε οι δημοσιογράφοι που θεωρούν, λένε και γράφουν ότι στο πεντάωρο που μεσολάβησε έγινε... του «Κουτρούλη ο γάμος» με τις μετακινήσεις, καραμπόλες, κόντρες και απαιτήσεις υπουργών, υφυπουργών και αυτοαναγορευθέντων σε... «υπουργήσιμους» στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;
Όταν τα μέλη της κυβέρνησης, που ήταν ήδη 36, γίνονται 48, φταίνε άραγε οι δημοσιογράφοι που λοιδορούν τις γνωστές δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου περί... «μικρού και ευέλικτου» Υπουργικού Συμβουλίου;
Όταν ο μόνος υπουργός που απομακρύνεται από την εμφανώς ανεπαρκή κυβέρνηση Παπανδρέου είναι η υπουργός Γεωργίας, Κατερίνα Μπατζελή, η οποία αρνήθηκε στον πρωθυπουργό να εγκαταλείψει το υπουργείο της και να υποβιβαστεί οικειοθελώς σε ασήμαντη περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, φταίνε οι δημοσιογράφοι που καγχάζουν; Υπάρχει, άραγε, έστω και ένας Έλληνας, ο οποίος να πιστεύει ότι η αιτία όλων των λαθών και αδυναμιών της κυβέρνησης Παπανδρέου αυτούς τους 11 μήνες που βρίσκεται στην εξουσία ήταν αποκλειστικά και μόνο η... Κ. Μπατζελή, αφού μόνο αυτή εκδιώχθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο; Προφανώς, όχι.
Όλα αυτά και αρκετά άλλα σίγουρα παρέχουν υλικό για εύκολα επικριτικά σχόλια. Στην ουσία δεν είναι, όμως, τίποτα περισσότερο από λεπτομέρειες, οι οποίες ταχύτατα θα ξεχαστούν λόγω της πολιτικής ασημαντότητάς τους.
Αλλού βρίσκεται η ουσία, η οποία αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο ανασχηματισμός που έκανε ο πρωθυπουργός ήταν πολύ σημαντικότερος από όσο αντιλήφθηκαν πολλοί.
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Το μυστικό του ανασχηματισμού βρίσκεται σε ορισμένα «πρωτοκλασάτα» στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έβαλε ο Γ. Παπανδρέου στη νέα κυβέρνησή του. Αναφερόμαστε στον Χρήστο Παπουτσή, τον Κώστα Σκανδαλίδη, τον Τηλέμαχο Χυτήρη, τη Μιλένα Αποστολάκη, όπως και στην τοποθέτηση του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου στη θέση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κυβερνητικού εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Υπουργοποιώντας αυτά τα στελέχη, που όλα τους είχαν εκφραστεί περισσότερο ή λιγότερο ανοιχτά εναντίον του Μνημονίου υποτέλειας στο Δ.Ν.Τ. που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός όχι μόνο εξαγοράζει αντικειμενικά την παύση κάθε επικριτικής δήλωσής τους προς το Μνημόνιο, αλλά και τα καθιστά συνυπεύθυνα στον ανώτατο βαθμό για την πιστή εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής που υλοποιεί τις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε.! Όλοι αυτοί, δηλαδή, καθίστανται ευθέως συνένοχοι του πρωθυπουργού στην υλοποίηση της γραμμής που επιβάλλουν στη χώρα μας οι ξένοι δυνάστες μέσω του Δ.Ν.Τ.!
Ο Γ. Παπανδρέου επιδιώκει, δηλαδή, να καταστήσει υπηρέτη του Δ.Ν.Τ. «το όλον ΠΑ.ΣΟ.Κ.», κατά την προσφιλή έκφραση του υπουργού Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου. Όλη η Ελλάδα παρατήρησε την απέραντη ικανοποίηση και ευτυχία που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Χρήστου Παπουτσή, εξαιτίας της μετά από χρόνια υπουργοποίησής του, την οποία απαθανάτισαν και μετέφεραν σε κάθε ελληνικό σπίτι οι τηλεοπτικές κάμερες, αποδεικνύοντας εμπράκτως με θεαματικό τρόπο πόσο αποτελεσματικό και εύκολο ήταν για τον πρωθυπουργό να κάμψει τις ιδεολογικοπολιτικές αντιρρήσεις του «διαφωνούντος» με το Μνημόνιο στελέχους...
ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΦΙΛΩΝ, ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ «ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΩΝ»
Ο στρατηγικός στόχος του Γ. Παπανδρέου να ενσωματώσει ολόκληρο ει δυνατόν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μέσω σχέσεων συνενοχής στην άσκηση πολιτικής που εφαρμόζει τις εντολές του Δ.Ν.Τ., υπηρετήθηκε πρωτίστως με τη συμπερίληψη στην κυβέρνηση των προαναφερθέντων στελεχών.
