Τέλος πάντων, έχω την εντύπωση ότι άμα καθήσουμε να μετρήσουμε ποιος από τους υπουργούς της κυβέρνησης έχει κάνει τις περισσότερες «γκάφες» και τις περισσότερες «αναδιπλώσεις», αυτή που θα πρωτεύσει μακράν είναι η Μπιρμπίλω. Η οποία μπήκε στην κυβέρνηση χωρίς να το πάρει χαμπάρι, ως εξωκοινοβουλευτική και στενή συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου και εξακολουθεί να είναι στην κυβέρνηση, χωρίς να έχει πάρει χαμπάρι περί τίνος πρόκειται.
Και δεν λέμε ότι δεν έχει αίσθηση πολιτικής, γιατί αυτό στο φινάλε - φινάλε θα μπορούσε να είναι και καλό. Λέμε ότι δεν έχει καμία απολύτως αίσθηση της κοινωνίας, των ανησυχιών και των αναγκών της. Είναι οχυρωμένη στις παρωπίδες του γραφειοκρατικού της κόσμου και του ολίγον... φευγάτου ιδεολογικώς απόκοσμού της (γιατί ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν τη λες) και κρίνει και αποφασίζει με κριτήρια τα οποία πολλώ απέχουν της πραγματικότητας. Και γι’ αυτό εν συνεχεία αναγκάζεται να υπαναχωρεί, να αναιρεί, να τα παίρνει πίσω και να εκτίθεται τόσο η ίδια όσο και η κυβέρνησή της, βεβαίως.
Και φυσικά, στις αποσύρσεις και τις αναδιπλώσεις των... φαεινών της ιδεών δεν οδηγείται μόνη της. Την οδηγούν οι αντιδράσεις που ξεσηκώνει γενικά, αλλά και εντός κυβέρνησης και κόμματος, με τις διάφορες αποφάσεις της. Διότι οι άλλοι γύρω της σαφέστατα αντιλαμβάνονται το πολιτικό κόστος, αλλά και το κοινωνικό, σε μια εποχή δε που οι Έλληνες πολίτες είναι πανταχόθεν τόσο πιεσμένοι, που το τελευταίο που τους λείπει είναι να ’ρχεται η υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη και με τις περιβαλλοντικές εξτραβαγκάντζες της να ωθεί τα πράγματα στα άκρα. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να είναι κανείς και κανένας φαεινός πολιτικός νους για ν’ αντιληφθεί σε ποια ζητήματα θα πρέπει να κάνει λίγο πίσω και να το πει λίγο πιο χαλαρά, προκειμένου να μην εξωθεί τις καταστάσεις και να μην δημιουργεί ακόμη πιο ασφυκτικό κλοιό γύρω από τους πολίτες. Και αφού σε όλα τα άλλα που άπτονται της οικονομίας σε ποικίλα επίπεδα δεν μπορεί να κάνει πίσω η κυβέρνηση, γιατί έχει από πίσω την τρόικα να τη σπρώχνει πιεστικά να προχωρήσει, ε... Ε, σε τέτοιου είδους θέματα μπορεί να είναι πιο προσεκτική.
Πράσινη Ανάπτυξη, δεν λέμε «Έλα να πρασινίσουμε και πράσινα να ζήσουμε και από την πρασινάδα μας να φάει κι η... (γ)Ελλάδα μας». Άλλωστε είναι και... καραφάν ο Γιώργος Παπανδρέου. Περιβαλλοντική συνείδηση, βεβαίως! Και επιβάλλεται και απαιτείται. Αλλά, επίσης, επιβάλλεται και απαιτείται και το ανάλογο μέτρο σε όλα αυτά, γενικά και ειδικά σε αυτή τη δύσκολη εποχή. Δηλαδή, αυτοί οι έρμοι οι Έλληνες όλα θα τα χάσουν και όλα θα τα μάθουν τώρα;! Μονοκοπανιά;!
Αγάλι - αγάλι. Δεν προλαβαίνουμε να δεχόμαστε χαστούκια. Από το ένα σοκ πέφτουμε στο άλλο. Δεν ξέρω τι μπορεί να έλεγαν μεταξύ τους προεκλογικά Τίνα και Γιώργος για την «πράσινη ανάπτυξη», αλλά σίγουρα αυτή δεν είναι η κατάλληλη εποχή για να τα εφαρμόσουν μέχρι κεραίας. Εδώ, δηλαδή, δεν έχει εφαρμοστεί καμία, μα καμία, από τις λοιπές προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Η «πρασινάδα» τους μάρανε; Και έτσι πάει κι έρχεται η Μπιρμπίλω με τα διάφορα Νομοσχέδια. Μία που τα προτείνει και μία που τα παίρνει πίσω για να τ’ αλλάξει και έρχεται και τελευταία και καταϊδρωμένη στη «βαθμολογία» του αντιπροέδρου Πάγκαλου.
Τώρα, πού τα θυμήθηκα τα χαΐρια της υπουργού Περιβάλλοντος; Τα θυμήθηκα γιατί προχώρησε και σε νέα αναδίπλωση αναφορικά με τους όρους δόμησης στις περιοχές Natura (έχει ήδη αναδιπλωθεί μία φορά για το ίδιο θέμα) υπό το βάρος των έντονων αντιδράσεων από τους βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Μήπως, λέμε μήπως, έχει έρθει η ώρα να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα η κ. Μπιρμπίλη; Η οποία ούτε «πράσινη» είναι και σίγουρα δεν βρίσκεται σε «ροζ» συννεφάκι. Βροντές, αστραπές, καταιγίδες, πλημμύρες πλήττουν αυτόν τον τόπο και καλυτέρευση των καιρικών συνθηκών δεν προβλέπεται πριν το 2015, τουλάχιστον.
