...Να μπαίνει ο Μάρτης τώρα και να παραλύει η χώρα από το χιονιά! Θα μου πείτε και τι είναι ο Μάρτης; Επειδή τυπικά μπήκαμε στην Άνοιξη πάει να πει ότι πιάσαμε και καλοκαίρι; Όχι βεβαίως - βεβαίως. Το λέει και η παροιμία: «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης». Ο δε συγκεκριμένος Μάρτης, με τις δυσμενείς εξελίξεις στην οικονομία, μετά την υποβάθμιση από τον οίκο... ανοχής των οικονομικών μεγεθών και των ύποπτων παιχνιδιών και με τα κακά μαντάτα που φαίνεται ότι θα έχουμε από τη Σύνοδο της 25ης Μαρτίου, θα είναι κυριολεκτικά «Μάρτης, γδάρτης». Διότι και αν το γλιτώσαμε το... γδάρσιμο μέχρι τώρα, όλα δείχνουν ότι από δω και πέρα οι «φίλοι» της Ε.Ε. και οι δανειστές της Τρόικας θα μας το πάρουν σκαλπ και θα το κρεμάσουν στη ζωή τους για λάφυρο.
Ήρθε λοιπόν ο Μάρτυς και έφερε και χιόνια, για να δικαιώσει και τη λαϊκή παροιμία. Πριν τα φέρει όμως, έβγαιναν οι μετεωρολόγοι και προειδοποιούσαν για τις χαμηλές θερμοκρασίες, για ακραία καιρικά φαινόμενα, για τις χιονοπτώσεις. Και έλεγαν και για περιορισμό των μετακινήσεων και έλεγαν και για την απαραίτητη ύπαρξη αλυσίδων και για όλα τα σχετικά τέλος πάντων.
Ήρθε η κακοκαιρία, ήρθαν τα χιόνια και... Και για μια ακόμη φορά είχαμε επανάληψη της ίδιας κωμικοτραγικής ιστορίας που δίπλωσαν νταλίκες στους δρόμους, που έκλεισαν «ευπαθή σημεία», που προκλήθηκαν μποτιλιαρίσματα με ουρά, που αποκλείστηκαν κάποιοι επί ώρες στα χιόνια, που άρχισε η γκρίνια «τι κράτος έχουμε» και η επίρριψη ευθυνών. Μα φταίει ο κρατικός μηχανισμός, μα φταίνε οι Δήμοι, μα φταίνε οι Νομαρχίες που δεν υπάρχουν πια, μα φταίνε οι αιρετές περιφέρειες που τώρα άρχισαν να υπάρχουν, μα, μα, μα... Μα φταίνε όλοι σας λέω, για να μη χαλάσουμε και το χατίρι κανενός, αλλά...
...Αλλά οι πολίτες δεν φταίνε; Αναρωτιέμαι δηλαδή. Χώρια που αρχίζω να αναρωτιέμαι από τα βασικά. Ενώ ήξεραν ότι θα έχει και κακοκαιρία - δηλαδή είχαν έναν εκ προοιμίου ανασταλτικό παράγοντα - πού βρέθηκαν όλοι αυτοί που ξεχύθηκαν στους δρόμους και πήγαν και «παστώθηκαν» στα μποτιλιαρίσματα; Πού είναι όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται για την αύξηση της τιμής της βενζίνης; Πού είναι όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται καθημερινά γιατί δεν τους φτάνουν για τα προς το ζην έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα; Πού είναι όλα τα «θύματα» του Μνημονίου που δεν κάθονται στ’ αυγά τους; Φίσκα σου λέει τα ξενοδοχεία και λοιπά καταλύματα σε διάφορους προορισμούς. Καλά, τα χιονοδρομικά δεν το συζητώ, της κακομοίρας. Και φίσκα, επίσης, όλες οι ανά την Ελλάδα καρναβαλίζουσες πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά. Που σημαίνει τι; Ή ότι υπερβάλλουμε ως προς τα πάθη που περνάμε (αυτά βλέπει και ο Γ. Παπανδρέου και ξεθαρρεύει και μας βαράει συνέχεια με μέτρα) ή που είμαστε οπαδοί εκείνου του: «η φτώχεια θέλει καλοπέραση».
...Και, τέλος πάντων, ας πάρουμε τη θετική πλευρά. Ας πούμε ότι είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι και τον βρίσκουμε τον τρόπο και τις πάμε τις βόλτες μας... «Χιονιά» ακούμε, αν θέλουμε καλά και ντε να πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια, παίρνουμε και τις αλυσίδες μαζί. Είναι το λιγότερο που έχει κανείς υποχρέωση να κάνει και για την ασφάλειά του, αλλά και για την ασφάλεια των υπόλοιπων γύρω του. Αν όλοι οι εποχούμενοι είχαν σταθεί συνεπείς σε αυτή την ελάχιστη υποχρέωση, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα και η ταλαιπωρία πολύ μικρότερη.
Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση και να αναλαμβάνει και ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Δεν φταίνε πάντα και μόνο... «οι άλλοι». Ξηγημένα πράγματα. Και λέω «ξηγημένα» γιατί το εναρμονίζω με τη γενική... μαγιά ελληνικής προέλευσης: «σώπα ρε που θα βάλω αλυσίδες! Μπορώ και χωρίς εγώ!». Αμ δε;!