Από κει και πέρα, ο πρωθυπουργός προχώρησε σε κινήσεις τακτικής που ενισχύουν την προσωπική του εξουσία στην κυβέρνηση. Από τη μια αναβάθμισε τους προσωπικούς του κομματικούς φίλους που εμπιστεύεται και από την άλλη επεδίωξε να βάλει σε τέτοια υπουργεία όσους δεν συμμερίζονται βαθιά την πολιτική του και θέλουν να δείχνουν «φιλολαϊκό» προφίλ, ώστε να είναι βέβαιο πως αυτή η υποτιθέμενα φιλολαϊκή εικόνα τους θα υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές.
Στην πρώτη κατηγορία, της προώθησης των προσωπικών φίλων του, οι οποίοι πολύ συχνά στερούνται με κραυγαλέο τρόπο πολιτικής επάρκειας, ο Γ. Παπανδρέου πήρε π.χ. τον παταγωδώς αποτυχημένο γραμματέα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Σωκράτη Ξυνίδη, τον οποίο οι πάντες ήθελαν να εκδιώξουν από τη θέση αυτή ως εξόφθαλμα ανεπαρκέστατο και τον έκανε... αναπληρωτή υπουργό Ανάπτυξης! Παντοδύναμο υπουργό Προεδρίας έκανε τον επίσης προστατευόμενό του Γιάννη Ραγκούση, με ανομολόγητο στόχο να παραμερίσει τον αντιπρόεδρο, Θόδωρο Πάγκαλο, με το εκρηκτικό πολιτικό ταμπεραμέντο.
Κρίνοντας αποτυχημένη την υπουργό Υγείας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τη μετέθεσε στη θέση αναπληρώτριας υπουργού... Ευρωπαϊκών Υποθέσεων - προφανώς για να χειριστεί με ανάλογη επιτυχία τις σχέσεις μας με την Ευρώπη!
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΚΑΤΣΕΛΗ
Το νεοεισερχόμενο στην κυβέρνηση Χρήστο Παπουτσή, ο πρωθυπουργός τον τοποθέτησε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το οποίο, ως γνωστόν, φέρει πλέον την... οργουελική ονομασία «Προστασίας του Πολίτη». Παρ’ όλο που ως κύρια αποστολή ο νέος υπουργός θα έχει να στέλνει τα ΜΑΤ να δέρνουν όσους πολίτες συνεχίζουν και σήμερα να τάσσονται κατά του Μνημονίου με το Δ.Ν.Τ. και να κινητοποιούνται για να εμποδίσουν την κυβερνητική πολιτική υλοποίησής του, με τους οποίους διακριτικά συμπαρατασσόταν προ της υπουργοποίησής του, ο Χρ. Παπουτσής ανέλαβε πανευτυχής το υπουργείο αυτό.
Στο υπουργείο Γεωργίας τοποθέτησε τον Κώστα Σκανδαλίδη και τη Μιλένα Αποστολάκη ο Γ. Παπανδρέου, ώστε να είναι αυτοί που θα υλοποιήσουν τα βάρβαρα αντιαγροτικά μέτρα που συμπεριλαμβάνει το Μνημόνιο - και ενδεχομένως ακόμη και την ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, που αν όντως πραγματοποιηθεί, θα ρίξει στη δυστυχία εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες.
Στο υπουργείο Εργασίας, για να κατασπαράξει οποιοδήποτε εργατικό δικαίωμα δεν πρόλαβε να εξολοθρεύσει ο «σφαγέας» εργαζομένων και συνταξιούχων, Ανδρέας Λοβέρδος, υποβίβασε την υπουργό Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, ο πρωθυπουργός.
Εντυπωσιακό είναι, πάντως, το μίσος που επιδεικνύουν εναντίον της όχι μόνο οι Έλληνες τραπεζίτες και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός τους, αλλά και οι... Γερμανοί (!), όπως τουλάχιστον συνάγεται από άκρως επιθετικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, με αφορμή τον ανασχηματισμό. «Ο Παπανδρέου απολύει την υπουργό Οικονομίας», τόνιζε π.χ. στον υπότιτλο του ρεπορτάζ της η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και στη συνέχεια υπογράμμιζε: «Όπως επί μήνες αναμενόταν, ο Παπανδρέου αντικατέστησε την υπουργό Οικονομίας του, Λούκα Κατσέλη. Εθεωρείτο ως εκπρόσωπος του «παλιού», κρατικίστικου και εχθρικού προς τις μεταρρυθμίσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ., που δεν ταιριάζει στη μεταρρυθμιστική πορεία της κυβέρνησης».
Αλλά και η επίσης συντηρητική εφημερίδα «Ντι Βελτ» κινείτο στο ίδιο πνεύμα: «Ο σημαντικότερος νεωτερισμός του ανασχηματισμού είναι ότι ο μέχρι τώρα υπουργός Αστυνομίας, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, αντικαθιστά την αποτυχημένη υπουργό Οικονομίας Λούκα Κατσέλη», τόνιζε.
