Απογοητευτική είναι η εικόνα της ελλαδικής πολιτικής τάξεως, αν κρίνει κανείς από το κλίμα (κατεγράφη, άλλωστε, με ενάργεια στις πρόσφατες συζητήσεις στη Βουλή, ιδιαίτερα σ’ αυτήν κατά την οποία ο πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου ενημέρωσε για τις αποφάσεις των χωρών – μελών της ευρωζώνης, που αφορούσαν το ελληνικό πρόβλημα, αποφάσεις που απασχόλησαν και τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου) άκρατης πολώσεως, το οποίο επικρατεί μεταξύ της κυβερνήσεως και των πολιτικών κομμάτων.
Κλίμα, το οποίο δεν φαίνεται να επηρεάζεται, ούτε από το δραματικό οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας, αλλά ούτε και από τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην παγκόσμια σκηνή (Ιαπωνία και Λιβύη) και τις περαιτέρω επιβαρυντικές επιπτώσεις τους στην οικονομική (και όχι μόνο) κρίση, η οποία μαστίζει τον πλανήτη, κρίση από την οποία δεν διαφαίνεται ειρηνική διέξοδος.
Αυτό ακριβώς το κακό κλίμα στην ελλαδική πολιτική σκηνή – (όταν το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι έστω μια κάποια συναινετική διάθεση) είναι πιθανόν να ανατρέψει σχεδιασμούς και να οδηγήσει σε αποφάσεις (το αμέσως προσεχές διάστημα) εκ μέρους του Γιώργου Α. Παπανδρέου, αποφάσεις, οι οποίες ως σήμερα παρουσιάζονταν ως σενάρια και ως εκ τούτου έχουν διαψευσθεί (με σιβυλλικό τρόπο) από τον πρωθυπουργό.
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Είναι δεδομένο πως οι σχέσεις της κυβερνήσεως:
-Με την Αριστερά (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) είναι συγκρουσιακές, μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκτήσει, ελέω του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλου μεταφυσικές δυνατότητες…
-Με τη ΝΔ (έστω κι αν υπάρχει η γνωστή προσωπική σχέση Παπανδρέου – Σαμαρά) είναι απολύτως πολωμένες και συνεχίζεται να παίζεται μεταξύ τους το γνωστό, από το παρελθόν, έργο «εσύ φταις, όχι εσύ φταις» για τη σημερινή κατάντια της χώρας κι ενώ οι θέσεις τους θα μπορούσαν να είναι (και στα βασικά ζητήματα είναι) συγκλίνουσες για την έξοδο της χώρας από την κρίση, εντούτοις, όμως, μοιάζουν αποκλίνουσες και
-Με τον ΛΑΟΣ και τον αρχηγό του είναι απρόβλεπτες, καθώς ο Γιώργος Καρατζαφέρης, φορώντας (σύμφωνα με το πώς ο ίδιος θέλει να παρουσιάζει τον εαυτό του) το μανδύα του «υπεύθυνου» πολιτικού αρχηγού, τη μια μέρα στηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές (και υπερψηφίζει το Μνημόνιο) και την άλλη όχι. Και αυτή η επαμφοτερίζουσα στάση του είναι ευθέως ανάλογη και με τις εκρηκτικές διεργασίες στη λεγομένη Κεντροδεξιά πολυκατοικία. Διεργασίες που αντανακλώνται, ή υποκινούνται και από τα φιλικά προς την ευρύτερη Κεντροδεξιά Μέσα Ενημερώσεως, για τους δικούς τους εκδοτικούς και επιχειρηματικούς λόγους.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
Υπό το πρίσμα αυτών των παραμέτρων, αλλά και με δεδομένη την κινούμενη άμμο στην οποία βαδίζει η ελλαδική, αλλά και η διεθνής διεθνή σκηνή, τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, καθώς δύο από τα ζητούμενα, σε τέτοιες στιγμές κρίσεως, δηλαδή αφενός μια ισχυρή και αποτελεσματική κυβέρνηση, αφετέρου η επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων, δεν είναι ούτε υπαρκτά, αλλά ούτε και ορατά.
