Του Γεωργίου Ντόβα,
συνταξιούχου δημοσίου
Έρχονται στο μυαλό μου ορισμένα συνθήματα του παρελθόντος που δονούσαν το Πανελλήνιο και συγκινούσαν πολλούς Έλληνες μεταξύ των οποίων και μένα ώστε το 1981 έδωσαν στο ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του Α. Παπανδρέου άνετη πλειοψηφία να κυβερνήσει τον τόπο και να δοξάσει την Ελλάδα. Θα αναφέρω μερικά που ακόμα κρατώ στη μνήμη μου γιατί όλα έχουν ξεχαστεί ακόμα κι από εκείνους που υποτίθεται πίστευαν σ’ αυτά και τα είχαν κάνει σημαία τους.
Το πρώτο και κυριότερο, η πεμπτουσία θα έλεγα, ήταν αυτό που εξέφραζε τον πατριωτισμό όπως τον ξέραμε δηλαδή τα δίνουμε όλα για την πατρίδα κι όχι όπως σήμερα εκφράζεται ο «νέος» πατριωτισμός από τον κ. πρωθυπουργό σαν συναίνεση των κομμάτων για την έξοδο από την κρίση. Το σύνθημα «Η Ελλάδα στους Έλληνες» συνόψιζε τη θέληση του λαού και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να απαλλαγεί η χώρα από τις ξένες επιρροές κυρίως της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ και να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις, οικονομικές, αμυντικές και πολιτικές για να κανονίζει τα του οίκου της με το καλύτερο αποτέλεσμα. Δυστυχώς τα γεγονότα δείχνουν ότι όχι μόνο δεν απαλλάχθηκε η χώρα από τις επιρροές των ισχυρών συμμάχων της, αντίθετα γιγαντώθηκαν και απειλούν να την αφανίσουν ν με ευθύνη εκείνων που τις εξόρκιζαν και τις αναθεμάτιζαν. Οι ίδιοι παραδέχονται ότι με τους επαχθείς όρους δανεισμού χάσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Κανείς δεν νιώθει υπερηφάνεια για το διασυρμό της χώρας σ’ ολόκληρο τον κόσμο από τις δηλώσεις του κ. πρωθυπουργού όσο και του κ. αντιπροέδρου της κυβέρνησης που χαρακτηρίζουν πλιατσικολόγους και κοπρίτες αντίστοιχα τους πολίτες αυτής της χώρας. Αναρωτιέμαι αν αυτός είναι πατριωτισμός ή κατάντια; Δείγμα της συρρίκνωσης του πατριωτισμού του ΠΑΣΟΚ αποτελεί και η απροθυμία των οπαδών του να ανταποκριθούν στο κάλεσμα (έκκληση) του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Προέδρου της Βουλής να στηρίξουν το συσταθέν από αυτούς Ταμείο Στήριξης της οικονομίας με εθελοντική προσφορά χρηματικών ποσών. Την έκκληση αυτή όχι μόνο δεν την προέβαλαν μέσω των κομματικών τους οργάνων και των ΜΜΕ όπου είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν αλλά την αγνόησαν εντελώς. Δεν θα αναφερθώ στο χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων για ευνόητους λόγους.
