Με αφορμή την ημέρα που έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Βίας έναντι των Γυναικών η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ της Λάρισας, κ. Βάσω Αλεξανδρίδου έκανε την εξής τοποθέτηση:
«Η βία κατά των γυναικών σε όλες τις εκφάνσεις της, αποτελεί παλιά μάστιγα της κοινωνίας και κατάφωρη παραβίαση των βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, το βαθμό πολιτικής σταθερότητας, ή τη θρησκεία, συναντάται τόσο στο δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό χώρο και ταυτόχρονα αμαυρώνει τον πολιτισμό και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Μετά τη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών του 1993 για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στην οποία αναγνωρίσθηκαν τα δικαιώματα των γυναικών ως ανθρώπινα δικαιώματα και κατόπιν με την Παγκόσμια Διάσκεψη του Πεκίνου το 1995 στην οποία καθορίστηκαν και οι πολλαπλές διαστάσεις του φαινομένου, όπως είναι η σωματική βία, η ψυχολογική, η πνευματική, η οικονομική, η βία που ασκείται στο χώρο εργασίας, παρατηρούμε ότι το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών εξακολουθεί να έχει τη μορφή παγκόσμιας επιδημίας και να μην έχει επιτευχθεί ικανοποιητική πρόοδος στην αντιμετώπιση της συνηθέστερης μορφής του, δηλαδή της βίας που ασκείται μέσα στην οικογένεια. Διότι, αυτή η μορφή βίας συνεχίζει να διακυβεύει τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών σε όλες τις χώρες, κυρίως επειδή λαμβάνει χώρα μέσα στην οικογένεια και είναι βαθιά εδραιωμένη. Περιστατικά βίας πέραν από την οικογένεια, αποτελούν και η παράνομη διακίνηση και εκμετάλλευση των γυναικών καθώς και η σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας.
Αν μιλήσουμε με αριθμούς τα πράγματα δείχνουν ακόμη χειρότερα. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως υφίστανται βία από τον σύντροφό τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους και μια στις πέντε θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, 40 με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία. Η βία αποτελεί κίνδυνο για την υγεία και σοβαρή αιτία θανάτου ή αναπηρίας για γυναίκες 16-44 ετών. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι η βία περιορίζει ακόμη και την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, αντικατοπτρίζοντας την άνιση κατανομή εξουσίας μεταξύ των φύλων, αλλά και τα κοινωνικά στερεότυπα για το ρόλο και τη θέση τους στην κοινωνία. Μόλις ένα 2 έως 3% των γυναικών κατέχουν υψηλές διευθυντικές θέσεις. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι απόφοιτοι Πανεπιστημίων είναι γυναίκες. Όταν όμως βγαίνουν στην αγορά εργασίας έρχονται αντιμέτωπες με το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής», δηλαδή τις ευρύτερες διακρίσεις και ανισότητες της κοινωνίας σε όλους τους τομείς.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο νόμος 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, αποτελεί ένα σημαντικό πολιτικό και κοινωνικό βήμα για τη χώρα μας και δίνει μία νέα προοπτική στην αντιμετώπιση του φαινομένου. Τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν πρωτοβουλίες από γυναικείες οργανώσεις, φεμινιστικές ομάδες και άλλους φορείς για την ανάδειξη του φαινομένου της βίας και την αντιμετώπισή του. Και σε αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε και τη δύσκολη αλλά καρποφόρα δουλειά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, η οποία πασχίζει για την εξάλειψη του φαινόμενου της βίας με έργα όπως η εκπόνηση του Εθνικού Προγράμματος για την Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων 2010-2013, στο οποίο περιλαμβάνονται δράσεις για την πρόληψη και καταπολέμηση των σημαντικότερων μορφών έμφυλης βίας (ενδοοικογενειακής, σεξουαλικής, βιασμός, trafficking) όπως η δημιουργία δομών (τηλεφωνική γραμμή SOS, Συμβουλευτικά Κέντρα, Ξενώνες), η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, αλλά και πρωτοβουλίες όπως η διοργάνωση 4ήμερου αφιερώματος ταινιών για τη Βία κατά των Γυναικών, η προβολή στοχευμένων σποτ στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας κ.ά.
Αυτό που σίγουρα έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία είναι η θέσπιση αποτελεσματικών μέτρων, μέσω της συνεχούς επικοινωνίας και εγρήγορσης με την κοινωνία. Οφείλουμε όλοι μαζί να αγωνισθούμε, με την αρωγή της κοινωνία των πολιτών και σύσσωμες τις πολιτικές δυνάμεις, για την προάσπιση της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και φυσικά της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο συνάδει με τις αρχές της δημοκρατίας μας. Είναι ωφέλιμο να εισαχθούν νόμοι οι οποίοι θα πατάξουν το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών. Είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουμε έμφαση στη σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να προωθήσουμε την οργάνωση ενός θεσμικού πλαισίου που θα ενισχύει περαιτέρω τη συμμετοχή των γυναικών στα όργανα λήψης αποφάσεων και τους πολιτειακούς θεσμούς, να ενεργοποιηθούμε οργανωμένα, στοχευμένα και συντονισμένα.
Αυτό είναι το στοίχημα, τόσο για την πρόληψη όσο και για την καταστολή του φαινομένου. Διότι, μην ξεχνάμε ότι η βία κατά των γυναικών είναι μια από τις πιο κακοήθεις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι εξαπλωμένη σε όλο τον κόσμο, έχοντας επιπτώσεις στη φυσική και συναισθηματική υγεία γυναικών και παιδιών, απειλώντας την οικονομική τους ασφάλεια και υπονομεύοντας την αυτοεκτίμησή τους και τη δυνατότητα για ομαλή ανάπτυξη».
