Τη Μ. Τρίτη η Εκκλησία μας προβάλλει στους πιστούς την παραβολή των Δέκα Παρθένων, ώστε να παρακινήσει τον καθένα στην εγρήγορση και ταυτόχρονα να τον προετοιμάσει στην «υπάντηση» του Νυμφίου με τη συμμετοχή του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Ο κύριος σκοπός της παραβολής αυτής βρίσκεται κατά τους υμνογράφους της Εκκλησίας στο να «Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού», δηλαδή έξω από τη Βασιλεία Του.
Για να επιτευχθεί, δηλαδή, ο πιο πάνω στόχος, ο Κύριος ζητεί πρωταρχικά την καρποφορία των πιστών στις χριστιανικές αρετές, ώστε να λάμπουν οι ψυχές τους σαν τις λαμπάδες των φρόνιμων Παρθένων και βλέποντάς τους να δοξάζουν όλοι τον Πατέρα τους, τον «εν τοις ουρανοίς».
Επειδή, όμως, ο άνθρωπος παρασύρεται πολλές φορές και σε αμαρτίες που χαρακτηρίστηκαν δίκαια ως «νόσοι προς θάνατον», η Εκκλησία καλεί, σαν φιλόστοργη μάνα, τους πιστούς να αγοράσουν ένα εισιτήριο δεύτερης θέσης για τον ουρανό, μετανοώντας και σπεύδοντας προς τους πωλούντας το «έλαιον» (Ματ. 25, 9) της συγχώρησης και της Θείας Χάρης, δηλαδή στους πνευματικούς. Για τον ίδιο, άλλωστε, σκοπό ψάλλεται κατανυκτικά και το περίφημο τροπάριο της Κασσιανής, με το οποίο παρακαλεί ο καθένας με τα λόγια της ποιήτριας να δεχτεί ο Θεός τις πηγές των δακρύων του και να καμφθεί «προς τους στεναγμούς» του η δικαιοσύνη Του, ώστε να τον δεχτεί, σαν τον άσωτο γιο, κοντά Του, για να πάρει μέρος στο πανηγύρι της χαράς.
