Για να τα πάρουμε με μια... λογική σειρά: αν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, υπάρχει το «plan B» που επεξεργάζονται οι Ευρωπαίοι, αλλά αν δεν μας «κάτσει» ούτε το «μεσοπρόθεσμο», ούτε το «plan B», μην ανησυχείτε: θα βγουν τα «τανκς» και θα μας μαζέψουν. Και, αν τέλος πάντων, δεν σωθεί η Ελλάδα, μην ανησυχείτε, θα έρθουν οι Κινέζοι να μας σώσουν και μάλιστα με το ζόρι!
Αυτό είναι να πούμε έτσι το γενικό «πλάνο» που βρίσκεται μπροστά μας. Και επειδή όλο με τα δικά μας ασχολούμαστε και όλο ομφαλοσκοπούμε, ας το πιάσουμε από το τέλος, από τους Κινέζους. Οι οποίοι Κινέζοι δεν είναι πλέον η «ανερχόμενη οικονομική δύναμη». Είναι η «οικονομική δύναμη» στον παγκόσμιο χάρτη, με το οικονομικό χάλι που έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες, επίσης, προς την Κίνα έχουν στραφεί προκειμένου να στηριχτούν.
Η Κίνα λοιπόν εμφανίστηκε και είπε: «Μην ανησυχείτε παιδιά, εμείς είμαστε εδώ και είμαστε διατεθειμένοι να αγοράσουμε το εξωτερικό χρέος κάποιων εκ των χωρών της Ε.Ε., διότι δεν είμαστε μεσοπρόθεσμοι επενδυτές, είμαστε μακροπρόθεσμοι και δεν μας νοιάζει η παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκονται». Θυμάστε δε, είχε έρθει εκείνος ο συμπαθητικός Κινεζούλης, ο πρωθυπουργούλης ο κ. Τζιαμπάο, πέρσι το Μάιο στην Ελλάδα (αν θυμάμαι καλά), ο οποίος μας ανέβασε το ηθικό και μας είχε πει ότι η Κίνα θα πάρει τα ομόλογά μας μόλις βγουν στην αγορά. Και είχε πει, επίσης, ότι η Κίνα θέλει να γίνει η Ελλάδα η νέα πύλη της προς την Ευρώπη μέσω του Πειραιά, με στρατηγικό σταθμό στο Θριάσιο. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτό μας πρόσφερε τη στήριξη των ομολόγων μας, αλλά και 11 οικονομικές συμφωνίες που υπεγράφησαν στην Αθήνα, οι οποίες ξεπέρασαν συνολικά τα 10 δισ. δολάρια. Οπότε, σε ό,τι «εθνικώς» μας αφορά, αφού υπάρχει αυτή η... ένδειξη καλής θελήσεως, αλλά και ο ανυπόκριτος θαυμασμός και σεβασμός στην ελληνική κουλτούρα, την ιστορία και τον πολιτισμό, μπορούμε να εικάσουμε ότι μεταξύ των «εξωτερικών χρεών» που είναι διατεθειμένη να αγοράσει η Κίνα, βρίσκεται και το δικό μας!
Στη χειρότερη δηλαδή των περιπτώσεων θα χρειαστεί να μάθουμε κινέζικα (σιγά τη δυσκολία, μερικές εκατοντάδες ιδεογράμματα είναι εκεί πέρα και από προφορά σαν να μασάς καρφίτσες) και ενδεχομένως να έρθουμε να πάρουμε και το χρώμα της ώχρας. Ούτως ή άλλως είμαστε που είμαστε κάτωχροι από τη λαχτάρα των «τανκς», της «πτώχευσης» και όλων των σχετικών, τουλάχιστον να πιάσει τόπο το χρώμα. Επιπλέον δε, δεν θα έχουμε πια αυτό το «τρισκατάρατο» ευρώ, ούτε εκείνη την ταλαίπωρη «δραχμούλα». Θα συναλλασσόμαστε σε «γουάν» και θα ανταλλάσσουμε σοφές κινέζικες παροιμίες για να γίνουμε καλύτεροι και καρτερικότεροι άνθρωποι και να μάθουμε ως εκ τούτου την υπομονή.
Πέραν της πλάκας, πάντως, είναι προφανές, προφανέστατο, ότι οι Κινέζοι επιχειρούν (και όχι μόνο διά της εμπορικής οδού, που έχει προ πολλού δρομολογηθεί) να «ηγεμονεύσουν» στην Ευρώπη, εκμεταλλευόμενοι τη στιγμή της αδυναμίας της. Που δεν είναι και «στιγμή» ακριβώς. Είναι ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα που δεν ξέρουμε και δεν ξέρουν και «πότε» θα τελειώσει.
Ωστόσο, προς το παρόν τουλάχιστον η Ευρώπη είπε να «αντισταθεί» ηρωικά και γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι ηγέτες απάντησαν στην προθυμία της Κίνας να συνδράμει την Ευρώπη «ευχαριστούμε πολύ δεν θα πάρουμε». Κανένας όμως δεν μας εγγυάται ότι εφόσον η προσφορά μένει ανοιχτή, στο μέλλον μπορεί να γίνει και αποδεκτή, που λέει ο λόγος!
