Είδηση:
Ο κ. Σαμαράς θα καταθέσει πρόταση νόμου για το «πόθεν έσχες». Εφημερίδα «Ελευθερία» 5-4-11.
Ώρα για «καραμέλα».
Με την έναρξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου (1913), ένα μεταγωγικό φόρτωσε στρατό και μουλάρια από την Κρήτη για Θεσσαλονίκη. Λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής, δεν απέπλευσε έγκαιρα, αφετέρου έπλεε με μικρή ταχύτητα. Έτσι μεσοθαλασσίς τελείωσε η κτηνοτροφή και τα μουλάρια ανήσυχα μετακινούνταν πότε δεξιά, πότε αριστερά, με κίνδυνο να βουλιάξει το καράβι (περίπτωση Φαλκονέρας).
Τότε ο διοικητής της Μονάδς διέταξε σάλπισμα για συσσίτιο (βαράτε συσσίτιο). Μόλις τα μουλάρια άκουσαν το γνώριμο μα και ευχάριστο σάλπισμα, έγιναν «αρνάκια». Όμως, αφού πέρασε κάποιος χρόνος χωρίς τα μουλάρια να φάνε, άρχισαν ξανά το πέρα-δώθε. Ξανά σάλπισμα κ.ο.κ. Μ’ αυτό το κόλπο έφτασαν στη Θεσσαλονίκη σώοι και αβλαβείς.
Με το ίδιο κόλπο οι ελληνικές κυβερνήσεις καταλαγιάζουν τους κοινωνικούς κραδασμούς που προκαλούν οι διάφορες ρεμούλες και τα οικονομικά σκάνδαλα: Βαράνε συσσίτιο! Δηλαδή, τοποθετούν το νόμο του «πόθεν έσχες» στην κλίνη του Προκρούστη και πότε τον κονταίνουν, πότε τον μακραίνουν και με τη βοήθεια της παραπληροφόρησης το κοινό οδηγείται στο να πιστέψει ότι θα «πέσει» η ρομφαία.
Έτσι όλα καλά, το μέλι γλυκό, οι κλέφτες, κλέφτες και οι κυβερνήσεις άσπιλες και αμόλυντες. Μέχρι σήμερα πολλές φορές έχει συμβεί αυτή η κοροϊδία χωρίς ποτέ να τιμωρηθεί ούτε ένας.
Κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο (1940-’44) ο Μουσολίνι όταν έχανε τη μάχη, αντί ν’ αλλάξει τον απρόθυμο να πολεμήσει στρατό, άλλαξε το στρατηγό. Έτσι πολλοί στρατηγοί έκαναν τουρισμό στην Αλβανία. Ένας εξ αυτών ήταν ο Μπαντόλιο, που πρόδωσε το Μουσολίνι (1943) και έσωσε την Ιταλία.
Μήπως αυτό που δεν έκανε ο Μουσολίνι είναι φρόνιμο να το κάνουμε εμείς; Δηλαδή, αντί να «γαργαλάμε» το νόμο του «πόθεν έσχες» στο κρεβάτι του Προκρούστη για τους ευνόητους λόγους... ν’ αλλάξουμε τους «απρόθυμους να τον εφαρμόσουν αρμοδίους;».
Σπύρος Χαλκιάς
