«Είμαστ’ ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα και αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα»...
...Από τους στίχους της Νικολακοπούλου φαίνεται «εμπνεύστηκε» ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος μιλώντας προχθές σε υπουργικό συμβούλιο και κοινοβουλευτική ομάδα και... ιδρώνοντας για να τους... πείσει περί της ορθότητας των επιλογών του, είπε κάποια στιγμή: «Είμαστε στην εντατική, αλλά είμαστε ακόμη ζωντανοί». Τώρα αυτό και αισιόδοξο δεν το λες. Γιατί, έτσι όπως το ακούς, πιο πολύ πάει στο μυαλό, ως εικόνα, ξαπλαρωμένη η χώρα σε κρεβάτι της εντατικής (είχε «μέσον» τουλάχιστον και βρήκε) διασωληνωμένη, ημιθανής και με ρόγχο και από πάνω ο Παπανδρέου να άδει «είμαστε ακόμα ζωντανοί». Όσο για το λοιπό στίχο του τραγουδιού δεν ξέρω για «ροκ» μάλλον βλαχο-μπαρόκ είμαστε και όσο για το «σκοινί» είναι μάλλον ο βρόγχος που έχει τυλιχθεί γύρω από το λαιμό μας και από ώρα σε ώρα περιμένουμε ότι θα πέσει στο σκαμνάκι, στο οποίο ίσα που ακουμπάμε με το ακροδάχτυλο του ποδιού. Τραγωδία! Σε τέτοια κατάσταση και να ’ρθει ένα χειροκρότημα, που λέει ο λόγος, τι να το κάνεις; Αν και είναι πιθανόν να το εισπράξουμε από τους εταίρους, λόγω ανακούφισης που θα έχουν απαλλαγεί από μας. Τώρα δε που βγήκαν και εκεί στη Φινλανδία εκείνοι οι καρα-εθνικιστές τύποι, οι οποίοι δεν θέλουν καθόλου να ενισχύονται οι περιφερειακές χώρες της Ε.Ε. για να σωθούν και οι οποίοι φαίνεται ότι θα μπουν και στην κυβέρνηση, να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Πρωτίστως για τους Πορτογάλους που ξεκινούν τώρα να μπουν στο κρεβάτι του Προκρούστη ή «μηχανισμό στήριξης», αν προτιμάτε, αλλά και γενικότερα για όλες τις «δώσε και μένα μπάρμπα» χώρες της ζώνης του ευρώ.
Και ενώ ούτως έχουν τα πράγματα, βγαίνει και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και υποστηρίζει ότι πρέπει να πάμε σε αναδιάρθρωση γιατί, ούτε λίγο ούτε πολύ, μόνο έτσι θα σωθούμε. Πάνω που Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου επιχειρούν να κάνουν μια συντονισμένη προσπάθεια προκειμένου να κοπάσει η ακατάσχετη σεναριολογία περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και έχουν «ξελιγωθεί» να διαψεύδουν μια τέτοια πιθανότητα... Πάνω εκεί λοιπόν βγαίνει ο Σημίτης και λέει «αναδιάρθρωση». Που εδώ που τα λέμε όλο και κάτι παραπάνω ξέρει. Διότι, ούτως ή άλλως, από οικονομικής απόψεως «στραβά αρμενίζαμε» επί χρόνια, αλλά ο γιαλός στράβωσε όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ επί Σημίτη με «ονομαστική σύγκλιση» με τα «μαγειρέματα» της Γκόλντμαν Σακς και όλα αυτά που εκ των υστέρων μάθαμε εμείς οι πολλοί. Άρα, άμα δεν ξέρει αυτός πόσο χάλια είναι τα πράγματα, που έβαλε το χεράκι του να φτάσουν εδώ που έφτασαν, ποιος ξέρει;
Το θέμα είναι ότι έτσι που βγαίνει και το προτείνει χαλάει τη «σούπα» στον Παπανδρέου, ο οποίος προσπαθεί να ελέγξει τη σχετική σεναριολογία. Όχι γιατί και ο ίδιος δεν βλέπει ορατό το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης (μην πω ότι ξέρει και τον ακριβή ορίζοντα), αλλά γιατί η παρούσα εκτιμά ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Και όταν είναι και εξ οικείων τα βέλη για το θέμα και μάλιστα από τον πρώην πρωθυπουργό, το πλήγμα είναι ισχυρό. Γι’ αυτό άλλωστε τα «πήρε στο κρανίο» και ο Παπακωνσταντίνου, η αντίδραση του οποίου στις δημόσιες προτάσεις - παρεμβάσεις Σημίτη ήταν μάλλον οξεία. Για να μην πω ότι επρόκειτο για δημόσια συγκρατημένη οργή, γιατί κατ’ ιδίαν δεν θα ’χει αφήσει βάζο για βάζο στο υπουργικό γραφείο.
Ακούς εκεί να αμφισβητεί ο Κ. Σημίτης τον «οδικό χάρτη» για έξοδο από το Μνημόνιο του Γιώργου! Ανήκουστο! Και ξέρετε τι οδικός χάρτης είναι αυτός; Ωραίος, με πολλά χρώματα, αλλά χωρίς πυξίδα και χωρίς «πατημένες» διαδρομές.
