Τάδε έφη πρόσφατα, ο αντιπρόεδρος και ο υπουργός Επικρατείας της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς: «ότι οι Έλληνες σε λίγο θα ανοίξουν μαντίλι για να ζητιανεύουν» ενώ η Τουρκία είναι στις πέντε πιο αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου, με αύξηση του ΑΕΠ στο 9% και ότι «τα ελληνικά εργοστάσια κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα αγοράσει» σε αντίθεση όμως, με τα εργοστάσια του γίγαντα Τουρκία, για τα οποία σωρεία ξένων επιχειρηματιών και επενδυτών στέκονται στην ουρά, μήπως προλάβουν και αγοράσουν καμία μετοχή τους.
Αυτά τα είπε σε μια στιγμή, που την Παρασκευή 1η Απριλίου του τρέχοντος έτους όταν, μια νταλίκα φορτωμένη με τέσσερα (4) μεγάλα κομμάτια της ατράκτου, του μαχητικού αεροσκάφους F-16, κατασκευασμένα από ελληνικά χέρια, βγήκε από την Πύλη της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) στην Τανάγρα. Η νταλίκα ήταν τουρκική, ο οδηγός της Τούρκος και τα φορτωτικά έγγραφα, έγραφαν «προορισμός Άγκυρα» και συγκεκριμένα τις εγκαταστάσεις της Τουρκικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΤΑΙ). Εκεί δηλαδή, που συναρμολογούνται τα νέα τριάντα (30) τουρκικά αεροσκάφη τύπου F-16 Block 50 plus, με τα Made in Greece εξαρτήματα. Για την τουρκική παραγγελία έχουν ήδη παραδοθεί εξαρτήματα για τα 11 από τα 30 αεροσκάφη. Τα εξαρτήματα αυτά γίνονται, για λογαριασμό της Αμερικανικής Βιομηχανίας Lockheed.
Θα πρέπει πιστεύω να γνωρίζει ο κ. αντιπρόεδρος ότι το μεγαλύτερο μέρος των μονάδων των ιχθυοκαλλιεργειών της Τουρκίας είναι ελληνικών συμφερόντων, πολλές ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη χώρα του, οι μεταξύ μας εμπορικές συναλλαγές είναι ισορροπημένες και μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας του και ταχέως αναπτυσσόμενη η Fines bank είναι θυγατρική, σε ποσοστό 95% της δική μας Εθνικής.
Για να είμαι ειλικρινής, σε καμία περίπτωση, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τον Τούρκο αντιπρόεδρο ψεύτη. Πράγματι η χώρα μας έχει βγει από καιρό σε ζητιανιά, ζει με δανεικά και ο λαός μας, τα φέρει βόλτα με πάρα πολλές δυσκολίες και αυτό εξάλλου, δεν το κρύβουμε και καθημερινά το διαλαλούμε.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί. Γιατί και εάν δεν είναι ψεύτης και φλύαρος ο αντιπρόεδρος είναι βαθύτατα ανάγωγος, αναιδέστατος και αγενέστατος.
Η στοιχειώδης αγωγή, ενός τόσο υψηλά ιστάμενου προσώπου, της τουρκικής κυβέρνησης, του απαγορεύει και δεν του επιτρέπει, να επιχαίρει για τις αδυναμίες ή τις δυσκολίες του διπλανού του. Απεναντίας επιβάλλει, την έκφραση συμπάθειας και αμέριστης συμπαράστασης, ακόμη και αν δεν τα εννοεί αυτά. Θεωρείται δε, τεράστια αγένεια και συγχρόνως απρέπεια να χρησιμοποιεί τη δυσπραγία ή τις όποιες τυχόν δυσκολίες και πρόσκαιρες αδυναμίες του άλλου, για να επαινέσεις τον εαυτόν σου, να περιαυτολογήσεις και να καυχιέσαι κιόλας για τα εύθραυστα μεγαλεία σου.
Τόσο η έλλειψη αγωγής, όσο και η πρωτόγονος αγένειά του, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν, με την επιείκεια, που επιβάλλει το μορφωτικό και πολιτιστικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο ζει, κινείται, δραστηριοποιείται και πολιτεύεται ο Τούρκος αντιπρόεδρος και αυτό τα λέει όλα… σταματώ εδώ και κλείνω με τη ρήση, που διατύπωσε τον 3ο π.Χ. αιώνα ο Ισοκράτης για να υπενθυμίσω στον επίσημο γείτονά μας, ότι έχει ο καιρός γυρίσματα. «Μηδενί συμφοράν ονειδίσεις κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο». Δηλαδή μην κοροϊδεύεις κανένα για τη συμφορά του, γιατί η τύχη είναι κοινή και το μέλλον άγνωστο.
