… Και, αφού φύγαμε «νικητές και τροπαιούχοι» από τη Σύνοδο της 25ης Μαρτίου, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε, γιατί πολλά είναι τα ζητήματα που παραμένουν υπό αίρεση και υπό εξέταση, άρχισε να μας απασχολεί το άλλο… υπαρξιακό ερώτημα: «Θα κάνει ή δεν θα κάνει ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Και αν κάνει, ποιους θα κρατήσει και ποιους θα αφήσει, είναι το θέμα. Αν μπορεί να το πει κανείς «θέμα». Γιατί η αρρυθμία, η ασυνεννοησία, οι διαφωνίες αλλά και η έλλειψη αποδοτικότητας που παρουσιάζει ελέω όλων των παραπάνω η κυβέρνηση, δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι θέμα προσώπων. Η, εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι μόνο θέμα προσώπων. Είναι θέμα γενικότερης κατεύθυνσης, στόχου, προσανατολισμού και βεβαίως συντονισμού.
Όχι ότι δεν υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο αποδοτικοί υπουργοί. Αυτό είναι ένα γεγονός και συμβαίνει άλλωστε σε όλα τα κυβερνητικά σχήματα. Στη συγκεκριμένη δε κυβέρνηση, επειδή έχουμε και τον… βαθμολογητή - αντιπρόεδρο Πάγκαλο, μπορούμε να έχουμε μία πιο συγκεκριμένη και «αριθμητικά» εικόνα των επιδόσεων των υπουργών, οι περισσότεροι των οποίων, έχουν μείνει… μετεξεταστέοι.
Και χώρια που βέβαια, που πέραν βαθμολογίας, τα περισσότερα βέλη και ενδοκυβερνητικά τα συγκεντρώνει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, πέριξ του οποίου και της πιθανής αντικατάστασής του, πολλή κουβέντα γίνεται. Τώρα, βέβαια, αυτοί μπορεί να είναι και… ευσεβείς πόθοι ορισμένων, αλλά εν πάση περιπτώσει κανένας υπουργός Οικονομικών δεν υπήρξε ποτέ δημοφιλής, πόσο μάλλον ο συγκεκριμένος που θα περάσει με «μαύρα γράμματα» στην ιστορία.
Κατ΄ αρχήν λοιπόν είτε μετασχηματισμένοι είτε όχι, το βασικό ζητούμενο που έχουν οι της κυβέρνησης είναι ότι πρέπει να μάθουν να μιλάνε την ίδια γλώσσα για να μπορούν να συνεννοηθούν. Γιατί υπάρχει τέτοια ασυνεννοησία και διάσταση απόψεων η οποία καθιστά την κυβέρνηση δυσλειτουργική και φυσικά μη αποδοτική. Και ενώ παλεύουν να συνεννοηθούν έρχεται και ο Γιώργος Παπανδρέου φουριόζος από τις Βρυξέλλες, πασχίζοντας να εξοικονομήσει λεφτά από όπου μπορεί και τους αρχίζει τις περικοπές στα υπουργεία. Συγκεκριμένα, τους έδωσε «εντολές» και τους είπε ότι θα περικοπούν περαιτέρω διάφορα κονδύλια, διότι, σε λίγο έρχονται οι τροϊκανοί «διψασμένοι για αίμα» και θα φανεί στην πράξη αν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις νέες δεσμεύσεις, οι οποίες βεβαίως συνοδεύουν τις «ευνοϊκές» αποφάσεις της Συνόδου της 25ης Μαρτίου. Και, πάμε και για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, και έχουμε και τον Ιούνιο μπροστά μας την επόμενη Σύνοδο και πάει λέγοντας γιατί αυτό το πράγμα, σταματημό δεν έχει.
Και, για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει καταρχήν η κυβέρνηση να λειτουργεί και να αποδίδει. Γι΄ αυτό λέει, και προκειμένου να τους σφίξει για τα καλά τα δόντια, στο επόμενο διάστημα οι υπουργοί θα κρίνονται με κριτήριο τη διεκπεραίωση των υποχρεώσεων της χώρας, όπως τις ανέλαβε στην τελευταία Σύνοδο. Αμα δεν είναι καλοί «διεκπεραιωτές» θα τους… τρώει η μαρμάγκα.
Τώρα βέβαια, αν το καλοσκεφθεί κανείς σε αυτή την κυβέρνηση κάθε λογικός άνθρωπος, δεν θα ήθελε να είναι. Και όποιος είναι θα έψαχνε να βρει έναν τρόπο να σηκωθεί να φύγει. Γιατί το μόνο που καταφέρνουν τα μέλη της είναι να προκαλούν το κοινό αίσθημα μέσα από τη σωρεία των αντιλαϊκών και αντικοινωνικών αποφάσεων που λαμβάνουν, θέλοντας και μη. Η εξουσία όμως, ως γνωστόν είναι «έξι» - μην πω και… εφτά. «Κυβερνητική καρέκλα να ΄ναι και ότι να ΄ναι!» που λέει ο λόγος!