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, η μείωση του επιτοκίου του ίδιου δανείου κατά μία μονάδα, δεν βγάζουν την ελληνική οικονομία από την κρίση χρέους, το «Σύμφωνο για το Ευρώ» προβλέπει ουσιαστικά νέα βάρβαρα μέτρα για την ελλαδική κοινωνία, όσο δε κι αν οι αποφάσεις της Ευρωζώνης για την Ελλάδα παρουσιάζονται ως μονόδρομος και ως ανάσα και παρά τα όσα περί του αντιθέτου διατυμπανίζονται, δεν εκπέμπουν εκείνο το σήμα αισιοδοξίας, το οποίο θα ήθελε η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, η οποία, συν τοις άλλοις, ενέπλεξε (για προφανείς και αναγκαστικούς λόγους, που έχουν να κάνουν όχι μόνο με τις υποχρεώσεις της Ελλάδος ως χώρας – μέλους του ΝΑΤΟ, αλλά και με το γεγονός ότι λόγω της οικονομικής κρίσεως η χώρα εξαρτάται πλήρως από τους δανειστές της που μετέχουν στην πολεμική εμπλοκή) στη λιβυκή κρίση.
«Δυστυχώς η (πρόσφατη) συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή δεν αφήνει πολλά περιθώρια να ελπίζουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας ενωμένοι», έγραψε προ ημερών ο Π. Καψής στο «Βήμα» και πρόσθετε: «Ούτε φυσικά να πιστεύουμε ότι θα αποτελέσουν την αφορμή για μια επανεκκίνηση της πολιτικής και της οικονομίας σε ορθολογικές βάσεις απαραίτητες για να αντιμετωπίσουμε τις απαιτήσεις των καιρών. Αντιθέτως, ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα τα κόμματα δεν χάνουν ευκαιρία για να παραπλανήσουν και να υπεκφύγουν - ανίκανα να κατανοήσουν ότι η κρίση τούς πρώτους που θα καταπιεί είναι οι πολιτικοί».
Αυτή η κατάσταση, σύμφωνα με κυβερνητικές διαρροές (παραμένει ακόμη άγνωστο αν αυτές οι διαρροές στοχεύουν σε ζύμωση προκειμένου να εκβιαστεί η απαραίτητη, για τις κυοφορούμενες κυβερνητικές αποφάσεις, συναίνεση ή γιατί πράγματι τα πράγματα έχουν έτσι) μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πρόωρες εκλογές, έστω κι αν ο Γιώργος Παπανδρέου (υποτίθεται ότι ) διέψευσε τα περί εκλογών, αλλά και περί ανασχηματισμού σενάρια.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ;
«Εκλογές από το πουθενά και µε αίτημα τη συναίνεση µπορεί να προκύψουν άμεσα! Το νέο εκλογικό σενάριο που ταλαιπωρεί εδώ και μερικές μέρες τα πολιτικά γραφεία προέκυψε µάλλον από σπόντα. Το κλίμα έντασης που επικράτησε στην προ ηµερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή (...), οι ιδιαίτερα υψηλοί τόνοι στους διαλόγους των πολιτικών αρχηγών και η βεβαιότητα ότι δεν µπορεί να επιτευχθεί συναίνεση στις πολιτικές που υπαγορεύει το Μνημόνιο, δημιούργησαν την αίσθηση ότι η συναίνεση µπορεί να αποτελέσει το δίληµµα των επόµενων εκλογών. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού(...) ότι δεν προτίθεται να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, η πόρτα παραµένει ορθάνοιχτη», έγραψαν «Τα Νέα» σε σχετικό ρεπορτάζ.
Στο εν λόγω ρεπορτάζ αναφέρονταν και τα εξής:
«Κάτι η δύσκολη συνέχεια, κάτι οι πιέσεις που ασκούνται ακόµη και στο εσωτερικό της κυβέρνησης (πρόσφατες σχετικές δηλώσεις για την αναζήτηση συναινέσεων από τον Κ. Σκανδαλίδη), κάτι η συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει µετά την πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη για ψήφιση του «µεσοπρόθεσµου προγράμματος σταθερότητας 2012-2014» µε αυξημένη πλειοψηφία 180 εδρών, οι εκλογές µοιάζει να βρίσκονται στη γωνία και να αναζητούν την κατάλληλη ευκαιρία να ξεµυτίσουν».
Συνεργάτης του πρωθυπουργού, τον οποίο επικαλούνται «Τα Νέα» έλεγε πως «τα µέτρα που πρέπει να πάρουµε για τη συνέχεια είναι πολύ δύσκολα και θα απαιτηθούν ευρύτερες συναινέσεις, δεν γίνεται να παίρνει αποφάσεις η κυβέρνηση και όλος ο υπόλοιπος πολιτικός κόσµος να της επιτίθεται µε λαϊκίστικα επιχειρήµατα µόνο και µόνο γιατί επιδιώκει να λεηλατήσει τις δυνάµεις της» και πρόσθετε πως «αν δεν υπάρξει συναίνεση, να πάµε σε εκλογές».
