«Άνθρωπος χωρισθείς Νόμου
των ζώων χείριστον»
Αριστοτέλης
Οι Νόμοι γίνονται για ν’ ανακόπτουν τις αδικίες και τις παραβατικές συμπεριφορές των πολιτών. Πριν γίνουν οι Νόμοι, υπήρχαν τα ήθη και τα έθιμα.
Το εθιμικό δίκαιο. Δηλ. άγραφοι κανόνες Δικαίου, που πήγαζαν από το λαό και διαιωνίζονταν με όχημα την Παράδοση. Νομίζω, πώς διατάξεις του Εθιμικού Δικαίου, γίνονται καμία φορά αποδεκτές και από τα Δικαστήρια. Δημιουργήματα πρωτόγονων λαών. Σήμερα φαντάζουν ως άκροι και άδικοι. Οι Νόμοι είναι προϊόν εξευγενισμένων κοινωνιών. Στις Δημοκρατίες ψηφίζονται κατά πλειοψηφία. Η πληρότητα και η τήρησή τους, είναι γνώρισμα ευνομούμενης κοινωνίας.
Δυστυχώς στην Ελλάδα οι Νόμοι σήμερα καταστρατηγούνται όχι μόνο από ακραίες δυνάμεις, αλλά και από τους ίδιους, που τους ψήφισαν. Ακροδεξιοί λ.χ. και αριστεριστές διαφωνούν κάθετα για το θέμα των μεταναστών. Οι μέν απαιτούν να τους απελάσουμε όλους. Οι δε να τους νομιμοποιήσουμε όλους. Σφάζονται στο τέλος για να επικρατήσουν οι πιο μπρατσωμένοι: «Εν αμίλλαις πονηραίς, αθλιώτερος ο νικήσας». Στη Γερμανία επίσης, οι Μελανοχίτονες του Χίτλερ και οι ερυθροχίτονες κουμμουνιστές, σφάζονταν για χρόνια, ώσπου ο αθλιώτερος επικρατήσας Χίτλερ αιματοκύλισε τον κόσμο.
Απέναντι στέκεται η δημοκρατική αντίληψη. Οι προς ψήφιση, Νόμοι, συζητούνται διεξοδικά, ψηφίζονται κατά πλειοψηφία από ομοφωνούντες και διαφωνούντες. Η απόφαση υλοποιείται και γίνεται Νόμος. Όσο οι Νόμοι ψηφίζονται με σύνεση, ελευθερία και γνώμονα το κοινό αγαθό, τόσο πιο πολύ θριαμβεύει η Δημοκρατία.
Και όταν μάλιστα το Κράτος μεριμνά, ώστε οι Νόμοι να μην καταστρατηγούνται, να μην αναιρούνται από άτομα ή ομάδες και να μεριμνά ακόμα ώστε να επιβάλει την τήρησή τους, από όλους αδιακρίτως, τότε τούτο το απαύγασμα του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, οχυρώνει την ευδαιμονία των πολιτών.
Ένας Νόμος σαν ανθρώπινο έργο, ποτέ δεν είναι τέλειος. Με την έννοια, ότι δεν μπορεί να καλύψει επιθυμίες ή ανάγκες όλων των πολιτών. Ψηφίζονται κατά πλειοψηφία, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να έχουν καθολική αξία. Ποτέ δεν είναι εξιδανικευμένοι ούτε εξειδικευμένοι και συχνά φαντάζουν σαν άδικοι, για όσους θίγουν τα συμφέροντά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, βλέπουμε στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλέους, όπου οι εθιμικοί Νόμοι, φέρουν αντίρροπες τάσεις, στην Αντιγόνη και τον Κρέοντα σχετικά με την ταφή του πτώματος του Πολυνείκη.
Η Δημοκρατία, όμως έχει δικλίδες ασφαλείας. Όταν ένας Νόμος πάσχει από ελλείψεις, αναπέμπεται στο Κοινοβούλιο και πλειοψηφικά τροποποιείται, πάντοτε με Δημοκρατικούς κανόνες.
Η τακτική, που παρατηρείται τελευταία στη χώρα μας, από αριστεριστές ή ακραία στοιχεία, ν’ απαξιώνουν τους Νόμους και να διακηρύσσουν, πώς όποιος Νόμος ψηφίζεται στη Βουλή θα καταργείται στους δρόμους, αποτελεί άκρως αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, για την ευνομούμενη κοινωνία μας.
Οι σπεκουλάτορες καιρός πιά είναι να μην παλιμπαιδίζουν, να μην επικαλούνται ουτοπικές παπαρδέλες και να νοιάζονται για το καλό αυτού του τόπου, όπου θα ζήσουν τα παιδιά τους. Μπορούν να αμφισβητούν τους Νόμους, να τους κρίνουν και να τους επικρίνουν με όποιον χαρακτηρισμό θέλουν, αλλά δεν μπορούν να τους παραβαίνουν ατιμωρητί. Πολύ δε περισσότερο ισχύει αυτό, για μερικούς του Κοινοβουλίου, που συμμετείχαν στην ψήφιση αυτών των Νόμων, που ορκίστηκαν στο Δημοκρατικό μας πολίτευμα και που ευχαρίστως απολαμβάνουν και αποδέχονται και σαν Κόμματα και σαν πολίτες τα προνόμια του Κοινοβουλευτισμού (κομματικές χορηγίες, επιδόματα, ελευθερίας λόγου κ.λπ.).
Οι Νόμοι ρυθμίζουν την ομαλή και εύρυθμη συμβίωση των πολιτών. Βέβαια δεν ψηφίζονται για να μας οδηγήσουν στον Παράδεισο, αλλά για να ανακόπτουν τη μετάβασή μας στην κόλαση, εξαιτίας αφρόνων συγκρούσεων και τραμπουκισμών.
Οι 300 λοιπόν του Κοινοβουλίου μας ας φροντίσουν πιά όχι μόνο να ψηφίζονται Νόμοι χωρίς παραθυράκια και πονηρές διόδους αδικίας, αλλά κυρίως και να μεριμνούμε δρακόντεια μέτρα για την τήρηση των όσων νομοθετούν.
