Ύστερα σου λένε οικονομική κρίση! Δεν υπάρχουν λεφτά! Το κράτος χρεοκόπησε! Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι καταχρεωμένη! Δεν μπορεί να πληρώσει τους υπαλλήλους της... Μειώνει μισθούς... Κι εκεί που λες ότι δεν υπάρχουν χρήματα περισσευούμενα για γιορτές και πανηγύρια, νάσου οι Απόκριες! Όλα τα είχε η Μαριορή η μάσκα της έλειπε...
Ο Ρωμιός βέβαια μπορεί να είναι φτωχός, μπορεί να μην του φτάνουν τα λεφτά για να ζήσει, αλλά τη διασκέδασή του τη θέλει. Πρώτος στα πανηγύρια και στο γλεντοκόπημα, δεν θάλεγε όχι στο καρναβαλικό ξεφάντωμα. Κι εδώ εμφανίζονται οι Δήμοι. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει δημιουργήσει παράδοση στην οργάνωση καρναβαλικών εκδηλώσεων σε πολλές περιοχές της χώρας, προς όφελος φυσικά και της τοπικής οικονομίας. Τις δεκαετίες της πλασματικής ευμάρειας, τότε που ζούσαμε για να δανειζόμαστε και χάρη στα δάνεια αισθανόμασταν πλούσιοι, οι αποκριάτικες εκδηλώσεις και τα ξεφαντώματα ήταν στην ημερήσια διάταξη των Δήμων και Κοινοτήτων. Που δεν ήταν άσχετα με την προσπάθεια των εκάστοτε δημοτικών αρχόντων να κρατούν επαφή με...το λαό και να βελτιώνουν την πολιτική τους εικόνα.
Αλλά και τώρα, που ούτε τις λακκούβες των δρόμων δεν μπορούν να καλύψουν, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις εξακολουθούν να τους απασχολούν ξοδεύοντας αφειδώς το χρήμα που δεν έχουν, μόνο που τώρα λείπει το κέφι που άλλοτε έδινε το ρυθμό και το χρώμα στην Αποκριά.
Απόκριες, καρναβάλια, παρ’ όλα αυτά ανακαλούνται στη λαϊκή μνήμη κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Ήχοι και απόηχοι από ένα πάνδημο γιορτάσι που δείχνουν πολύ μακρινοί. Σαν κάπου να χάθηκε ο κυρ – Καρνάβαλος στον εφιάλτη και την αγωνία των ημερών μας. Λίγα παιδάκια ντυμένα με τις αποκριάτικες στολές τους και φυσικά τα τηλεοπτικά κανάλια, μας τον θύμισαν και φέτος. Αναρωτιέται κανείς αν οι καρναβαλικές παρελάσεις και τα σπασμωδικά «ξεφαντώματα» ορισμένων Δήμων, αυτές οι πολυδάπανες επιδείξεις, είναι δυνατόν σήμερα να συντηρήσουν ένα ξεπερασμένο αποκριάτικο ύφος και να τονώσουν την τοπική οικονομία.
Σε μια παρατεταμένη περίοδο σκληρής οικονομικής κρίσης και ανέχειας, μάταια προσπαθούν να σκορπίσουν λίγο κέφι. Όμως το καρναβάλι των «παρελάσεων» και των «αρμάτων» είναι καταδικασμένο σε μαρασμό. Δεν το σηκώνει ούτε η εποχή, ούτε ο τόπος. Ξέκοψε από τις πανάρχαιες ρίζες του γιατί έπαψε να είναι λαϊκό πανηγύρι. Αποκριά θα πει χαροκόπημα του λαού. Πάνδημο ξεφάντωμα σε δημόσιο χώρο. Χαρμοσύνη από τα κάτω, όχι παράσταση κατ΄επιταγή μπροστά σε βουβούς θεατές. Χρειάζεται συμμετοχή και η συμμετοχή προϋποθέτει εσωτερική παρόρμηση, ζωντανή παράδοση. Η αναβίωση κάποιων παραδοσιακών δρώμενων της Αποκριάς, ίσως διασώζει το κλίμα των ημερών με κάποια ποιότητα καθαρώς λαογραφικού περιεχομένου.
