Από τον Τάσο Ταμβάκη
Για το Τουίτερ (Twitter) δεν θα σας πω την ιστορία του. Μπορείτε να ανατρέξετε στο διαδίκτυο, όπου θα βρείτε, σχεδόν, τα πάντα επ’ αυτού. Μόνο ότι πρόκειται αυτή τη στιγμή για το πιο «χοτ» μέσο κοινωνικής δικτύωσης, όπου σπεύδουν να εισέλθουν όλα τα «παραδοσιακά» ΜΜΕ, οι επιχειρήσεις και ασφαλώς οι πολίτες ανά τον κόσμο.
Συναντάς εκεί εμβριθείς αναλύσεις επί παντός, αλλά και κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, μα και... ερωτικό σχολιασμό. Μέσω των συνδέσεων (links) που δίνονται έχει κανείς πρόσβαση στην παγκόσμια βιβλιοθήκη, ταινιοθήκη, μουσική και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας.
Δεν πρόκειται απλώς για ένα νέο μέσο, αλλά εκεί συγκλίνουν και ανανοηματοδοτούνται όλα όσα προηγήθηκαν, γραπτά και έντυπα, προφορικά και τηλεοπτικά. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως οι κορυφαίες εφημερίδες όπου γης αλλά και στη χώρα μας έχουν ήδη ανοίξει λογαριασμό (account) με το λογότυπό τους εκεί.
Μα είναι κι ένα παιχνίδι συναναστροφών, ανταλλαγής γνώσεων, εμπειριών, πληροφοριών πάσης φύσεως, διανθισμένων με χιούμορ, επιθετικό ενίοτε, και διάθεση μοιράσματος. Τα πάντα είναι δωρεάν στο Τουίτερ και ευχόμαστε έτσι να παραμείνουν. Τα οφέλη για τις επιχειρήσεις είναι έμμεσα, διά της παρουσίας και της προβολής που απολαύουν.
Όλα όσα προαναφέρθηκαν υλοποιούνται με τη λακωνικότητα 140 χαρακτήρων σε διαρκή ροή και με αστραπιαία ταχύτητα. Πομπός και δέκτης είναι ρευστές κατηγορίες και εναλλάσσονται, σε βαθμό ώστε ο μεμονωμένος πολίτης να δύναται να αποτελέσει πηγή πληροφόρησης για τους New York Times επί παραδείγματι. Πολλές φορές συνέβη οι «αποκλειστικότητες» να αποτελέσουν προνόμιο πολιτών, πριν καν αποτελέσουν «είδηση».
Πρόκειται για «ελαφρύ» μέσο, φθηνό και εύκολα προσβάσιμο ανά πάσα στιγμή, είτε μέσω Η/Υ κάθε είδους, είτε κινητού τηλεφώνου. Δεν προϋποθέτει τεχνολογικές εγκαταστάσεις πολυδάπανες και ενεργοβόρες, και υπό αυτή την έννοια είναι από τη σύστασή του... φιλικό προς το περιβάλλον.
Οι χρήστες του εντάσσονται στα πλέον δυναμικά και εκπαιδευμένα στρώματα των κοινωνιών τους, και επιλέγουν να εμφανίζονται άλλοτε επώνυμα και αρκετές φορές ψευδώνυμα με κάποιο προσωπείο (avatar) της επιλογής τους. Το τελευταίο δεν γίνεται πάντα εξαιτίας κάποιας επαγγελματικής ή άλλης τάξεως ανάγκης της ανωνυμίας, αλλά και από μια παιγνιώδη διάθεση, την επιθυμία υπόδυσης ενός ρόλου. Ωστόσο το «ινκόγκνιτο» αυτό θα πρέπει να οδηγεί τους δέκτες-χρήστες των πληροφοριών από ανώνυμους σε περίσκεψη και ενδελεχή αποτίμηση των μηνυμάτων τους...
Μιλήσαμε μόλις για μηνύματα, πάντα των 140 χαρακτήρων, μαζί με τα κενά ανάμεσα στις λέξεις. Η γλώσσα τους πολλές φορές είναι μικτή σε ό,τι αφορά τους Έλληνες χρήστες του μέσου. Ελληνικά, αγγλικά κυρίως, διαγκωνίζονται σε ένα φαντασμαγορικό τοπίο, απ’ όπου δεν λείπει η ποίηση, η ομορφιά μα και η αντιπαράθεση.
Έγραψα τα παραπάνω ως θιασώτης και χρήστης του Τουίτερ. Είναι ήδη... πάρα πολλά, αν αναλογισθούμε ότι τα εκεί κείμενα εξοικονομούν εξ ορισμού χρόνο και χώρο. Κλείνοντας, ας θυμηθούμε τη ρήση ενός εκ των πρωτοπόρων του Τουίτερ: Επιστήμη και τέχνη και ζωή εδώ είναι αλληλένδετα. See you there soon ladies and gentlemen...
