H υπόθεση της σύλληψης του Στρος Καν παίρνει πλέον απρόβλεπτες διαστάσεις. Όχι τόσο γιατί δεν συμβαίνουν αντίστοιχα περιστατικά στους επίσημους κύκλους, αλλά λόγω του ότι μάλλον κάποιοι, καθώς φαίνεται, σχεδίαζαν από καιρό «να τον αδειάζουν» ούτως ή άλλως στη Γαλλία. Χαρές κάνει βέβαια τώρα και ο Νικολά Σαρκοζί καθώς ο πιθανός αντίπαλός του που προηγούταν σταθερά στις δημοσκοπήσεις, βρίσκεται πλέον στη φυλακή. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στενός συνεργάτης του Ντομινίκ Στρος-Καν, δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ αποτελούσε στόχο εκστρατείας δυσφήμισης από το στρατόπεδο του προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Σημειώστε το αυτό. Θα μας χρειαστεί για το μέλλον όταν η ιστορία αυτή θα αποκαλύψει λεπτομέρειες. Το παιχνίδι προς το παρόν όμως , καθώς βλέπουμε, χοντραίνει και κανείς δεν είναι εύκολο να εξάγει ασφαλή συμπεράσματα. Οι δε Γάλλοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αρνούνται σε δημοσκοπήσεις και γκάλοπ να δεχθούν ότι ο υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος διέπραξε ό,τι του αποδίδουν οι Αμερικανοί. Ποιες είναι όμως οι αντιδράσεις του ίδιου του Στρος Καν; Πώς αντιμετωπίζει τις κατηγορίες που του αποδίδουν; Αρνείται τα πάντα. Πρώτα απ΄όλα όμως παραιτείται από το ΔΝΤ. Πράγματι, ο κ. Καν ενημέρωσε την Εκτελεστική Επιτροπή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την πρόθεσή του να παραιτηθεί από τη θέση του Διευθύνοντα Συμβούλου. Έκανε μάλιστα την ακόλουθη δήλωση στην επίσημη επιστολή παραίτησης προς το Διοικητικό Συμβούλιο: «Αισθάνομαι απέραντη θλίψη που υποχρεώνομαι να καταθέσω στο διοικητικό συμβούλιο την παραίτησή μου από τη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΔΝΤ. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή προέχει η οικογένειά μου, η γυναίκα μου - που αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο - τα παιδιά, και οι φίλοι μου που μου στάθηκαν από την πρώτη στιγμή. Πιστεύω, επίσης, ότι με τους συναδέλφους μου στο ΔΝΤ έχουμε καταφέρει σπουδαία πράγματα τα τελευταία χρόνια. Θέλω να διαμηνύσω προς όλους ότι αρνούμαι με τη μεγαλύτερη δυνατή αποφασιστικότητα όλες τις κατηγορίες εναντίον μου. Θέλω να προστατέψω αυτό το θεσμικό όργανο το οποίο έχω υπηρετήσει με τιμή και ευλάβεια, και να αφιερώσω όλη μου τη δύναμη, τον χρόνο και την ενέργεια για να αποδείξω την αθωότητά μου». Όπως αναμενόταν, ο Στρος Καν δεν το βάζει κάτω και ξεκινά έναν σκληρό αγώνα για να αποδείξει την αθωότητά του. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να βρεθεί από την μία στιγμή στην άλλη στο περιθώριο, εξουδετερωμένος ψυχικά και πολιτικά. Τι γίνεται όμως στο ίδιο το ΔΝΤ; Ποιοι και πόσοι ερίζουν το πόστο του Στρος Καν; Μεταξύ της Ευρώπης και των αναδυόμενων χωρών, έχει ξεκινήσει ήδη μάχη για την κατάκτηση της κορυφαίας θέσης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Μετά τους Ευρωπαίους, τώρα και η Κίνα έχει υποβάλλει το αίτημά της για τη σημαντική αυτή θέση, υποστηρίζοντας ότι «έφτασε η ώρα ένας Κινέζος να πάρει την προεδρία του ΔΝΤ». Δηλώνουν μάλιστα χωρίς περιστροφές ότι η καλύτερη απάντηση στον μεταβαλλόμενο κόσμο της οικονομικής κατάστασης είναι ότι την επόμενη θέση του Διευθύνοντα Συμβούλου του ΔΝΤ πρέπει να την καταλάβει άτομο προερχόμενο από την οικονομική ελίτ αναδυόμενων χωρών όπως της Κίνας, της Βραζιλίας, της Τουρκίας ή της Ινδίας. Άρχισαν τα όργανα λοιπόν για την καρέκλα του ΔΝΤ και οι διεκδικητές του σημαντικού αυτού πόστου αυξάνουν και πληθαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Τι θα αλλάξει όμως αν τη θέση την καταλάβει κάποιος ή κάποια από τις προαναφερόμενες χώρες; Απολύτως τίποτε. Η πολιτική του ΔΝΤ θα εξακολουθεί να ασκείται με τον γνωστό τρόπο, χωρίς έλεος και τύψεις απέναντι στις φτωχές χώρες που πέφτουν στα χέρια του. Η υπόθεση όμως του Στρος Καν απέδειξε για άλλη μια φορά πως τα πολιτικά παιχνίδια υπερέχουν των όποιων αδυναμιών σε προσωπικό επίπεδο, που σε τελική ανάλυση τις έχουν όλοι στους κύκλους αυτούς. Το νέο σκάνδαλο με την εμπλοκή ενός τόσο σημαντικού προσώπου δεν αποκαλύπτει τίποτε περισσότερο από μια ακόμη «πολιτική τρικλοποδιά», που αφήνει αδιάφορους τους πολίτες που κοιτούν μονάχα την τσέπη τους και πόσα ακόμη πρέπει να καταβάλλουν σε ΔΝΤ ή ΕΚΤ. Και αυτό είναι το μήνυμα της σύλληψης: Όχι ότι τάχα στις ΗΠΑ ακόμη και ο πιο επώνυμος μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά ότι τα πολιτικά παιχνίδια ενίοτε είναι αδίστακτα και μπορούν να μεταβάλλουν ανά πάσα στιγμή τις πολιτικές μονομαχίες σε αρένα. Όλα αυτά που μοιάζουν φαρσοκωμωδία δεν αφορούν τους πολίτες που σε πολλές χώρες καλούνται να καταβάλλουν χωρίς πολλά – πολλά τον οβολόν τους. Πολύ περισσότερο αφορούν μάλλον όσους έχουν δεσμευτεί για να καταβάλλουν εφ΄όρου ζωής τα επιτόκια των δανείων στους Οργανισμούς Μεγα-δανειστές. Τους αφορούν γιατί έχουν να δώσουν λογαριασμό σε χιλιάδες πολίτες.