1. Χθες το πρωί κουβεντιάζοντας με κάποιους φίλους είπα ότι η Γερμανία θα χάσει κι αυτόν τον πόλεμο γιατί δεν έχει το Θεό μαζί της. Ο Κύριος είπε, ότι «χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα». Μια φίλη διαφώνησε μαζί μου. Είπε ότι ο Θεός επιτρέπει και στον άδικο να νικάει.
2. Το απόγευμα συνάντησα δυο φίλους και πήγαμε σ’ ένα θορυβώδικο καφε-μπαρ. Μιλούσαμε δυνατά για ν' ακουγόμαστε. Καθένας από μας είχε διαφορετικές σκέψεις στο μυαλό του, άλλος για το ποδόσφαιρο, άλλος για την αναξιοκρατία κι εγώ για την αγωνία του καιρού μας. Σκεφτόμουν ότι, τελικά, η εποχή μας από άποψη πνευματική είναι καλή, γιατί με τις προκλήσεις της δεν αφήνει κανέναν να εφησυχάζει.
3. Ήταν ενδιαφέρον να βλέπεις πως οι σκέψεις του ενός κοινωνούσαν με τις σκέψεις του άλλου. «Έτσι σαν ένα πουλί του βάλτου» λέει ο ποιητής « το ανυψωμένο απ’ την αγάπη πνεύμα πετάει ψηλά». Το πνεύμα μας χωρίς να κολλάει στην ακατανοησία, ανυψωμένο απ’ την αγάπη πετούσε πάνω απ’ τις αντιθέσεις. Αυτό συνέβη γιατί κι οι τρεις μας πιστεύαμε ότι η Θεία Χάρη κατευθύνει τη ζωή όλων μας.
4. Καθώς προσπαθούσαμε να διατυπώσουμε όσο μπορούσαμε πιο καθαρά τις σκέψεις μας είχαμε ξεχάσει το θόρυβο του μαγαζιού. Ήταν σαν να πετούσαμε πάνω από αυτόν, όπως λέει ο ποιητής.
5. Το ίδιο συνέβη και με τις αντιθέσεις μας. Ο φίλος του ποδοσφαίρου άφησε τη σκέψη του ποδοσφαίρου για να κατανοήσει την ανησυχία μου για την πολιτική και οικονομική κατάσταση: «Γιατί φοβάσαι τη φτώχεια;» με ρώτησε. «Δεν φοβάμαι τη φτώχεια», είπα. «Η φτώχεια είναι ευλογημένη. Φοβάμαι τη διάλυση της κοινωνίας, γιατί ο εχθρός επιτίθεται στα παιδιά και υπονομεύει τις ηθικές και πνευματικές βάσεις της κοινωνίας και γενικά ό,τι διατηρεί τη συνοχή της, τις συνεκτικές δυνάμεις της, την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα.
6. «Έχω πολλούς λόγους να ανησυχώ», είπε. (Ο φίλος μου έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας). «Μου λένε να βάλω κουμπιά στο μπάνιο για να συνδέομαι με την άμεση βοήθεια και άλλα τέτοια. Αλλά εγώ δεν ανησυχώ. Έχω διαρκώς την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού».
7. Η πνευματική συζήτηση με τους φίλους μου έκανε καλό. Λίγο πριν χωρίσουμε θυμήθηκα ξανά αυτό που με απασχολούσε απ’ την αρχή. «Πείτε μου κάτι απ’ την Γραφή, που να μιλάει για τη δύναμη του μικρού», είπα. «Πτεροφυήσσεται», θα βγάλει φτερά, είπε ο φίλος με το πρόβλημα της υγείας.
8. Τη νύχτα ο ύπνος μου ήταν ταραγμένος. Σαν να είχε αναστατωθεί ο σκονισμένος νους μου. Το πρωί μόλις σηκώθηκα απ’ το κρεβάτι άνοιξα τη Γραφή στο σημείο όπου ο Ιησούς προλέγει στους μαθητές Του για τα πάθη Του, για το ότι θα συμβούν όλα όσα προείπαν γι’ Αυτόν οι Προφήτες.: «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και τελεσθήσεται πάντα τα γεγραμμένα δια των προφητών τω υιώ του ανθρώπου. Παραδοθήσεται γαρ τοις έθνεσι και εμπαιχθήσεται και υβρισθήσεται και εμπτυσθήσεται και υβρισθήσεται και εμπτυσθήσεται, και μαστιγώσαντες αποκτενούσιν αυτόν και τη ημέρα τη Τρίτη αναστήσεται».
9. Η σκέψη της Ανάστασης δεν μου έδωσε καμιά χαρά. Δεν κατάλαβα κι εγώ τίποτα, όπως οι μαθητές του Ιησού που τίποτα από όλα αυτά δεν κατάλαβαν , γιατί τα λόγια αυτά ήταν κρυμμένα από αυτούς.
10. Κάπως έτσι θα ένιωσαν κι οι Πατέρες της Εκκλησίας, που όρισαν μαζί με τα λόγια αυτά του Ευαγγελίου να διαβάζεται η δεύτερη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους που μέσα σε δέκα σειρές επαναλαμβάνει είκοσι φορές τη λέξη «παράκληση» που σημαίνει «ενθάρρυνση» που διώχνει την απελπισία και καταλήγει με αυτά τα λόγια: «Όπως είμαστε κοινωνοί των παθημάτων έτσι είμαστε κοινωνοί και της «παράκλησης» (ενθάρρυνσης).
11. Ο Απόστολος Παύλος εύχεται στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους (και προς όλους του πιστούς) να έλθει η « Χάρις και η ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού». Και μας βεβαιώνει ότι ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, είναι πατέρας της συμπόνιας και Θεός πάσης ενθάρρυνσης . Αυτός ενθαρρύνει ημάς σε κάθε θλίψη μας.
12. Ο Ιησούς συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και καθιστά βέβαιες τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας.