Την περασμένη Δευτέρα, η ΓΓ της ΚΕ της ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα εκτιμούσε πως «θα έρθει η στιγμή που η κυβέρνηση θα κάνει εκλογές, ή θα προχωρήσει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας - είναι κάτι που, νομίζω, ότι συζητιέται σήμερα στους οικονομικούς παράγοντες, αλλά τα πολιτικά πρόσωπα δεν έχουν ακόμη ενδώσει σε μία τέτοια επιταγή. Δεν είναι θέμα συνωμοσίας. Να το ξεκαθαρίσουμε. Είναι λογικό ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας θέλει μια πολύ ισχυρή κυβέρνηση, για να μπορέσει να παρεμποδίσει τις λαϊκές αντιδράσεις και να φανεί, κατά κάποιο τρόπο, ότι είναι αναγκαία αυτά που γίνονται».
Πάντως, ο Υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου τόνισε στη Βουλή – διαψεύδοντας τα περί εκλογών – ότι «οι κυβερνήσεις εκλέγονται για τέσσερα χρόνια. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να λέµε διάφορα µεταξύ µας».
Σημειώνεται πως ο Υπουργός των Οικονομικών – όπως, άλλωστε, οι περισσότεροι Υπουργοί των Οικονομικών – τάσσονται συνήθως κατά των εκλογών, γιατί πιστεύουν στην ανάγκη σταθερότητας, ο δε Γιώργος Παπακωνσταντίνου, φέρεται να έχει πει σε συνάντησή του με επιχειρηματίες (όπως έχουμε γράψει ήδη στην «Ε») πως και να θέλαμε να πάμε σε εκλογές δεν θα μας άφηνε η Τρόικα.
Εκτός και αν, όπως εκτιμούν ορισμένοι παρατηρητές (λαμβάνοντας υπόψη και την προαναφερθείσα άποψη της Αλέκας Παπαρήγα) και με δεδομένη τη φθορά τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ (που ψάχνεται) δια των εκλογών και δη μετά από αυτές, θα επιδιωχθεί η συναίνεση, μέσω ενός αναγκαστικού συνεργατικού κυβερνητικού σχήματος…
ΚΑΙ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ;
Βεβαίως, υπάρχει και το (επίσης διαψευσθέν από τον πρωθυπουργό) σενάριο περί ανασχηματισμού της κυβερνήσεως, για τη δημιουργία ενός μικρού και αποτελεσματικού σχήματος, ικανού να διαχειρισθεί τόσο κρίσιμα και δραματικά ζητήματα, αλλά και αυτό είναι συζητήσιμο, καθώς μια τέτοια κυβέρνηση για να αποδώσει και να μην είναι «μια από τα ίδια» προϋποθέτει προφανώς μιαν άλλη πολιτική, τονώσεως της αναπτύξεως και ανασχέσεως των απολύσεων και του κλεισίματος καταστημάτων και επιχειρήσεων.
Μια τέτοια εκδοχή, θα πρέπει να περιλαμβάνει προφανώς τη θυσία του Υπουργού των Οικονομικών, καθώς, όπως λένε οι περισσότεροι αναλυτές, ανασχηματισμός χωρίς την αλλαγή του υπουργού Οικονομικών θεωρείται λειψός.
Ωστόσο σε αυτή τη φάση, κατά την οποία συγκροτείται το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και εκποιήσεως δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, ολοκληρώνεται το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα για τη μείωση του ελλείμματος και αναμένεται η Τρόικα για την έγκριση της πέμπτης δόσεως του δανείου, μια τέτοια κίνηση φαίνεται να είναι πολύ δύσκολη, ο δε Γιώργος Παπακωνσταντίνου θεωρείται ότι έχει αποκτήσει προσωπική και διαπραγματευτική αξιοπιστία έναντι των ξένων συνομιλητών του.
Παρά ταύτα και με άγνωστο το τι θα πράξει (ή θα αναγκαστεί να πράξει) τελικώς ο πρωθυπουργός δύο πράγματα είναι βέβαια: Το ένα είναι πως αυτή η κυβέρνηση δύσκολα μπορεί «να περπατήσει» και το δεύτερο και σπουδαιότερο είναι πως η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει πλέον, μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί και συνεπώς μόνο μια αλλαγή οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής μπορεί να αποτρέψει δυσάρεστες καταστάσεις.