Δεκάδες αιώνες πέρασαν από τα Διονύσια, το πιο γνήσιο λαϊκό πανηγύρι όλων των εποχών. Με τους κόρδακες και τις οινοποσίες, τους διθυράμβους και τους συγκωμιαστές και τα εξ αμάξης. Ωστόσο, μ΄όλους τους χριστιανικούς εξορκισμούς δύο χιλιετιών, μερικά ξέφτια από κείνη την πανάρχαιη λυτρωτική ιλαρότητα, την ευφρόσυνη οιστρηλασία του δρόμου, κρατήθηκαν ως τα μέσα του περασμένου 20ού αιώνα.
Αλλά γίνεται Αποκριά χωρίς μεταμφιέσεις; Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο; Ανάλατο ψωμί; Η προσωπίδα, το μασκοφόρεμα συμβόλιζε το ποδοπάτημα των κοινωνικών συμβάσεων, ήταν η απελευθέρωση από τη βασανιστική «ευπρέπεια» της καθημερινής ζωής, από την ευσχημοσύνη της συμπεριφοράς και του λόγου, η αποδέσμευση της καταπιεσμένης σκέψης και φωνής που χαρίζει η ανωνυμία, το πέπλο, η μεταμόρφωση, ο χλευασμός των θεσμών, η σάτιρα των ισχυρών, η διακωμώδηση της σοβαροφάνειας, ο μώμος της υποκρισίας. Πίσω από τη μάσκα η φιλοσκωμμοσύνη και η ειρωνεία.
Πολλοί θα θυμούνται ακόμα τους μεταμφιεσμένους μασκαράδες – μικρούς και μεγάλους - στους δρόμους της Λάρισας, τους χορούς, τα τραγούδια, το γαϊτανάκι, και την «καμήλα»... Σκεφθείτε να επιτρέπονταν σήμερα οι μεταμφιέσεις σε μια εποχή που και ως κουκουλοφόρος θεωρείσαι ύποπτος. Οι νύχτες της Αποκριάς θα μεταβάλλονταν σε ολονυκτίες ληστειών και παρανομιών. Νόμιμη μασκοφορία κι όποιος φάει τον άλλον! Αφήστε που κι έτσι, χωρίς Αποκριά, έχουμε γεμίσει προσωπιδοφόρους.
Έτσι μείναμε με τις θλιβερές «παρελάσεις» «αρμάτων» που οργανώνονται σε διάφορες πόλεις για καθαρώς οικονομικίστικους λόγους. Ίσως τώρα να είναι και μια ύστατη ευκαιρία για τόνωση της τοπικής οικονομίας. Μουτσούνες πελώριες πάνω σε καμουφλαρισμένα τροχοφόρα, γιγάντιες φρικαλέες καρικατούρες που υποτίθεται ότι σατιρίζουν πρόσωπα της επικαιρότητας. Ανιαρή λιτανεία από χαρτί και πλαστικό, αξιοδάκρυτες φιγούρες υδροκέφαλων μασκαράδων, ενισχυμένες από μισόγυμνες ξενόφερτες κοπέλες που καμώνονται πως διακατέχονται από κέφι χορεύοντας μέσα στη χειμωνιάτικη ψύχρα. Σέρνονται θλιβερά στην άσφαλτο ανάμεσα στα οικοδομικά μεγαθήρια, ξένοι ανάμεσα σε ξένους. Και στα πεζοδρόμια οι αγέλαστες και μελαγχολικές φάτσες της καθημερινής ζωής.
Μόνον οι μνήμες μας σώζουν το ελληνικό καρναβάλι από τους εφιαλτικούς μασκαράδες που παίζουν τα οικονομικά τους παιχνίδια σε βάρος μας και στήνουν το δικό τους «καρναβάλι».
Από το μυστικό συρτάρι της μνήμης ανασύρουμε την αναπόληση της Αποκριάς που φέτος γλίστρησε στα ημερολόγια και στις καρδιές μας με τον εφιάλτη της οικονομικής κρίσης. Πικρό καρναβάλι που δεν το εξωραΐζουν οι παραστάσεις των δημοτικών «παρελάσεων» και οι μάταιες απόπειρες αποκριάτικης ατμόσφαιρας.
