Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@g,mail.com)
Nέες οι ρυθμίσεις στα εργασιακά από την κυβέρνηση και την τρόικα. Δύσκολα τα πράγματα για τους νέους κάτω των 20 ετών, αφού πέρα από την σε πολλές περιπτώσεις «τσάμπα» δουλειά που προσφέρουν όταν ξεκινούν να εργάζονται, έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν τώρα και τις μειώσεις αποδοχών, που σε πολλές των περιπτώσεων θα φτάνουν μέχρι και το 20%. Οι ρυθμίσεις, που συμφωνήθηκαν, προβλέπουν καθιέρωση αμοιβής έως και 20% κάτω από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για νεοεισερχόμενους κάτω των 25 ετών, επέκταση στους έξι μήνες της διάρκειας εφαρμογής ελαστικού ωραρίου, βάσει των αναγκών της επιχείρησης, καθώς και αύξηση της ισχύος των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Το τελευταίο δεν μπορεί να αποτελέσει κάποιας μορφής ελάφρυνση στους προσληφθέντες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, καθώς σε συνδυασμό με την σχεδόν κατάργηση των συμβάσεων αορίστου χρόνου και τη μετατροπή τους σε εκ περιτροπής εργασία ή σε ημιαπασχόληση, τα πράγματα όχι απλά δεν θα διορθωθούν αλλά θα περιπλέξουν την ήδη δραματική κατάσταση, με τις χιλιάδες των νέων που προστίθενται καθημερινά στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας. Μια ανεργία που προβλέπεται να εκτιναχθεί στα ύψη το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, που επικαλείται στοιχεία της Στατιστικής υπηρεσίας, η πραγματική ανεργία θα ξεπεράσει το 2011 το 20%. Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής κάνουν λόγο για ποσοστό ανεργίας 15,1% και 756.000 εγγεγραμμένους ανέργους, περίπου 190.000 άτομα περισσότερα από τον αντίστοιχο μήνα του 2010. Η εφιαλτική αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με τα προβλήματα της οικονομίας, δημιουργούν τεράστια κοινωνικά προβλήματα και αβεβαιότητες. Η ανεργία στους νέους αγγίζει το 40% και με την προαναφερόμενη σειρά των μέτρων (που περιέχουν την παράταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ως «στάχτη στα μάτια» του κόσμου) ανακουφίζονται οι εργοδότες, που πέρα από τα άλλα έχουν και το πλεονέκτημα της σύμβασης μαθητείας που αφορά νέους ηλικίας 15 έως και 18 (πρόκειται για εργασία με σκοπό την απόκτηση δεξιοτήτων) στην οποία ο εργοδότης μπορεί να καταβάλλει το 70% του κατώτατου μισθού που προβλέπει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ελαφρύνσεις λοιπόν για τους εργοδότες, επιβαρύνσεις για τους νέους μισθωτούς που εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας. Αυτό που κάνει η τρόικα και υιοθετεί η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ταφόπλακα στις νεανικές προσδοκίες. Γιατί τι άλλο μπορεί να επιθυμήσει ο νέος από ένα κράτος που του κόβει τα πόδια από νωρίς και τον προετοιμάζει για τη μεγάλη περιήγηση στο οικονομικό τέλμα; Πώς να δουλέψει και να παράγει τη στιγμή που στην καλύτερη ηλικία από πλευράς ενεργητικότητας του στερούν το δικαίωμα της απόλαυσης; Οι συμφωνίες της τρόικας με την κυβέρνηση για τα εργασιακά των νέων δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη αδιαφορία για την τύχη τους και μια τρικλοποδιά στις προσδοκίες τους. Οι νέοι απλά θα βρίσκονται μονίμως σε χαμηλό οικονομικά επίπεδο, δεν θα τους δίδονται τα κατάλληλα κίνητρα και θα συνειδητοποιούν από νωρίς το μέγεθος του αδιεξόδου. Και θα έρχεται μετά το επίσημο κράτος και τα κόμματα να ομιλούν περί «αποπροσανατολισμού των νέων» και «απολίτικης στάσης». Θα κατηγορούν τους νέους που θα εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα για να βρουν δουλειά αλλού και θα κάνουν πως δεν ακούν όταν οι ίδιοι οι νέοι θα διαμαρτύρονται πως δεν τους δίδονται τα απαραίτητα κίνητρα. Έτσι γίνεται και έτσι γινόταν πάντα. Η νεολαία σε αυτή τη χώρα αντί να βρίσκεται σε περίοπτη θέση όχι απλά παραγκωνίζεται αλλά υποβαθμίζεται με τις όποιες εργασιακές αποφάσεις που μιλούν για «ελαστικά ωράρια» ή «μειωμένες αποδοχές», με λίγα λόγια για επιλεκτική και υπό όρους εργασία. Με αυτά και με αυτά, η Ελλάδα καθ΄ υπόδειξιν της τρόικας μπαίνει σε μια νέα εποχή, πολύπλοκη και αδιέξοδη για τους νέους. Το γεγονός και μόνο ότι τουλάχιστον 40% των νέων είναι άνεργοι και όσοι εργάζονται έχουν πενιχρές αποδοχές, δείχνει ότι το ελληνικό κράτος όχι απλά «τρώει τα παιδιά του» αλλά τα εξοβελίζει στο πυρ το εξώτερον! Και να έμενε το πράγμα εκεί, καλά θα ήταν…Το θέμα είναι όμως ότι οι αποφάσεις συνεχίζουν να παίρνονται ερήμην των νέων και κατά της όποιας εργασιακής εξέλιξής τους. Απομένει να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις τους στο τέλος. Γιατί καλά όλα όσα διαμείβονται ανάμεσα στην τρόικα και την κυβέρνηση, μήπως όμως λογαριάζουν τελικά χωρίς τον ξενοδόχο; Μήπως, στην προκειμένη περίπτωση, οι νέοι θα δώσουν την κατάλληλη δυναμική απάντηση που θα τους πανικοβάλλει; Καλά τα εκάστοτε παραπλανητικά χαϊδέματα και οι φιλοφρονήσεις. Αρκεί όμως να έχουν αποδέκτη. Που εν προκειμένω, η νεολαία δείχνει να μην τα συμμερίζεται μπροστά στο φάσμα του εκτυλισσόμενου εργασιακού μεσαίωνα.
