Καθώς θ’ ανοίγετε, φίλοι μου, σήμερα την «Ελευθερία» να προσέξετε, τι ψέμα θα μας ξεφουρνίσει. Εμείς τι ψέμα θα βρούμε να πούμε σήμερα, ώστε να γίνει πιστευτό! Όταν φθάσαμε να κάνουμε το ψέμα, να φαίνεται αλήθεια, με τα όσα παράξενα και τραγελαφικά συμβαίνουν σε τούτον τον τόπο; Παλιότερα η Πρωταπριλιά, ήταν ένα σκαμπριόζικο και διασκεδαστικό έθιμο. Ένα έθιμο, που σου έδινε την ασυλία, να ψεύδεσαι με ψευτιές, που εμπεριείχαν το στοιχείο της φάρσας και της πλάκας. Τώρα όμως, στην εποχή της απαξίωσης των πάντων, το ωραίο αυτό έθιμο χάθηκε. Η παράδοση συρρικνώθηκε και το κενό ήλθε να καταλάβει, η ασυδοσία των εξ επαγγέλματος ψευδολόγων. Όταν στη δημόσια ζωή, πεπειραμένοι ψεύτες, μας κατακλύζουν από ασύστολα ψεύδη, τι αξία μπορεί να έχει η εθιμική ασυλία της Πρωταπριλιάς; Το στιγμιαίο λοιπόν του εθίμου κατέστη διαρκές. Και κατάντησε με τον καιρό, ν’ αφομοιωθεί, από τα κρατούντα «ήθη».Το ψέμα προωθήθηκε αδιάντροπα κι έφτασε σε υπουργικά επίπεδα. Πρωταθλητής ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Σου πετά μια ζαχαρωμένη διάψευση, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια επικάλυψη του ψεύδους. Λέει, πως δεν θα γίνουν εκλογές, πως δεν θα βάλουν άλλους φόρους, πως δεν θα έχουμε αυξήσεις. Ε, περιμένετε σύντομα όλα τούτα να γίνουν. Ψέματα, που ο λαός μας βαθύτατα κουρασμένος, αποκαρδιωμένος και εθισμένος σ’ αυτά, τα οσφραίνεται από μακριά, κουνάει το κεφάλι του και λέει: «Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες».
Η ψώρα όμως και η επιδημική πλέον ψευδολογία, πήραν σοβαρές διαστάσεις. Μόλυναν όλες τις κοινωνικές τάξεις. Χάθηκε η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Δυσπιστία, αμφιβολία και επιφύλαξη, κυριαρχούν στις διαπροσωπικές σχέσεις μας. Πάει αυτό που λέγαμε «μπέσα για μπέσα», ή το «ο λόγος μου συμβόλαιο». Ο επαγγελματίας ψεύδεται ασύστολα, όταν υποκρίνεται αδυναμία να γλυκάνει λίγο τη φέτα του εργαζόμενου. Ή από υποχρέωση βρε αδελφέ, να δώσει μια ανάσα σ’ αυτούς που τον στηρίζουν. Στα κοσμικά σαλόνια οργιάζει κι εκεί το ψέμα, καθώς καθένας από τους συνδαιτυμόνες πασχίζει έντεχνα και ψευδολογώντας, να περάσει, μια πλαστή εικόνα για τον ίδιο και το σόι του. Ίσως από λόγους εντυπωσιασμού. Ίσως και για να πετύχουν ιδιοτελείς σκοπούς. Εδώ, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δηλαδή το ψέμα; Στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, το ψέμα δίνει και παίρνει. Δίχως ενδοιασμούς, δίχως τύψεις, δίχως αναστολές. Έτσι ύπουλα υποχθόνια, προμελετημένα και αναίσχυντα. Αλήθεια, πόσες ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται πάνω στο ψέμα; Πόσες φορές το ψέμα δεν δημιουργεί ψυχικά τραύματα και πληγές αγιάτρευτες; Ο σύγχρονος άνθρωπος ταυτίστηκε με το ψέμα. Ανάλγητος στον πόνο, που προκαλεί το ψέμα. Το υιοθετεί αδίστακτα. Συχνά μάλιστα, το διδάσκουμε και στα παιδιά μας. Μέσα στο σπίτι. Μεταξύ μας.
Το ψέμα της εθιμικής Πρωταπριλιάς, ήταν αθώο. Προκαλούσε ευχάριστα συναισθήματα. Απέβλεπε στη γρήγορη αποκάλυψή του. Ήταν ένα παιχνίδι της στιγμής. Αποσκοπούσε στην άδολη διασκέδαση, με τα παθήματα των άλλων, χωρίς όμως να θίγει ή να τραυματίζει τους άλλους. Το ψέμα της Πρωταπριλιάς, δεν πλήγωνε. Δεν τραυμάτιζε. Δεν προκαλούσε πόνο ή δυστυχία. Δεν τάραζε τις καλές σχέσεις των ανθρώπων. Σήμερα ποια θέση θα του δώσουμε μέσα στον καταιγισμό του δολίου ψέματος; Απολύτως καμία. Πρωταπριλιά, λοιπόν φίλοι μου. Τηρήστε το έθιμο με τα παιδιά και τους φίλους σας. Θα είναι μια ευχάριστη νότα, μέσα στην πεζή και αγχώδη μας ζωή. Α, και κάτι ακόμα. Μην ξεχάσετε σήμερα να στείλετε, από μια ανθοδέσμη, στα γραφεία των πολιτικών κομμάτων, εκεί όπου φωλιάζουν οι μεγαλύτεροι ψευδολόγοι, χαλκεύοντας τα πιο αναίσχυντα ψέματα, σε βάρος του λαού μας.
