Ε, καλά τώρα. Εδώ που τα λέμε δεν πάθανε και τίποτα. Φύγανε πίσω από τον Εθνικό Κήπο, είδαν και τις πάπιες, και ποιος ξέρει πόσο καιρό είχαν να τις δούνε και πήγαν σπίτια τους. Και όσοι πια, δεν διάλεξαν για δίοδο φυγής, τον κήπο που είναι ανθηρός και φύγανε κανονικά από την πόρτα, φάγανε το κράξιμό τους για να ‘ρθουν να στανιάρουν και πήγανε σπίτια τους.
Για τους βουλευτές, βέβαια, ο λόγος, που βρέθηκαν προχθές τη νύχτα αποκλεισμένοι και ταμπουρωμένοι μέσα στο κτίριο της Βουλής και δεν μπορούσαν να βγουν. Αφού, όλο το απόγευμα, και κάθε απόγευμα δηλαδή - εδώ και μια βδομάδα - έχουν «χορτάσει» να κάθονται χιλιάδες Έλληνες μπροστά από τη Βουλή και να τους... χαιρετάνε με τα χέρια σηκωμένα και ανοιχτά, αποδίδοντάς τους απλόχερα το παράσημο της ανοιχτής παλάμης, ε... Ε, προχθές γεύτηκαν και μια άλλη μορφή έκφρασης της αγανάκτησης των αγανακτισμένων, οι οποίοι πήγαν να τους μετατρέψουν σε «ελεύθερους πολιορκημένους».
Και όχι τίποτα! Απέκτησαν οι «αγανακτισμένοι» και ένα καινούριο «μέλος»! Τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος δήλωσε «αγανακτισμένος» από το γεγονός ότι εγκλωβίστηκαν οι βουλευτές στο Κοινοβούλιο. Δεν έχει σημασία για ποιο λόγο αγανάκτησε. Σημασία έχει ότι μοιράζεται την ίδια λέξη και το ίδιο συναίσθημα. Άλλωστε το είπε κιόλας ο αντιπρόεδρος, ότι καλό κάνει αυτό το κίνημα των αγανακτισμένων γιατί βοηθάει στην εκτόνωση. Σου λέει, δηλαδή από μέσα του «καλύτερα να μας μουντζώνουν παρά να μας αρχίσουν στις φάπες». Και από μια άποψη, πράγματι το πρώτο είναι προτιμότερο από το δεύτερο.
Εξάλλου, μην ξεχνάμε τι είπε και ο Πρωτόπαππας απαντώντας στον Δρούτσα. Ότι οι βουλευτές ανεβαίνουν Γολγοθά κουβαλώντας το σταυρό του... μαρτυρίου! Μιλάμε για τέτοιους μάρτυρες! Λες και τους υποχρέωσε κανείς να ξοδέψουν ένα σκασμό λεφτά για να εκλεγούν και να πάνε να πιάσουν στασίδι στη Βουλή. Για να μας... σώσουν βεβαίως - βεβαίως όλη αυτή η... αυταπάρνηση.
Εξου και ο σταυρός του Μαρτυρίου που τώρα έχουν ζαλωθεί ανεβαίνοντας στο δρόμο για τη... Σταύρωση! Ό,τι θέλουν λένε πια! Το έχουν παραντουρήσει προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και ό,τι θυμούνται χαίρονται.
Φυσικά όλη αυτή η διαρκής αποδοκιμασία κατά βουλευτών, δεν μπορεί παρά να συνιστά «πίεση» για όλους και πολύ περισσότερο για τους κυβερνητικούς βουλευτές, οι οποίοι τώρα κοντά - σιμά θα κληθούν, για μια ακόμη φορά διά της ψήφου τους, να επικυρώσουν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εκ νέου για την κοινωνία.
Ενώ χθες είχαμε και τον Γ. Καρατζαφέρη, ο οποίος από τηλεοράσεως έκανε γνωστό ότι έτσι του ‘ρχεται να αποσύρει όλους τους βουλευτές του ΛΑΟΣ από τη Βουλή, προκειμένου να ταρακουνήσει τα πράγματα. Και βέβαια, δεν θα το κάνει τελικά, μάλλον πρόκειται για λόγια του αέρα. Αν όμως το ‘κανε, έσπευσε ο Πάγκαλος να βγει και να δηλώσει ότι στην περίπτωση αυτή θα ακολουθεί εκλογική διαδικασία (εφόσον και οι αναπληρωτές τους αρνηθούν να καταλάβουν τις έδρες) προκειμένου να πληρωθούν μόνον οι συγκεκριμένες θέσεις και τίποτα παραπάνω.
Η αλήθεια είναι ότι και στην περίπτωση των βουλευτών αλλά και των πολιτικών γενικότερα, ισχύει το «κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Πάνω στην ώρα της υπερβολής - που τόσο συνηθίζουμε ως Έλληνες - τους βάζουμε όλους στο ίδιο καζάνι και τους ανακατεύουμε. Από την άλλη βεβαίως οι ευθύνες του πολιτικού κόσμου μπορεί να επιμερίζονται ποσοστιαία, αλλά είναι συνολικές και για την απαξίωση της πολιτικής και για το χάλι που έφθασε ο τόπος.
Πώς το είπε ο Μίκης; «Εάν συγκεντρωθούμε 2 εκατομμύρια Έλληνες και φυσήξουμε όλοι μαζί θα φύγουν», οι πολιτικοί, εννοούσε.
Φυσάτε λοιπόν! Μήπως και αλλάξει ο αέρας που αναπνέουμε. Μπας και προκληθεί κανας ανεμοστρόβιλος και τους πάρει και τους σηκώσει... γενικώς!
