Του Γιώργου Αδαμούλη, μέλους του ΠΣ της ΝΔ
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι ζούμε στιγμές κρίσης ως πολιτικό σύστημα, ότι ζούμε δύσκολες στιγμές ως χώρα. Η Ελλάδα μας βρίσκεται σε πόλεμο και το διακύβευμα είναι το ίδιο το μέλλον της. Στον πόλεμο αυτό από τη μια πλευρά βρίσκεται η πρόοδος και από την άλλη η αντίδραση με σύμμαχο τη νοοτροπία των νεοελλήνων.
Η σύγκρουση είναι ισχυρή με αβέβαιο το αποτέλεσμα. Συγκρούονται το πολιτικό θάρρος, με το πολιτικό θράσος. Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος που έχει τη βάση του στην αλήθεια, με τις άναρθρες κραυγές, των λαϊκιστών που βρίσκονται δυστυχώς σ' όλα τα κόμματα. Το δημόσιο ήθος, με την αλαζονεία των αδίστακτων, που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, συγκρούονται τα δικαιώματα των πολλών με τα προνόμια των λίγων.
Δυστυχώς αυτά τα φαινόμενα εκφυλισμού ζήσαμε, και βιώσαμε δεκαετίες τώρα, ιδιαίτερα δε από το 1981 που ήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Πράγματι αυτά τα έφερε, τα εμπέδωσε, τα υπερασπίσθηκε το ΠΑΣΟΚ, ήταν το κόμμα που «πάτησε» στο θυμικό, στον παρορμητισμό των Ελλήνων, στις αδυναμίες του λαού μας, τις ανέδειξε, τις εκμεταλλεύθηκε κάνοντας ένα λαό ολόκληρο να πιστεύει ότι ήταν στην εξουσία, επειδή το ΠΑΣΟΚ ήταν στη κυβέρνηση. Εδώ έχει την ιδεολογική της βάση η έκφραση «μαζί τα φάγαμε» που εκστόμισε ξεδιάντροπα ο κ. Πάγκαλος.
Δυστυχώς τρεις δεκαετίες και πλέον κυριαρχούν σ' αυτή τη χώρα, οι κρατιστές και οι κρατολάγνοι, σε αμφιμονοσήμαντη σχέση με το πολιτικό σύστημα, που τους στήριζε, και τους χάριζε προνόμια. Και αυτοί αποθρασύνθηκαν, κατεβάζοντας τους διακόπτες της ΔΕΗ όποτε τους «κάπνιζε».
Ε! λοιπόν δεν είναι εύκολο το πολιτικό σύστημα, να απαλλαγεί από τη θηλιά τους. Ήρθε η ώρα να πούμε αλήθειες, για το κράτος που ζούμε εμείς, και που δεν θέλουν να ζήσουν τα παιδιά μας. Δυστυχώς το κράτος μας βρίσκεται αντικειμενικά υπό πτώχευση. Οι αριθμοί μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 150% επί του ΑΕΠ έναντι 50% το 1980. Η ύφεση βρίσκεται στο 6,5%, ο πληθωρισμός ανεβαίνει στο 5%, και η ανεργία αγγίζει το 20%, τείνοντας να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις.
Τίθεται αμείλικτα το ερώτημα. Γιατί φθάσαμε ως εδώ; Διότι μέσα σε 30 χρόνια, οι συντεχνίες σε διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα που τις εξέθρεψε καταβρόχθισαν 340 δισ. ευρώ σε δάνεια και 160 δισ. ευρώ σε κοινοτικές επιδοτήσεις. Δημιουργήσαμε λοιπόν ένα κράτος σπάταλο, διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό, το οποίο για να λειτουργήσει θέλει πολλά, για να παράγει όμως πολύ λίγα. Ε! λοιπόν, όταν το κράτος απορροφά τα πάντα, τότε δεν μπορείς να κάνεις κοινωνική πολιτική. Να παρέχεις εκπαίδευση, ασφάλεια, υπηρεσίες υγείας, κονδύλια για έρευνα και καινοτομία, δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τους αδύναμους. Όταν το κράτος το μόνο που παράγει είναι η γραφειοκρατία, δεν θα υπάρξει ανάπτυξη, δεν θα υπάρξει πρόοδος, δεν θα ανθίσει τίποτα στον τόπο αυτό.
Αυτό το μοντέλο του κράτους, δανείσθηκε από το μέλλον, για να προσφέρει κάλπικη ευημερία, και υποθήκευσε το μέλλον των νέων της πατρίδας μας αν δεν το έχει καταστρέψει ήδη και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ούτε οι ίδιοι οι γονείς, διότι και αυτοί, είτε ως κρατικοί λειτουργοί, είτε ως αδιάφοροι πολίτες, συνεργούν στη διαιώνιση του σημερινού καθεστώτος, ενός παντοδύναμου και ισχυρού κράτους, που στηρίχθηκε στο συμφέρον των ισχυρών, στο συμφέρων των συντεχνιών, που κλείνουν τους δρόμους όποτε τους «καπνίσει' καταλαμβάνουν λιμάνια, διώχνουν ξένους επισκέπτες, διώχνουν επενδύσεις, και παραλύουν κάθε οικονομική δραστηριότητα.
Τα πανεπιστήμια βρίσκονται υπό μόνιμη κατάληψη ακραίων ομάδων, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών ακυρώνεται, η περιουσία των πανεπιστημίων καταστρέφεται – ας είναι καλά το πανεπιστημιακό άσυλο- οι καθηγητές που διατύπωναν διαφορετική άποψη προπηλακίζονταν, πρόσφατα είδαμε την επίθεση στο πανεπιστήμιο της Πάτρας στον παγκόσμιου κύρους καθηγητή Watson. Ο απόλυτος βιασμός της Δημοκρατίας εν ονόματι της Δημοκρατίας.
Είναι καιρός λοιπόν οι δυνάμεις της δημοκρατίας, και του κράτους δικαίου να αφυπνισθούν σε τούτη τη χώρα. Πρέπει να καταλάβουμε άπαξ δια παντός ότι αν δεν βάλουμε τέλος στο «κράτος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ» και δυστυχώς συντήρησε και η Ν.Δ., τότε αναπόφευκτα οδηγούμαστε στο «τέλος της Ελλάδας».
