Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
«Ισχύς μου και ύμνησίς μου ο Κύριος.
Παιδεύων επαίδευσέ με ο Κύριος»
Ψαλμ.117
Η νίκη είναι αυτού που γνωρίζει τον τόπο και τον χρόνο και το σπουδαιότερο, γνωρίζει γιατί πολεμάει! Πάντα ο εξωτερικός εχθρός χρησιμοποιεί συνεργάτες, τη γνωστή «Πέμπτη φάλαγγα»* επειδή δεν γνωρίζει τόπο και χρόνο, ούτε γνωρίζει γιατί πολεμάει.
Κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα τον τόπο και το χρόνο από αυτόν που πολεμάει στον τόπο του. Οι Κινέζοι λένε πως όταν πολεμάει κανείς στον τόπο τού άλλου μπαίνει στη φωλιά της τίγρης. Στη φωλιά της τίγρης μπήκαν οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ και έπαθαν πανωλεθρία.
Το ίδιο κάνουν τώρα στην Ελλάδα οι διεθνείς τοκογλύφοι. Μπήκαν στη φωλιά της τίγρης. Δεν γνωρίζουν ούτε τόπο και χρόνο, ούτε γιατί πολεμάνε. Η ήττα τους είναι βεβαία. Κανείς δεν βγαίνει νικητής μπαίνοντας στη φωλιά της τίγρης.
Οι γραμματείς και φαρισαίοι δεν τολμούσαν να συλλάβουν τον Ιησού. Φοβούνταν τον λαό. Έπρεπε να τον συλλάβουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Ο Απόστολος Παύλος τους χαρακτηρίζει ως άσοφους και αδαείς. Αν είχαν σοφία και γνώση, τον Κύριον της δόξης δεν θα σταύρωναν!
Στην κινέζικη κινηματογραφική ταινία του Τζον Γου «Ο Πορφυρός λόφος», στον πόλεμο ανάμεσα σε δυο αριθμητικά άνισους στρατούς, στο στρατό του πρωθυπουργού της βόρειας Κίνας και στο στρατό του αντιβασιλέα της νότιας Κίνας, νίκησε ο αριθμητικά μικρότερος στρατός του αντιβασιλέα της Νότιας Κίνας, που υπερασπιζόταν τον τόπο του.
Ο αντιβασιλέας πίστευε ότι στον πόλεμο νικάει αυτός που γνωρίζει τον τόπο και τον χρόνο και το σπουδαιότερο, γνωρίζει γιατί πολεμάει. Στους στρατηγούς του που του ζητούσαν να μην απασχολεί μεγάλο μέρος του στρατού για την προστασία των αμάχων, ο αντιβασιλέας απάντησε: «Αν δεν προστατέψουμε τον άμαχο πληθυσμό, τι νόημα έχει ο πόλεμος».
Ο αντιβασιλέας με λίγο στρατό που δεν υπερέβαινε μαζί με το στρατό των συμμάχων του τις εβδομήντα χιλιάδες, νίκησε τον αντίπαλό του που διέθετε εκατοντάδες χιλιάδες στρατό. Ο αντιβασιλέας ήταν ένας γενναίος άντρας με καλό και ευγενικό χαρακτήρα. Τον κοσμούσαν σπάνιες αρετές. Ήταν ειλικρινής, σεμνός, τηρούσε το λόγο του, εμπιστευόταν τους φίλους του και τους συμμάχους του, ήταν ανδρείος και γενναιόκαρδος με τους ηττημένους. Πολεμούσε ο ίδιος μπροστά με τους στρατιώτες του, ενώ ο αντίπαλός του παρακολουθούσε τις μάχες από μακριά.
Χάρισε τη ζωή στον ηττημένο εχθρό, λέγοντάς του ότι ηττήθηκε επειδή δεν ήξερε γιατί πολεμούσε.
* «Πέμπτη φάλαγγα» ονομάζεται η εντός μιας πολιορκούμενης πόλης ή εμπόλεμης χώρας εκδηλωθείσα προπαγάνδα επ΄ ωφελεία του εχθρού. Το είδος αυτό της προπαγάνδας μπορεί να είναι είτε εγχώριο (εσωτερική), είτε εξωτερική (εκ του εχθρού) και εκδηλώνεται με διασπορά ψευδών ειδήσεων (ραδιοφωνικές ανακοινώσεις ή έντυπες - φέιγ-βολάν) μέχρι και δολιοφθορές. Ο όρος τέθηκε σε χρήση για πρώτη φορά κατά τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939) όταν στην πολιορκία της Μαδρίτης εκτός από τις τέσσερις φάλαγγες του στρατού που έκαναν την επίθεση κατά της πόλης, υπήρχε και εντός αυτής σημαντική μερίδα πληθυσμού υπέρ των πολιορκητών η οποία και υπέσκαπτε τη θέση των υπερασπιστών.Στην Ελλάδα ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές σε πολιτικούς λόγους.
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