Το δεύτερο εξίσου σημαντικό ήταν αυτό του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, της οικονομίας, του πολιτικού κατεστημένου κ.ά. Τα συνθήματα που εξέφραζαν αυτή την ιδεολογία και άνοιγαν το δρόμο για την πραγμάτωση αυτού του στόχου ήταν: «Τέρμα στην εκμετάλλευση ανθρώπου από τον άνθρωπο», «κοινωνική δικαιοσύνη», «αξιοκρατία», «σοσιαλισμός», «ελευθερία», «τιμημένα νιάτα περήφανα γηρατειά» κι άλλα πολλά. Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στη χώρα μας δυστυχώς τα συνθήματα αυτά μόνο ως φενάκη μπορεί να θεωρηθούν για εκείνους που τα έλεγαν και για όσους τα πίστεψαν, γιατί σήμερα δεν νομίζω να υπάρχουν κάποιοι που τα πιστεύουν ακόμη. Αποτελούν δυστυχώς θλιβερή ανάμνηση που δεν επιθυμούν να έχουν. Ο σοσιαλισμός είναι κυρίως ήθος το οποίο έχει καταρρακωθεί με τις λαθροχειρίες και τη διαφθορά, είναι κοινωνική ευαισθησία για τους αδύναμους, η οποία με τα μέτρα που πάρθηκαν και όσα πρόκειται να παρθούν απουσιάζει εντελώς. Το τραγικό της ιστορίας είναι ο ισχυρισμός ότι τα μέτρα δεν τα θέλουμε αλλά μας τα επιβάλλουν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας που εμείς φέραμε μέσα στη χώρα μας. Είναι τραγικό διότι αυτός ο ισχυρισμός επιβεβαιώνει ότι δεν διδαχτήκαμε απολύτως τίποτα από τα λάθη μας και κυρίως από τα λάθη της υποκρισίας, της ανευθυνότητας, του καιροσκοπισμού και της αμετανοησίας που αποτελεί το πλέον θανάσιμο αμάρτημα διότι μόνο η ειλικρινής εξομολόγηση και μετάνοια μπορεί να μας σώσει από τη βέβαιη καταστροφή.
Τρίτο σύνθημα ήταν αυτό της αμφισβήτησης, της απαξίωσης, κατεδάφισης θα έλεγα κάθε παλιού ιδανικού και αξίας όπως της οικογένειας, της πατρίδας και της θρησκείας και η καθιέρωση νέων ιδανικών και αξιών. Βέβαια κατανοώ την καταλυτική υπεροχή που έχει το νέο έναντι παλιού για τη συλλογή ψήφων. Ωστόσο η απαξίωση μέχρι εξαλείψεως των διαχρονικών αξιών αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και του έθνους. Το σύνθημα αυτό ήταν δίδυμο γιατί διατράνωνε τη θέληση του λαού και του ηγέτη του για την επίτευξη του πράγματι μεγαλειώδους σκοπού: « Εμπρός για μια νέα Ελλάδα, μαζί θα προχωρήσουμε». Αλήθεια πόση αλήθεια μπορεί να έχει σήμερα αυτό το σύνθημα όταν η χώρα βρίσκεται υπό κατάρρευση κι όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην και εις βάρος του λαού;
Κοντά στο σύνθημα αυτό και τελειώνω εδώ, ήταν ένα άλλο εξίσου σημαντικό, αυτό της δημοκρατίας και ελευθερίας. Η δημοκρατία στηριζόμενη στους «πυλώνες» του κοινοβουλίου, της τοπικής αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού, θα έλυνε όλα τα προβλήματα των πολιτών καθόσον απριόρι έχει τις λύσεις για όλα και ουδέν αδιέξοδο. Ήθελα απλά να ρωτήσω πιστεύει κανείς στα σοβαρά σ’ αυτή τη θεωρία. Δεν αποτελεί αδιέξοδο όταν η δημοκρατία με τη διαφθορά, την ωμή βία, την ανεργία κι άλλα δεινά καταλήγει σε αναρχία και τυραννία; Δεν υπάρχει αδιέξοδο για τα αθώα θύματα αυτών των καταστάσεων που βρίσκουν διέξοδο διά της εξοδίου ακολουθίας; Δεν αποτελεί αδιέξοδο για τους δυστυχείς ανέργους κι άλλους πάσχοντες συνανθρώπους μας που δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και φεύγουν από τη ζωή με την ελπίδα ότι ίσως έρθει και γι’ αυτούς μια άσπρη μέρα; Πιστεύει άραγε κανείς ότι το κοινοβούλιο λειτουργεί σωστά και δημοκρατικά όταν νομοθετεί την ατιμωρησία των βουλευτών και των υπουργών ακόμη και για τα πιο βαριά οικονομικά εγκλήματα που ομολογούν