* Από τον Δημήτρη Νούλα
Ο επί οχταετία γερμανός προπονητής της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου διέγνωσε εξ αρχής τη νοοτροπία, τις αδυναμίες αλλά και τα προτερήματα των Ελλήνων παικτών και με την κατάλληλη «διαχείριση» τους οδήγησε έως την κατάκτηση του Euro 2004 που λειτούργησε ως συλλογικός μας ψυχοθεραπευτής εμπνέοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και εξυψώνοντας το ηθικό μας.
Ο Λουκάς Παπαδήμος παρότι εργάσθηκε στις ΗΠΑ όπου έκανε εξαιρετικού επιπέδου σπουδές (στο ΜΙΤ και όχι στα περιφερειακά κολλέγια της Βοστώνης όπου σπούδαζαν(;) τότε τα πορφυρογέννητα καλόπαιδα της αστικής τάξης του κράτους των Αθηνών) είναι γνώστης όχι μόνο της ελληνικής νοοτροπίας αλλά και βαθύς γνώστης και θιασώτης της ευρωπαϊκής διεργασίας για γεωγραφική, οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση όπως την φαντάσθηκαν οι Σουμάν, Αντενάουερ, Ντε Γκάσπερι, Σπάακ και όπως διατυπώθηκε με τη διακήρυξη των Ζ. Μονέ-Ρ. Σουμάν (9 Μαΐου 1950).
Η επιτυχής θητεία του ως μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994-98) και ως αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) από όπου αποχώρησε το 2010 του έδωσε την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να δύναται να ανασύρει από τον πάτο το βυθισμένο ψαροκάικο «η ωραία Ελλάς», να το καλαφατίσει, να το λειτουργήσει και να το ξανά-παραδώσει στους κομματικούς οπλαρχηγούς που τώρα τον «στηρίζουν» ως πρωθυπουργό. Δηλαδή να αναλάβουν και πάλι –εν καιρώ- το κουμάντο τα καλόπαιδα που το βύθισαν.
Το αίτημα, πάντως, των αδύναμων κρίκων της Ε.Ε. (οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται) για έκδοση ευρωομολόγου φαίνεται να σκοντάφτει στο γερμανικό ορθολογισμό της Α. Μέρκελ που διαμηνύει ότι πρώτα θα γίνει η εξυγίανση των οικονομιών τους και μετά, ως επιστέγασμα, θα έρθει -αν χρειασθεί- το ευρωομόλογο. Αυτή η διαφορά αντίληψης μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και ευρωπαϊκoύ νότου υποκρύπτει και την σε εξέλιξη ενδο-ευρωπαϊκή και ενδο-δυτική σύγκρουση (ευρώ/δολαρίου) που η έκβασή της θα καθορίσει-όπως ξαναγράψαμε- το αν ο γότθος γίγαντας θα ηγεμονεύσει στην Ευρώπη ή θα τιθασευτεί σ’ αυτή.
Ο ισχυρισμός των γερμανών ότι η πρώιμη έκδοση του ευρωπαϊκού ομολόγου σταθεροποίησης (ευρωομολόγου), μπορεί μεν να ανακουφίσει για μια περίοδο τις οικονομίες των «βαριδίων» του νότου, είναι σε θέση, όμως, να οδηγήσει σε απώλεια του ελέγχου κα σε κατάρρευση εν τέλει της ευρωζώνης, στενοχωρεί τον Ν. Σαρκοζί που κάθε φορά και σε κάθε επόμενη σύνοδο κορυφής χαράσσει και μια νέα γραμμή Μαζινό πληγώνοντας τον πατριωτισμό των ομοεθνών του.
Τον πατριωτισμό επικαλέσθηκε και ο ηγέτης της αξιωματικής μας αντιπολίτευσης με την αρχική άρνησή του να προσυπογράψει τη δανειακή σύμβαση και τα συμπαρομαρτούντα, καθοδηγούμενος από νεόκοπους συμβουλάτορες, για να υποστεί, σύμφωνα με τους αντιπάλους του, ταπεινωτική αλλαγή θέσης περιορίζοντας το αντιμνημονιακό μέτωπο στα φυσικά του όρια δηλαδή στη ζώνη επιρροής της Α. Παπαρήγα, του Α. Τσίπρα και του μετριοπαθούς Φ. Κουβέλη. Φυσικά πρόκειται για ετερόκλητο μέτωπο αντιευρωπαϊκών αλλά και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.
Εν τω μεταξύ ο Γ. Παπανδρέου, που με την πρόταση για δημοψήφισμα** τίναξε την «μπάνκα» των χρηματιστηρίων του κόσμου, ετοιμάζεται πυρετωδώς, με επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις κορυφής (διότι κόμμα δεν υφίσταται), ανοίγοντας το θέμα της επόμενης ημέρας στην ηγεσία της κυβερνώσας παράταξης.
Ο πρώτος δηλώσας ως ενδιαφερόμενος Μ. Χρυσοχοΐδης εξελήφθη ως «λαγός» από κάποιους άλλους δελφίνους γι’ αυτό και δεν αντέδρασαν αμέσως φοβούμενοι μην «καούν» από την πρόωρη επίδειξη ενδιαφέροντος. Όμως οι εξελίξεις πιέζουν και θα είναι ραγδαίες.
Προς το παρόν, λοιπόν, ο Λουκάς Παπαδήμος, επικεφαλής του «μικρού μας τσίρκου», με τον ορθολογισμό του, με τη γνώση του και την επιρροή του στην Ευρώπη είναι υποχρεωμένος να υπερβεί τις αντιθέσεις, τις ρητορείες, τον λαϊκισμό και την παιγνιώδη έως ελαφρά συμπεριφορά ορισμένων συνεργατών που η συγκυρία (ή άλλοι λόγοι) τους επέβαλε δίπλα του και με στιβαρότητα να μας οδηγήσει σε στέρεο έδαφος.
Η ανάγκη για σταθεροποίηση της οικονομίας, για το ξερίζωμα της διαβρωτικής παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής που αναπαράγουν και επιτείνουν την κοινωνική αδικία, το αίτημα της κοινωνίας για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της χώρας και για έξοδο εν τέλει από τα βαλτώδη ύδατα της καθυστέρησης ώστε να γίνει η Ελλάδα, από επαίτης και περίγελος εχθρών και φίλων, σύγχρονη κρατική οντότητα απαιτούν από τον πρωθυπουργό να διαθέσει κάθε ικμάδα και ως άλλος Ότο Ρεχάγκελ να μας οδηγήσει με επιτυχία στην κατάκτηση των ευρωπαϊκών-και όχι μόνο- στόχων.
Έστω κι αν γι’ αυτό κριθεί απαραίτητη η σημαντική παράταση της θητείας της παρούσας κυβέρνησης. Προϋπόθεση, βέβαια, για μια τέτοια εξέλιξη είναι οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί να υπερβούν τη ματαιοδοξία τους και να συναινέσουν προς αυτή την κατεύθυνση για το καλό της χώρας.
* Ο Δημήτρης Νούλας είναι Χημικός
* Ότο Ρεχάγκελ
** είναι αυτονόητο ότι και οι Γερμανοί, Ολλανδοί κ.λπ. έχουν το δικαίωμα να κάνουν δημοψήφισμα για το αν θα μας δανείσουν ή όχι.
