Οι πολιτικο-οικονομικές αλλαγές που συντελούνται τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, έχουν οδηγήσει πολλούς συνανθρώπους μας σε μελαγχολία, απογοήτευση, ανία, φοβία και ανασφάλεια. Το μόνιμο θέμα των συζητήσεων πλέον, αποτελεί το ΔΝΤ και οι δυσάρεστες –έως τραγικές- αλλαγές που έχει (θα) επιφέρει.
Η όλη πράξη του δράματος –της συζήτησης, ήθελα να πω- έχει βασικούς πρωταγωνιστές λέξεις όπως, «ΔΝΤ», «Τρόικα», «ανεργία», «Μέρκελ», «πτώχευση», «απολύσεις», «περικοπές» και άλλες τέτοιες παρεμφερείς, που τι άλλο μπορούν να επιφέρουν παρά δυστυχία και αγωνία.
Και όλο ανακυκλώνεται το θέμα και όλο αυξάνεται το άγχος και η αγωνία.
«No worries» αντιτείνει η ήρεμη και αισιόδοξη φύση μου, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ από αναίσθητη έως εκτός τόπου και χρόνου!
Σίγουρα δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ζωή μας είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα. Τα περισσότερα από τα όνειρά μας διαψεύδονται καθημερινά, οι πιεστικές συνθήκες γύρω μάς καθηλώνουν, οι αναπάντεχες αλλαγές στο πολιτικο-οικονομικό σκηνικό ανατρέπουν τα σχέδιά μας, κάνοντάς μας να βλέπουμε το μέλλον διστακτικά.
Κι όμως, είναι το πώς βλέπει το ποτήρι τελικά ο καθείς. Μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Μήπως η υπερκαταναλωτική και αναξιοκρατική κοινωνία μας χρειαζόταν ένα τέτοιο πλήγμα (αν το θέλετε), για να αναδιαρθρωθεί, να επαναπροσδιοριστεί, να επανεξετάσει τις αξίες της, τις ανάγκες της και να ανασυνταχθεί; Χωρίς να θέλω να απαρνηθώ το ωραίο μου αυτοκίνητο, τα όμορφά μου ρούχα, το καλο-επιπλωμένο μου σπίτι, τις ακριβές μου διακοπές, δυστυχώς διαπιστώνω ότι όλοι μας έχουμε στραφεί σε ένα αέναο κυνήγι υλικών απολαύσεων και αναγκών που ολοένα αυξάνονται, και δύσκολα ικανοποιούνται, χάνοντας έτσι την πνευματικότητα μας...χάνοντας έτσι την πίστη μας.
Όταν ο άνθρωπος περιορίζει το νόημα της ζωής του μέσα στα πράγματα του κόσμου, είναι φυσικό να απογοητεύεται και να μην βρίσκει νόημα και σκοπό στη ζωή του αν δεν τα αποκτήσει. Το μισοάδειο ποτήρι μας κάνει μίζερους, δυστυχείς και σίγουρα δυσάρεστους στις κοινωνικές μας συναναστροφές.
Όλα όμως μπορούν να πάνε καλύτερα.
Δυναμικό όπλο και απαραίτητο εφόδιο στα χέρια μας η πίστη και η αισιοδοξία που αναγεννά, και που όλοι λίγο ή πολύ έχουμε μέσα μας.
Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν, βλέπετε όλα γύρω μας αλλάζουν ταχέως και απρόοπτα, και εμείς πάντα θα καλούμαστε να προσπαθούμε να προσαρμοζόμαστε στις νέες αλλαγές.
Επειδή λοιπόν, ζούμε μια φορά και οφείλουμε στον εαυτό μας να ζούμε πραγματικά και με ουσία, αποδυναμώστε το άγχος από την καθημερινότητά σας, κάνετε όνειρα (δεν κοστίζουν τίποτα άλλωστε...), κάνετε γόνιμες συζητήσεις για ευχάριστα πράγματα, κάνετε τα θέλω σας πιο light, κάνετε...το σταυρό σας!
Ξερομερίσιου Σοφία
Καθ. Πληροφορικής (MBA) Φοιτήτρια Ιατρικής
