…Καλά, την πρώτη κρυάδα την πήραμε το περσινό Πάσχα, το οποίο ήταν και το πρώτο Μνημονιακό Πάσχα που περάσαμε. Και, είχαμε έκτοτε την ευκαιρία και σε πρακτικό επίπεδο να αντιληφθούμε ότι για μας, ως πολίτες της συγκεκριμένης χώρας, στην παρούσα χρονική συγκυρία, Ανάσταση δεν υπάρχει. Γολγοθάς υπάρχει, μακρύς, ατελείωτος, ανηφορικός και όσο πάει γίνεται ανηφορικότερος, αντί να εξομαλύνεται η κατάσταση. Γιατί το λογικό και το αναμενόμενο θα ήταν αυτό. Μετά από τόσες θυσίες στις οποίες έχουμε με το ζόρι υποβληθεί. Μετά από τόσες στερήσεις που έχουν υποστεί οι Ελληνες πολίτες. Μετά από τόσες απώλειες εισοδημάτων αλλά και παγιωμένων εργασιακών δικαιωμάτων. Μετά από τόση «διαγραφή» ονείρων και στόχων και προγραμματισμών, οι οποίοι είχαν καταστρωθεί με βάση την πρότερη κατάσταση του μέσου Ελληνα. Μετά από τόσες «καταστροφές» που έφερε το οικονομικό τσουνάμι στην ελληνική καθημερινότητα… Μετά από όλα αυτά και άλλα τόσα που δεν μου ΄ρχονται, θα περίμενε κανείς… θα περίμενε κανείς, ότι αυτός ο Γολγοθάς θα έφθανε στο τέλος του και θα οδεύαμε προς μία Ανάσταση.
Αντ΄ αυτού, η εξέλιξη των πραγμάτων, ατυχώς δείχνει ότι παρότι αλλάξαμε, εξακολουθούμε να βουλιάζουμε με αμείωτη ένταση και αντί τα πράγματα να γίνονται καλύτερα, οδεύουν προς το χειρότερο. Η, εν πάση περιπτώσει παραμένουν απογοητευτικά «στάσιμα» με αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση - αν όχι η βεβαιότητα - ότι τόσες θυσίες εκ μέρους των πολιτών πάνε στράφι. Και στη γωνία, είναι πλέον γεγονός (κι ας διαψεύδουν όσο τους κάνει κέφι) ότι η αναδιάρθρωση καραδοκεί.
Υπό τέτοιες συνθήκες, και μέσα σε αυτό το «υπέροχο» και «αισιόδοξο» κλίμα, πάμε και φέτος να αναστήσουμε. Τηρώντας το έθιμο βεβαίως και «διασκεδάζοντας» την κατάσταση ο καθένας όσο καλύτερα μπορεί. Γιατί το «Ελλήνων Πάσχα» είναι πάντα ένα Πάσχα διαφορετικό. Με το δικό του χρώμα και τα δικά του έθιμα, που τηρούνται βρέξει - χιονίσει. Μπορεί, ας πούμε να μην φθάνουν τα λεφτά για πολλές μετακινήσεις και εκδρομές. Μπορεί να μην πλησιάζονται τ΄ αρνιά και να σουβλίζονται κοτόπουλα.
Μπορεί (που έλεγε και το σχετικό ανέκδοτο που κυκλοφόρησε τις προηγούμενες μέρες) να μην γινόταν και η Σταύρωση γιατί ο Παπακωνσταντίνου δεν ενέκρινε κονδύλιο για τα καρφιά. Μπορεί φέτος λόγω της ακριβής βενζίνης και των δυσθεώρητων διοδίων, να «γλιτώσουν» και οι «συγγενείς απ΄ το χωριό» που τους φορτώνονται, θέλοντας και μη οι «πρωτευουσιάνοι»… Μπορεί, μπορεί ένα σωρό πράγματα αλλά…
…Αλλά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, λιγότερο ή περισσότερο, έστω και χωρίς «Ανάσταση», το Πάσχα το γιορτάζουμε. Διότι «ο Χριστός Ανέστη» εμείς δεν λέμε ν΄ αναστηθούμε, διότι πλέον ούτε θαύμα δεν μας σώζει! Καλό τσούγκρισμα λοιπόν και ο καθένας ότι βρει ας… τσουγκρίσει.