ότι έχουν διαπράξει, ενώ για τον απλό πολίτη θεσπίζει νόμους που τιμωρούν ακόμη και την παραμικρή αυθαιρεσία και παρανομία; Το ότι δεν τιμωρούνται πολλές φορές και οι απλοί πολίτες αυτό γίνεται για να ‘χουν συνενόχους οι ατιμώρητοι μεγάλοι παρανομούντες. Δεν καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες ότι έτσι χάνουν το ηθικό πλεονέκτημα, που είναι το προαπαιτούμενο για την άσκηση κάθε εξουσίας; Αυτή η έλλειψη μαζί με τις άλλες αυθαιρεσίες οδηγούν δικαίως στην απαξίωση και αμφισβήτηση της πολιτικής και των πολιτικών με απρόβλεπτες συνέπειες για τον τόπο. Η ελευθερία κατάντησε αυθαιρεσία. Ο καθένας πιστεύει ότι μπορεί να πράξει ό,τι του καπνίσει χωρίς να λογοδοτεί πουθενά. Το πιο επικίνδυνο αποτελεί η απόπειρα σύνδεσης της παρανομίας, της ανυπακοής και της αντίστασης με την παράγραφο 4 του ακροτελεύτιου άρθρο 120 του Συντάγματος, που σκοπίμως αλλοιώνεται με την επίκληση από όσους αυθαιρετούν, του πρώτου εδαφίου του που αναφέρει «η τήρηση του παρόντος Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» και παραλείπουν το δεύτερο εδάφιο που ερμηνεύει με σαφήνεια το πρώτο αναφέροντας «που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία» δηλαδή επιτάσσει το σεβασμό και την τήρηση του νόμου και όχι την παρανομία. Τι σόι Σύνταγμα θα ήταν αν ενθάρρυνε τη βία και την παρανομία;
Εκείνο που απαιτείται επειγόντως είναι η ανανέωση του πολιτικού κεφαλαίου της χώρας και δεν γίνεται αυτομάτως. Χρειάζεται χρόνο και ανθρώπους ικανούς και κυρίως ενάρετους πατριώτες οι οποίοι να ηγηθούν μιας προσπάθειας αναγέννησης και εξυγίανσης και πολίτες αποφασισμένους να τους στηρίξουν. Η προσπάθεια σίγουρα αξίζει διότι η ενασχόληση με τα κοινά αποτελεί την υψίστη των αρετών όταν βέβαια αναλαμβάνεται από εκείνους που μπορούν δίκαια και αποτελεσματικά να τα διαχειριστούν. Κι αυτοί είναι όσοι έχουν αποδείξει εμπράκτως στον πρότερο βίο τους ότι έχουν διαχειριστεί επιτυχώς τα δικά τους ζητήματα όπως μας προειδοποιεί ο Πλάτων και όχι οι επαγγελματίες πολιτικοί που δεν εργάστηκαν ποτέ στη ζωή τους και το μόνο που ξέρουν καλά είναι το ψέμα και η απάτη που στα ακραία όριά τους προκαλούν την Ύβρη κι αυτή φέρνει τη Νέμεση, έτσι για να θυμηθούμε και λίγο την αρχαία ελληνική τραγωδία μια και οι καταστάσεις που ζούμε είναι αρκούντως τραγικές.
Ας ελπίσουμε ότι ο Θεός της Ελλάδας θα κάνει το θαύμα του όπως το έχει κάνει πολλές φορές και θα βγούμε από τη μεγάλη περιπέτεια που μπήκαμε το συντομότερο δυνατόν και με τις λιγότερες απώλειες και να μην κλαίμε για τα περασμένα μεγαλεία! Αυτά που γράφω έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να προβληματίσουν και να παρακινήσουν τους πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές να μελετήσουν σε βάθος και με αντικειμενικότητα το πολιτικό σκηνικό των τελευταίων 30 ετών και να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα για να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες και πρακτικές που θα βοηθήσουν τη χώρα να ξεπεράσει την κρίση το συντομότερο δυνατό και να μην επαναληφθούν τα ίδια στο μέλλον διότι δυστυχώς τα λάθη επαναλαμβάνονται όταν οι αντιλήψεις και οι συνθήκες μένουν ίδιες. Ακόμα να προβληματίσουν και κινητοποιήσουν άξιους και έντιμους πολίτες να αναλάβουν δράση διότι με το να κάθονται και να φιλοσοφούν, να γράφουν με εμβρίθεια και να κομπάζουν ομιλούντες επί παντός επιστητού απλά περνούν την ώρα τους.
