Του Πέτρου Κρίκη, ωρομίσθιου εκπαιδευτικού και στελέχους του ΠΑΜΕ
Αυτή την εποχή χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, από απόφοιτους που τώρα μπαίνουν στη «ζούγκλα της αγοράς», μέχρι οικογενειάρχες που ζούνε στο πετσί τους τον σύγχρονο εργασιακό «μεσαίωνα» της ελαστικής απασχόλησης, συνωστιζόμαστε στις αρμόδιες διευθύνσεις εκπαίδευσης για να συμπληρώσουμε τις αιτήσεις πρόσληψης για το νέο σχολικό έτος 2010-2011. Πέρυσι αυτοί που δούλεψαν στην εκπαίδευση Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, (στην Ειδική Αγωγή και σε ΠΔΣ και Ενισχυτική), ήταν περίπου 45.000 συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί. Με το «δισάκι μας στον ώμο» από Έβρο σε Κρήτη, και από Γιάννινα σε Κω ζήσαμε και ζούμε τη δική μας σύγχρονη Οδύσσεια, κυνηγώντας την προϋπηρεσία, μήπως και μονιμοποιηθούμε, έτσι στην ξεφτίλα για 300 ευρώ το μήνα, για ένα κομμάτι ψωμί!! Κοροϊδία! Ανέχεια! Εκμετάλλευση! Και τώρα μετά και το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση με την αυτοαξιολόγηση, το «νέο σχολείο», τους «μέντορες» κ.λπ., είμαστε επί «ξύλου κρεμάμενοι». Αφού μας έταξαν όλα αυτά τα χρόνια διάφορα με τις προϋπηρεσίες, μας διέσπασαν με τη γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε» σε 4-5 σωματεία – «μαγαζιά» (επιτρέψτε μου την έκφραση), από του χρόνου οι περισσότεροι από μας θα είμαστε άνεργοι, καθώς θα πεταχτούν εκτός εκπαίδευσης πάνω από τους μισούς εκπαιδευτικούς που δούλεψαν πέρυσι.
Το νομοσχέδιο για το «νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών», πάνω απ’ όλα σημαίνει την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, την κατάργηση του πτυχίου ως μοναδική προϋπόθεση διορισμού. Με εργαλείο τον ΑΣΕΠ, με προσχηματικό τρόπο και στο όνομα της αξιοκρατίας, χτυπούν το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους, με πλήρη δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο, δικαιολογούν και διαιωνίζουν την αδιοριστία και την ανεργία των εκπαιδευτικών. Σκοπός της κυβερνητικής πολιτικής είναι η δημιουργία του νέου τύπου εκπαιδευτικού – εργαζόμενου, χωρίς δικαιώματα, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της αγοράς, που θα αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία μέσα στην τάξη, για να βγάζει τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης καθ’ είκονα και ομοίωσή του.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά υποσχέθηκε την κατάργηση της ωρομισθίας και τώρα την επεκτείνει με τις ευλογίες των συνοδοιπόρων της Ν.Δ., ΛΑΟΣ! Όσο για το μεταβατικό στάδιο πρόσληψης των εκπαιδευτικών στο οποίο θα συνυπολογίζεται και η προϋπηρεσία, μόνο ως «στάχτη στα μάτια» των εκπαιδευτικών μπορεί να εκληφθεί, καθώς την ίδια ώρα το υπουργείο δηλώνει ότι από τον Ιούλιο του 2010 δεν θα τροφοδοτούνται πια οι πίνακες με νέες προϋπηρεσίες. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι από τους 45.000 που έχουν σήμερα προϋπηρεσία, θα απορροφηθούν το πολύ 4-5.000 και οι υπόλοιποι 40.000 θα πάρουν το δρόμο για τον ΑΣΕΠ και τον καιάδα της ανεργίας. Για αυτή την αρνητική εξέλιξη, ευθύνες έχουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) που από κοινού καλλιεργούσαν αυταπάτες, έσπρωχναν τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς στο κυνήγι της προϋπηρεσίας για την εξασφάλιση του μόνιμου διορισμού μετά το 18μηνο, δηλαδή πρώτα ελαστικά εργαζόμενος και μετά μόνιμος (απόφαση Συνεδρίου της ΟΛΜΕ).
Αλλά και σήμερα, ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ είναι υπέρ του ΑΣΕΠ και των πινάκων διορισμού (60%-40%), δηλαδή υπέρ της αποσύνδεσης του πτυχίου από το επάγγελμα, υπέρ των ελαστικών σχέσεων εργασίας, ενάντια στη μονιμοποίηση όλων. Στις ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αριστεριστές, στηρίζουν ο καθένας από τη σκοπιά του τη στρατηγική της κυβέρνησης-ΕΕ-πλουτοκρατίας. Είναι μέρος του προβλήματος. Καμιά εμπιστοσύνη! Στην πραγματικότητα ποτέ τους δε νοιάστηκαν για τα προβλήματά μας. Είναι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες! Δεν θα γίνουμε εμείς δούλοι του 21ου αιώνα. Δεν δημιουργήσαμε εμείς την κρίση τους και δεν θα την πληρώσουμε. Υπάρχει δρόμος. Είναι ο αγώνας με το ΠΑΜΕ, με τις ταξικές δυνάμεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ένας αγώνας που στοχεύει όχι μόνο στην απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά στην ανατροπή του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας δίνει προοπτική για μια οικονομία και εξουσία που ο λαός θα κάνει κουμάντο. Γιατί, συνάδελφοι, όσο στην Ελλάδα θα κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια, μια χούφτα άνθρωποι που κερδίζουν σε βάρος μας και οι πολιτικοί τους εκφραστές (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ) δε πρόκειται να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, με σταθερή δουλειά.
Δεν θέλουμε ούτε ΑΣΕΠ-ούτε Πίνακες! Ούτε προϋπηρεσία-ούτε μοριοδότηση! Ούτε «ρύθμιση»-ούτε «μεταβατική περίοδο απορρόφησης». Απορρίπτουμε τα περί μονιμοποίησης μόνο όσων καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Πάγια και διαρκή ανάγκη είναι η ανάγκη κάθε εργαζόμενου για σταθερή μόνιμη εργασία. Ούτε ένας άνεργος-ούτε ένας ανασφάλιστος! Απαιτούμε! Μονιμοποίηση εδώ και τώρα χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όλων όσων εργάζονται σήμερα στην εκπαίδευση ως συμβασιούχοι, ως ωρομίσθιοι και αναπληρωτές. Σταθερή-μόνιμη δουλειά για όλους! Αυτό είναι το βασικό μας αίτημα και πίσω απ’ αυτό δεν κάνουμε ούτε πόντο! Ακριβώς πάνω σε αυτό το βασικό άμεσο αίτημα επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε την πιο πλατιά ενότητα όλων των ωρομισθίων, όλων των αναπληρωτών. Μέσα από ενιαίο μέτωπο Γονείς – Εκπαιδευτικοί – Μαθητές, με στόχο την παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, στο πλαίσιο του οποίου εντάσσεται και το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Θέση στην Επιτροπή Αγώνα, έχουν όλοι οι ωρομίσθιοι, οι αναπληρωτές, οι ελαστικά εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση αλλά και οι αδιόριστοι. Στην ενότητα η δύναμη, στους αγώνες η ελπίδα! Τώρα είναι ώρα ευθύνης! Τώρα είναι η ώρα του αγώνα! Αύριο ίσως να είναι αργά! Ξεσηκωθείτε!
