* Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι αυτή τη φορά επιλέχθηκαν οι παρελάσεις για να εκφραστεί η διαμαρτυρία των πολιτών απέναντι στα σκληρά οικονομικά μέτρα, αλλά το ότι με το παραμικρό και με την πρώτη αφορμή ο κόσμος βγαίνει στο δρόμο για να αποδοκιμάσει τους πολιτικούς, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την σημερινή κατάντια. Το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε και αυτός αποδέκτης των αποδοκιμασιών, παρά το ότι βρίσκεται ως θεσμός στην κορυφή της ιεραρχίας των εξουσιών, καταδεικνύει ότι η κατάσταση πλέον δεν ελέγχεται και τα αποτελέσματα οδηγούν σταθερά προς τη διενέργεια εκλογών. Θα μου πείτε, ποιο το όφελος και το κέρδος; Αυτό θα φανεί το ερχόμενο διάστημα που ουσιαστικά μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Ακούγεται μέχρι και το ότι οι εκλογές αυτές θα διενεργηθούν αρχές Δεκέμβρη, άλλοι διαρρέουν πως θα γίνουν αμέσως μετά τα Χριστούγεννα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εξαντλήσει την τετραετία γιατί πολύ απλά δεν μπορεί. Την ίδια στιγμή που γίνονται όλα αυτά στην Ελλάδα, με τις διαμαρτυρίες των πολιτών να ξεπερνούν κατά πολύ τις εκτιμήσεις και ουδείς να μην γνωρίζει την ένταση των επόμενων, οι Ευρωπαίοι – εταίροι τοποτηρητές εκφράζουν τις απόψεις τους για την Ελλάδα. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, επισημαίνει ότι αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν αφήσει την Ελλάδα να πτωχεύσει, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα μια διαδοχική οδυνηρή διαδικασία που θα ταρακουνούσε όλο τον κόσμο. Ο Γάλλος πρόεδρος προσπάθησε να πείσει τους πολίτες της χώρας του για να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις του, καταγράφοντας παράλληλα τις δύσκολες προσπάθειες που έγιναν για να διατηρήσει η Ελλάδα την ιδιότητα μέλους στην Ευρωζώνη. «Ήταν λάθος», είπε χαρακτηριστικά «που η Ελλάδα μπήκε με ψεύτικους αριθμούς στην Ευρωζώνη, δεν ήταν έτοιμη ακόμη, δήλωσε απευθυνόμενος στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Εάν το ευρώ είχε εισέλθει σε κρίση την Τετάρτη το βράδυ, όλη η Ευρώπη θα είχε εκραγεί. Σε τελική ανάλυση, αποφεύχθηκαν οι εξελίξεις – ντόμινο». Όπως βλέπουμε ο Νικολά Σαρκοζί δείχνει πως Γαλλία και Γερμανία έχουν τον πρώτο λόγο στην Ευρωζώνη, ειδικά σε ό,τι αφορά την τύχη του ενιαίου νομίσματος αλλά και των άλλων υποθέσεων της ΕΕ. Έχουν την πρωτοκαθεδρία σε πολλά που αφορούν το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εμείς ως χώρα, απλά περιμένουμε τις εξελίξεις και τις οδηγίες που θα μας δίδονται κάθε φορά, με πιεστικό και αυστηρό έλεγχο. Από την άλλη μεριά τώρα, πληθαίνουν οι συζητήσεις για ολοένα και μεγαλύτερη ανάμιξη της Κίνας στα ευρωπαϊκά χρέη καθώς, όπως τονίζεται, υπάρχουν τεράστια αποθέματα ξένου συναλλάγματος, που έχουν συγκεντρωθεί από την άνθηση της εν λόγω χώρας τα τελευταία χρόνια. Περισσότερα από 3,2 τρισ. δολάρια υπάρχουν διαθέσιμα στα βιβλία του Βασιλείου της Άπω Ανατολής. Ένα τμήμα του τεράστιου αυτού ποσού θα μπορούσε, εικάζουν στην Ευρώπη, να χρησιμοποιηθεί για την υποστήριξη του ευρώ! Ήδη, να σημειώσουμε πως η Κίνα μετέχει ενεργά στην στήριξη των ευρωπαϊκών ομολόγων. Στο μέλλον, θα μπορούσε να κρατήσει ακόμη περισσότερους τίτλους. Οι Κινέζοι όμως είναι επιφυλακτικοί. Παρόλα αυτά, οι συζητήσεις για το αν η βοήθεια της Κίνας είναι απαραίτητη, έχουν ήδη αρχίσει. Η κινεζική εφημερίδα «China Daily» ανέφερε, επικαλούμενη