ΑΔΥΝΑΤΟ ΤΟ «ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ» ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ
Παρά τις όποιες αδυναμίες του ανασχηματισμού, τη σύγχυση ή τις πικρίες που προκάλεσε, η επικράτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου είναι πολύ πιθανή. Καταρχήν, βάσει των αποτελεσμάτων των περυσινών βουλευτικών εκλογών, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπαιρνε και τις 13 (!) Περιφέρειες, αλλά και 10 να πάρει εφέτος σίγουρα θα το προβάλει ως επιτυχία και θα κατορθώσει να το περάσει στον κόσμο του ως τέτοια, όπως και σε ικανό τμήμα του ελληνικού λαού.
Το ουσιώδες είναι ότι από τη φύση τους οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι αδύνατον να μεταλλαχθούν σε «δημοψήφισμα κατά του Μνημονίου», όπως καλεί ο πρόεδρος της Ν.Δ., Αντώνης Σαμαράς. Ο κόσμος γνωρίζει ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν πέφτουν κυβερνήσεις και ως εκ τούτου κατά βάση αδιαφορεί γι’ αυτές.
Κορυφαία πολιτικά ζητήματα, όπως είναι η υπαγωγή της χώρας μας σε ξένη οικονομική κατοχή μέσω του Μνημονίου με το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που αποφάσισε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, δεν μπορούν να λυθούν από το αν θα εκλεγεί περιφερειάρχης Αττικής ο Β. Κικίλιας ή δήμαρχος Αθηναίων ο Γ. Καμίνης.
Αυτά λύνονται αναλόγως του όγκου και της μαχητικότητας των διαδηλώσεων ή ακόμη και της σφοδρότητας ενδεχόμενων κοινωνικών συγκρούσεων στους δρόμους της Αθήνας και αποκρυσταλλώνονται ή όχι τα αποτελέσματά τους στις βουλευτικές εκλογές, έκτακτες ή κανονικές.
Η απαλλαγή της Ελλάδας από το καταστροφικό Μνημόνιο και το ζυγό του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε., που στραγγαλίζουν την οικονομία της χώρας μας, μπορεί να επέλθει είτε με κυβερνητική αλλαγή, είτε με ριζική αλλαγή της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως αποτέλεσμα κοινωνικής αναταραχής. Σε καμία περίπτωση, πάντως, ως αποτέλεσμα της εκλογής ως περιφερειάρχη Θεσσαλίας του Κ. Αγοραστού αντί του Απ. Παπατόλια!
Η Ν.Δ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Είναι δικαίωμα κάθε κόμματος να προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους να το ψηφίσουν και έχει γίνει πλέον συνήθεια να προσπαθούν να το κάνουν αυτό, καλλιεργώντας ακόμη και ψευδαισθήσεις ή αυταπάτες στους δυνάμει ψηφοφόρους τους ως προς τις επιπτώσεις της ψήφου τους. Εμείς, όμως, δεν έχουμε κανένα λόγο να συνεισφέρουμε στην καλλιέργεια αυταπατών.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι η Ν.Δ. δεν είναι ακόμη σε καμία περίπτωση έτοιμη να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία στο αμέσως προσεχές μέλλον, άρα δεν μπορεί να ερμηνευτεί έτσι ακόμη και κάποια εκτεταμένη εκλογική ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του Νοεμβρίου. Θα συνιστά απλώς τιμωρία της κυβέρνησης Παπανδρέου για την ανατριχιαστικά αντιλαϊκή πολιτική της, σε καμία περίπτωση έναρξη της διαδικασίας σύντομης επανόδου της Ν.Δ. στην κυβέρνηση.
Τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων Καραμανλή βρίσκονται ακόμη πολύ ζωντανά στη μνήμη ολόκληρου του ελληνικού λαού. Αυτά αποτέλεσαν, άλλωστε, τα αίτια της συντριπτικά καταδικαστικής ετυμηγορίας των ψηφοφόρων μόλις προ 11 μηνών, βάσει της οποίας η κυβέρνηση της Ν.Δ. εξεδιώχθη κακήν - κακώς από την εξουσία με ταπεινωτική διαφορά άνω των δέκα εκατοστιαίων μονάδων πίσω από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Θα χρειαστεί αρκετό χρόνο ο Αντώνης Σαμαράς για να καταστήσει τη συντηρητική παράταξη εκ νέου ελκυστική και πολιτικά πειστική σε τόσο μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού που την εγκατέλειψαν, ώστε να διαφανεί ελπίδα εξουσίας για τη Ν.Δ.
Μέχρι τότε, η οικονομική κρίση, που θα έχει πολύ πιο ολέθριες συνέπειες το επόμενο δωδεκάμηνο, θα συνοδεύεται και από προσωρινό αδιέξοδο εξεύρεσης πολιτικής διεξόδου.
