Κοινή διαπίστωση όλων μας είναι ότι, σαν χώρα, περνάμε μια βαθιά οικονομική κρίση, με αβέβαιη τη δυνατότητα να την ξεπεράσουμε, τουλάχιστον σύντομα. Σ’ αυτή την κατάσταση μας έφτασαν, με τα σφάλματά τους στη διαχείριση του δημόσιου βίου, όλες οι κυβερνήσεις που είχαν στα χέρια τους την τύχη της Πατρίδας από το 1980 έως σήμερα. Τα λάθη τους αμέτρητα, ο τρόπος διαχείρισης του κράτους απερίγραπτος, πάντοτε προς το συμφέρον των εκάστοτε διοικούντων και των συν αυτών. Χωρίς όραμα, χωρίς πυξίδα και προοπτικές φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η σημερινή κυβέρνηση παρ’ όλη την ανοχή που της παρέχεται, φαίνεται πως αδυνατεί και τους φοροφυγάδες να εντοπίσει και τους φοροκλέπτες να συλλάβει. Αντί δε να αρχίσει περικοπές μισθών και επιδομάτων από τους υψηλόμισθους εφαρμόζει οριζόντιο κόψιμο μισθών, μεροκάματων και συντάξεων με αποτέλεσμα οι υψηλόμισθοι να παραμένουν έχοντες και κατέχοντες, οι δε δεινοπαθούντες... μικροσυντήρητοι οικονομικά να βρίσκονται σε τρομερή απόγνωση! Έτσι σήμερα εξακολουθούν να μας είναι «απαραίτητοι» και οι 300 βουλευτάδες... με τις μεγάλες απολαβές, φοροαπαλλαγές και με κάθε άλλου είδους προνόμια! Εξακολουθούν να υπάρχουν αμειβόμενοι που για αυτούς ο χρόνος έχει 16 μήνες και πλέον με μεγάλο αριθμό επιδομάτων που η αιτιολόγησή τους προκαλεί αγανάκτηση σε όλους μας. Έτσι και σήμερα εξακολουθούν πολλοί που ανήκουν σε οργανισμούς και αμαρτωλές ΔΕΚΟ να απολαμβάνουν μισθούς πάνω από 90 και 120 χιλιάδες το χρόνο. Έτσι και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν οι πολυθεσίτες και οι συμμετέχοντες σε πληθώρα επιτροπών και παραεπιτροπών που συστήθηκαν όλες αυτές μόνο και μόνο για να βολεύονται οι ημέτεροι. Και απομένει, το πλήθος των «θυμάτων... ή αλλιώς υποζυγίων»... που αγωνίζεται για να τα βγάλει πέρα, που όλη του η καθημερινή προσπάθεια είναι πώς να τα υπολογίσει όλα αυτά σωστά, πώς να τα ζυγίσει με ακρίβεια για να μπορέσει στο τέλος του μήνα να έχει μηδενικό ισολογισμό. Και προσεύχεται για την υγεία του και παρακαλεί το Θεό να μην του τύχει κάτι δυσάρεστο.
Καθημερινό άγχος, ανασφάλεια κι αβεβαιότητα για όλους τους προαναφερόμενους αυτούς κλάδους εργαζομένων / συνταξιούχων. Η οικονομική όμως κατάσταση της χώρας ολοένα επιδεινώνεται.
Τα μέτρα δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και θεωρείται αναγκαία η λήψη νέων μέτρων, πιο επώδυνων. Και επειδή φοβούμεθα πώς για μια ακόμη φορά η Πολιτεία δεν θα τολμήσει ούτε το μεγάλο κεφάλαιο να θίξει, ούτε τους μεγαλοσυνδικαλιστές των ΔΕΚΟ να στεναχωρήσει, θα ξανακτυπήσει και πάλι τα αδύνατα «υποζύγια»: τους μισθωτούς, συνταξιούχους και νοικοκυριά, καθώς και μικρομεσαίους ελευθερο – επαγγελματίες. Γι’ αυτή τη σημερινή χαώδη κατάσταση όλων των επιπέδων και η συμβολή και παρέμβαση του «Ποιητή» είναι επιτακτική κι αναγκαία. Βλέποντας καθημερινά τη χειροτέρευση των πραγμάτων – κυρίως των οικονομικών – δεν αδρανεί ούτε στιγμή και με γλαφυρό τρόπο και βαθιά συναίσθηση ευθύνης απευθύνεται στην κοινωνία και το λαό λέγοντας: «Ξύπνα περήφανε λαέ...» όπου και ο τίτλος των καυστικών του στίχων που θ’ ακολουθήσουν αμέσως.
Μιλούν για διαφάνεια, για κάθαρση, για αλήθεια... και στην πραγματικότητα άλλες τους οι προθέσεις, εκεί που στέφουν το λαό κυρίαρχο και ηγέτη... αμέσως τον ποδοπατούν, σαν τον μικρό λαγό...
Μας τρέφουν μ’ αισιόδοξα μηνύματα και λόγια, μας ντύνουν με πολύχρωμα χαμόγελα δικά τους όλα προς δόξα! του λαού του δήθεν «κυβερνήτη», όμως στο βάθος γίνονται «κόμπρες» να τον δαγκώσουν...
Ξύπνα λαέ..., τα φίδια τους! στα λαίμια σου ζωσμένα... Πάρ’ το δρεπάνι της τιμής και δόλιους να θερίσεις, να καταδείξεις σάτυρους κάθε λογής προδότες... μη κάθεσαι στ’ απόσκια τους και τους ακούς σα χάνος...
Ξύπνα λαέ..., περήφανε κι όλους τους μάγους διώξε πάνω απ’ το κεφάλι σου που κατοικούν με βία... Άφρονες και ατιμώρητους... σειρά σου να σταυρώσεις! Τότε μονάχα «Ανάσταση» θα ιδείς μές στη ζωή σου.
Ξύπνα..., προτού θα είν’ αργά κι απέβαλε με πάθος τον άχαρο κομματισμό, που ήταν πληγή κι αιτία για να βρεθείς μές στο γκρεμό... μ’ ανέχεια κι αδικία! Μπορείς λαέ ελληνικέ απ’ αδιέξοδα να βγείς και «τούνελ σκοτεινά», αρκεί μονάχα να πιστέψεις στις δυνάμεις σου...
Κι όταν αυτό ποτέ συμβεί!, σαν τα μυρμήγκια θα χαθούν... όλοι οι πολιτικάντηδες! Κι εσύ, στ’ αλήθεια τότε, θάσαι ο Άξιος ηγέτης! του Εαυτού σου... Ξύπνα περήφανε λαέ..., για να ξανάβρεις τη χαμένη σου ταυτότητα!
Για να ξανάβρεις των προσδοκιών και των ονείρων σου, τα μύρια... δίκια! Ξύπνα... επιτέλους!
Ήρθε... η ώρα πλέον, να βάλεις σε λειτουργία το δικό σου του μυαλού σου... ξυπνητήρι!
