Λίγοι Έλληνες αγάπησαν, φίλοι μου, αυτή την Πατρίδα όσο ο Ιωάννης Καποδίστριας. Έχοντας πίστη και αγάπη στον Έλληνα και την Πατρίδα, έλεγε συχνά, όταν λίγο καιρό πριν την καλά οργανωμένη από Γάλλους, Άγγλους και Γερμανούς δολοφονία του (με εκτελεστικά όργανα τους αδελφούς Μαυρομιχάλη) τον προειδοποιούσαν στενοί φίλοι του και συνεργάτες για τον κίνδυνο της ζωής του, ότι η ζωή του θα τελειώσει όταν θελήσει ο Θεός.
Μέγας πατριώτης, εξέχουσα μορφή τότε στα τεκταινόμενα σε ολόκληρη την Ευρώπη και στην αυλή του τσάρου της τότε Ρωσίας, προτίμησε να θυσιαστεί για να δημιουργήσει θεμέλια ισχυρά για το μόλις νεοσύστατο, μετά 400 χρόνια σκλαβιάς, ελληνικό κράτος.
Ήξερε ήδη πριν τον δολοφονήσουν, ότι αυτό δεν άρεσε στις ξένες δυνάμεις, που ήθελαν να έχουν - και δυστυχώς την έχουν μέχρι σήμερα - την Πατρίδα μας υποχείριο των δικών τους εκάστοτε απαιτήσεων και συμφερόντων.
Βρήκαν, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι - σημερινοί εταίροι μας - τότε τα κατάλληλα άτομα που εκτελούν οτιδήποτε με σκοπό το κέρδος, για να καλύψουν τη δική τους ευθύνη, για την από τότε δυστυχία και διασυρμό και δυστυχία - συμφορές που βλέπει η Πατρίδα μας.
Πάντα, σε όλες τις εποχές της ανθρωπότητος και σε όλους τους λαούς υπάρχουν Ιούδες: Εφιάλτες... που με καθόλου καν και κανέναν ενδοιασμό ή δεύτερη σκέψη, καταστρέφουν το μέλλον και τη ζωή ολόκληρων λαών... (Σ.Σ. Μια παραλλαγή του θέματος, αυτά που περνάμε σήμερα σαν λαός... με την ανυπαρξία επίρριψης ευθυνών και την ατιμωρησία των αυτουργών...).
Για να μην σας κουράζω πολύ, θα σας θυμίσω 2 συγκινητικές στιγμές στην ιστορία της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια, που πιστεύω θα αγγίξουν και θα συγκινήσουν πολλούς και θα ζωντανέψουν αμφιβολίες και μυστικά που υπάρχουν κρυμμένα από τότε σε φάκελο στην Αγγλική Βουλή, που δεν επιτρέπει - από τότε - σε κανέναν να τον ξανανοίξει... (Γιατί άραγε;). Τι έχουν να κρύψουν οι Άγγλοι (τόσο σημαντικό;).
1) Λίγα δευτερόλεπτα πριν εκτελέσουν τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, ούτος ανεφώναξε στους στρατιώτες που είχαν το χέρι στη σκανδάλη... «Ομόνοια αδέλφια...» (Γιατί; Τι εννοούσε;).
2) Λίγες μέρες πριν τη δολοφονία, ο ίδιος ο Καποδίστριας είχε δηλώσει στον Άγγλο ιστορικό Ν. Μίσον, της εποχής που το κατέγραφε: «Όσον είναι δυνατόν να υψωθούν εκ νέου στήλες στον Ολύμπιο Δία και τη θεά Αθηνά εκ των Χριστιανικών Εκκλησιών τόσον είναι δυνατόν, στην πατρίδα μου, την Ελλάδα, την πρώτη κοιτίδα της Δημοκρατίας και της ελευθερίας του ατόμου, να ενθρονιστούν «προκατασκευασθέντες...» θρόνοι Βαυαρών βασιλιάδων... και να τυραννούν τον Έλληνα...
- Γιατί ο Έλληνας τυραννία δεν ανέχεται... Χωρίς να περάσει πολύ χρονικό διάστημα από τη δολοφονία του, μετά την καταπίεση του λαού και τη βοήθεια - υποκίνηση του αιώνιου Έλληνα στρατηγού Μακρυγιάννη, επαληθεύτηκε αυτός ο αγνός Έλλην πατριώτης που είχε όραμα, όνειρα και αγάπη για τον τόπο, με τον εξαναγκασμό του νεαρού Όθωνα να υπογράψει το πρώτο Σύνταγμα για την αξιοπρεπέστερη ζωή του Έλληνα, στον ίδιο του τον τόπο... Λες και του κάνανε τη χάρη...
Φίλοι μου και αδέλφια - πατριώτες - χωρίς να θέλει κανείς πολλές γνώσεις για να διαθέτει ή πολλές αποδείξεις, μπορεί πολύ απλά να καταλάβει ότι η πατρίδα μας η αγαπημένη, που έχει περάσει τόσα δεινά και συμφορές, περνάει ακόμη χειρότερα, χωρίς να αναφέρουμε τον αναξιοπρεπή τρόπο με τον οποίο μας φέρονται και μας μεταχειρίζονται, αφού μας αποκαλούν ακόμη και pigs και crispy (γουρούνια και γύφτους) - ενώ υπαίτιοι για τα δεινά μας είναι αυτοί, με τη βοήθεια βέβαια μερικών καλοθελητών εξ ημών... υπουργών, βουλευτών, πρωθυπουργών. Κάποτε θα ξυπνήσει... δυστυχώς αυτός ο Έλληνας. Πάντα «ξυπνά» αργά, γιατί είναι και ήταν πάντα καλοπροαίρετος... Μην το ζορίζετε πολύ λοιπόν...
Με αφορμή τα προαναφερθέντα, υπενθυμίζω ότι και η ιστορία μας το επιβεβαιώνει, σ’ αυτή την πατρίδα την αγαπημένη, όταν κάνεις το «λάθος» ν’ αγαπήσεις παραπάνω τον τόπο, την ιστορία και τους προγόνους της, πάντα το πληρώνεις πολύ ακριβά, άλλοτε με την ίδια σου τη ζωή ή τα κατεστραμμένα όνειρά σου ή την κηλιδωμένη και στιγματισμένη υπόληψή σου...
Πριν όμως επιρρίψουμε ευθύνες στον άλλον, και ιδιαίτερα στα Ελληνόπουλα, που δυστυχώς σε όλες τις εποχές ήταν και είναι προδομένα - ιδιαίτερα σήμερα έχουν ανάλογα με τα σημεία των καιρών - να πολεμήσουν με τις αντιξοότερες συνθήκες και εντελώς μόνα - αβοήθητα, ας κοιτάξουμε όλοι μας και λίγο τον εαυτό μας στον καθρέφτη και ας του επιρρίψουμε τις αναλογούσες ευθύνες πριν καταδικάσουμε και χαρακτηρίσουμε τον απέναντι. Γιατί δεν καταλάβαμε ότι στη θέση του απέναντι θα είμαστε εμείς αύριο και αυτό είναι η αιτία της δυστυχίας και των δεινών της ζωής μας.
Με πόνο και αγάπη για όλους
Στέφ. Ι. Τζατζόπουλος
