Μέσα σε βαρύ κοινωνικό αλλά και πολιτικό κλίμα οι εργαζόμενοι θα τιμήσουν φέτος τη θυσία των μαρτύρων της ένδοξης Πρωτομαγιάς του 1886. Περισσότερο από ποτέ φέτος η γιορτή της Πρωτομαγιάς, αν μπορούμε αυθαίρετα κυρίως λόγω συνήθειας να μιλήσουμε για γιορτή, δίνει την ευκαιρία, δημιουργεί την αφετηρία για νέους αγώνες των εργαζομένων. Αγώνες που θα έχουν στόχο να δημιουργηθεί ένα διαφορετικό οικονομικό κλίμα από αυτό που ζούμε σήμερα. Αγώνες που θα υποχρεώσουν την πολιτική ηγεσία της χώρας να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Αγώνες που θα οδηγήσει όσους έχουν την ευθύνη της χώρας στα χέρια τους σε γρήγορες αποφάσεις προς την κατεύθυνση της πραγματικής ανάπτυξης και κυρίως προς την κατεύθυνση της προστασίας των εργαζομένων από κάθε είδους παρασιτικούς μηχανισμούς που εδώ και χρόνια έχουν ριζώσει μέσα στον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Η αναγκαιότητα που υπάρχει σήμερα στην πατρίδα μας για νέο ξεκίνημα προϋποθέτει ένα αξιόπιστο συνδικαλιστικό κίνημα που σήμερα δυστυχώς δείχνει αδύναμο, χαμένο εξαιτίας της στάσης τόσο της πολιτικής ηγεσίας που το ήθελε απόλυτα συνδεδεμένο με τις σκοπιμότητες των κομμάτων όσο των φιλοδοξιών και σχεδίων που είχε η πλειοψηφία όσων στο πρόσφατο παρελθόν το υπηρέτησαν.
Για να αποδώσουν καρπούς οι αγώνες των εργαζομένων τόσο για τους ίδιους όσο και για την πατρίδα μας αλλά κυρίως για να μην πέσουμε στον γκρεμό που έχουμε μπροστά μας χρειαζόμαστε ένα αξιόπιστο και υπεύθυνο συνδικαλιστικό κίνημα που δεν θα υπηρετεί μικροπολιτικά συμφέροντα και συντεχνίες, που θα αποδεικνύει καθημερινά ότι αγωνίζεται για το σύνολο των εργαζομένων κυρίως για όσους δεν μπορούν να εκβιάζουν την κοινωνία, για όσους έχουν μπει και θα μπουν στη συνέχεια στον μακρύ και μαύρο κατάλογο των ανέργων.
Πρέπει όλοι σήμερα να καταλάβουμε ότι το πάλαι ποτέ αιματοβαμμένο σύνθημα της Εργατικής Πρωτομαγιάς «δεν είναι αργία, είναι απεργία», δεν στέκει πλέον στη χώρα της στρατιάς των ανέργων. Γιατί για να απεργήσεις πρέπει πρώτα να εργάζεσαι κάπου. Και αυτό ακριβώς το θεμελιώδες δικαίωμα στην εργασία είναι που στερούνται σήμερα οι μύριοι Έλληνες και Ελληνίδες πληρώνοντας τις αμαρτίες των ολίγων. Στο δρόμο τούτο της ευθύνης και του καθήκοντος, είναι αδήριτη πλέον η ανάγκη το συνδικαλιστικό κίνημα του τόπου να γίνει πρωτοπόρο και έτοιμο για αγώνες και θυσίες, συμβάλλοντας με τον πιο εποικοδομητικό και αποτελεσματικό τρόπο στα επιτεύγματα της ελληνικής κοινωνίας και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού μας.
* Η Θέκλα Παρασκευούδη είναι υπεύθυνη Μ.Μ.Ε. της Δημοκρατικής Συμμαχίας