κύκλους της ΕΕ, ότι η συμμετοχή της Κίνας είναι δυνατόν να γίνει πιο ενεργή εάν τα δικαιώματα ψήφου της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενισχυθούν. Όπως βλέπουμε, στο δράμα της Ευρώπης σπεύδουν οι Κινέζοι να επέμβουν δυναμικά, αλλάζοντας καταλυτικά τις ισορροπίες. Λέτε να δούμε να ποντάρουν και εδώ όπως κάνουν παντού; Οι εν λόγω πληροφορίες που πάντως συναντούν τις ισχυρές αντιδράσεις Γερμανών βουλευτών για τον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι Κινέζοι, βάζουν φωτιά στο ευρωπαϊκό δράμα και ταρακουνούν ολοένα και περισσότερο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Γιατί, για φανταστείτε μια πιο ενεργή ανάμιξη της Κίνας στην Ευρώπη; Στην χώρα μας πάντως που από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας το 2009, οι Κινέζοι είχαν την τιμητική τους με την Cosco και το λιμάνι του Πειραιά. Έκτοτε, ολοένα και περισσότερες πρωτοβουλίες αναπτύσσονται προκειμένου να εμπλακούν πιο ενεργά στα οικονομικά μας οι Κινέζοι. Σώζει όμως αυτό την κατάσταση; Θα μπορέσει η Ευρώπη να αντέξει μια ακόμη διείσδυση της Κίνας; Ας είναι, ο καιρός θα δείξει. Μέχρι τότε, η Ευρώπη θα κινδυνεύει άμεσα από τις αναταράξεις σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, αλλά προπαντός στην Ιταλία. Γιατί εκεί επικεντρώνεται πλέον το ενδιαφέρον των Γάλλων και των Γερμανών μετά την κρίσιμη συνάντηση των Βρυξελλών. Η Ιταλία πρέπει επειγόντως να βγει από την κρίση, λένε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μάλιστα σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel», που δημοσιεύτηκε την Κυριακή, τόνισε πως η Ιταλία οφείλει να κάνει αυτά που πρέπει και να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε. Δήλωσε μάλιστα ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός με τη σύνοδο της προηγούμενης εβδομάδας, αλλά είναι ακόμη πολύ μακριά από την επίλυση του προβλήματος σχετικά με το ευρώ. Υπογράμμισε τέλος ότι ενώ η Ευρώπη προτιμά μια εθελοντική απομείωση του ελληνικού χρέους που διακρατείται από τις τράπεζες, δεν αποκλείεται μια λιγότερο συναινετική πορεία… Οι δηλώσεις αυτές δεν αποκαλύπτουν κάτι σημαντικό, απλά διαμηνύουν το τι θα γίνει στη συνέχεια, όταν η κρίση της γείτονος χώρας θα ταρακουνήσει για τα καλά την Ευρώπη. Έχουμε μέλλον λοιπόν μπροστά μας. Θα ακολουθήσουν και άλλα επεισόδια που θα κάνουν το μέλλον της Ευρωζώνης ακόμη πιο ομιχλώδες. Μέχρι τότε, στη χώρα μας οι πολιτικοί θα εξακολουθήσουν στην πλειοψηφία τους να είναι ανεπιθύμητοι σε όλα τα μήκη και πλάτη του ελλαδικού χώρου. Και άλλες παρελάσεις θα έρθουν, και συνεχώς οι δρόμοι θα κλείνουν από τις διαμαρτυρίες. Και τα αποτελέσματα από τις εκάστοτε συνόδους στις Βρυξέλλες και αλλού δεν θα προσθέτουν κάτι άλλο πιο σημαντικό. Γιατί μια ματιά στα νούμερα αποδεικνύει του λόγου το αληθές, καθώς σε ευρωπαϊκή κλίμακα υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις στα εμπορικά ισοζύγια, την παραγωγικότητα εργασίας, το μέσο εισόδημα, την αγοραστική δύναμη και τον πληθωρισμό στα 27 κράτη - μέλη της ΕΕ, και τα 17 της ζώνης του ευρώ .Μιλάμε, από τη μια μεριά, για χώρες με ισχυρή βιομηχανική βάση, όπως η Γερμανία, που απολαμβάνουν υψηλά εμπορικά πλεονάσματα, και από την άλλη για τις οικονομίες των πιο αδύναμων χωρών που καταρρέουν λόγω του έντονου ευρωπαϊκού ανταγωνισμού. Το τεράστιο χρέος της χώρας μας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό από αυτή την εξέλιξη.
