Ε, βέβαια! Ο Καντάφι δεν είναι σαν τους άλλους. Παρότι εμείς εδώ στο Ελλάντα τον έχουμε «φίλο», από παλαιότερα αλλά και τώρα ακόμη περισσότερο, γιατί και τα δικά του τα λεφτά τα έχουμε ανάγκη και κόψιμο. Αλλωστε, δύο φορές αν δεν με απατά η μνήμη μου του έκανε επίσκεψη ο Γιώργος Παπανδρέου εκεί στη σκηνούλα του και την τεντούλα του, προκειμένου να τον «καλοπιάσει» και να του… κάτσει.
Τι είχαν πει οι Αμερικανοί διπλωμάτες για τον Καντάφι σε εκείνα τα τηλεγραφήματα που είχαν διαρρεύσει, και είχε γίνει χαμός. Ότι είναι κομματάκι ανισόρροπος - έτσι για να το θέσουμε σεμνά - και ότι τους είχε εντυπωσιάσει η περίεργη σχέση που έχει με τη νοσοκόμα του.
Όπως και να ΄χει, το ζήτημα είναι ότι σχετικά με τους λοιπούς ηγέτες της περιοχής ο Καντάφι είναι σίγουρα «άλλο φρούτο»! Και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που αντιδρά στην προαναγγελθείσα ουσιαστικά επανάσταση που ξέσπασε στη Λιβύη, καθώς το ντόμινο των εξελίξεων στον αραβικό κόσμο συνεχίζεται. Όχι μόνον δεν παραιτείται, όχι μόνον δεν απομακρύνεται αλλά εμφανίζεται ο ίδιος στα μηνύματα… δευτερολέπτων που απευθύνει από τηλεοράσεως ως ο «επαναστάτης» ο οποίος είναι αποφασισμένος να πεθάνει στις επάλξεις του αγώνα, που λέει ο λόγος.
Και βέβαια, ενώ επί παραδείγματι στην Αίγυπτο ο στρατός κράτησε μία «ουδέτερη» στάση στην εκεί εξέγερση - αν όχι και «φιλική» ως ένα σημείο προς τους εξεγερθέντες - αντιθέτως στην Λιβύη, το καθεστώς επιστράτευσε ακόμη και μαχητικά αεροσκάφη τα οποία βομβαρδίζουν την ίδια τους τη χώρα προκειμένου να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Εκατοντάδες οι νεκροί, ρέει το αίμα, αεροσκάφη, ελικόπτερα αλλά και πλοία βομβαρδίζουν τυφλά, και με προφανή τη διάθεση του Μουαμάρ Καντάφι - προφανέστερη δεν γίνεται - να μην παραδώσει την εξουσία σε καμία περίπτωση.
Ο Μουαμάρ αλ Καντάφι, είναι στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης της Λιβύης από το 1969. Κατάγεται από οικογένεια Βεδουίνων νομάδων. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969 με μια μικρή ομάδα από αξιωματικούς του στρατού έκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον βασιλικά Ιντρις, ενώ ο τελευταίος παραθέριζε στην Ελλάδα (στα Καμένα Βούρλα συγκεκριμένα όπου του… κάηκε και η γούνα) για λόγους υγείας. Ο ίδιος είναι οπαδός της παναραβικής ιδέας, και οι σχέσεις του με τη Δύση εντάθηκαν δεκαετίες του ΄70 και του ΄80. Ενώ το 1993 κάποιοι από τον λιβυκό στρατό, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον δολοφονήσουν.
Η διαδρομή του στην εξουσία αλλά και στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και τις λοιπές χώρες είναι από διαταραγμένες έως κωμικοτραγικές σε πολλές των περιπτώσεων και ο ίδιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και «γραφικός», με όλα τα χαρακτηριστικά του απόλυτου μονάρχη, αλλά και του «κεκαλυμμένου» τρομοκράτη, σε διαφορετικές περιπτώσεις.
Τέλος πάντων έχει μία πλούσια ιστορία και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι «μοιάζει» με άλλους ηγέτες της περιοχής και όσο περνάει από το χέρι του, φαίνεται ότι δεν σκοπεύει ούτε να καταθέσει τα όπλα ούτε να παραδώσει την εξουσία, χωρίς το κόστος που θα πληρωθεί σε απώλειες να είναι ιδιαίτερα υψηλό.
Είναι μια άλλη ιστορία ο Λίβυος ηγέτης. Επικίνδυνη ιστορία που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η κατάληξή της.
