Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Νέα δεινά για την Ελλάδα και την κοινωνία της επεφύλαξαν, με τις αποφάσεις τους (που, σε τελική ανάλυση, συνεπάγονται μία ακόμη λαίλαπα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά δικαιώματα, κατακτημένα εδώ και δεκαετίες) οι Ευρωπαίοι εταίροι (και ακριβέστερα η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ και ο ακολουθήσας αναγκαστικά Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί) δεινά τα οποία δεν μπορούν να σηκώσουν οι Ελληνες πολίτες και που ξεπερνούν τις δυνάμεις και τις δυνατότητες της κυβερνήσεως Παπανδρέου – Βενιζέλου, που έχει κλείσει τον κύκλο της, όσο κι αν ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αρνείται την προσφυγή στις κάλπες.
Έχει, εξάλλου, καταστεί σαφές πως και ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προσπάθησε να πείσει τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες του στο ΕΛΚ ότι αυτός (θα) είναι ο μελλοντικός συνομιλητής τους, δύσκολα θα μπορέσει (αν όταν γίνουν οι εκλογές και τις κερδίσει αυτοδυνάμως) να πείσει την εξεγερμένη ελληνική κοινωνία ότι διαθέτει την εναλλακτική πρόταση, η οποία θα δώσει τη λύση στο ελληνικό δράμα.
Άλλωστε, η ΝΔ καταγγέλλει την κυβέρνηση και την πολιτική της, αλλά επί της ουσίας δεν ακολουθεί αντιμνημονιακή πολιτική, ούτε και διαθέτει αντιμνημονιακές εναλλακτικές προτάσεις, στην κατεύθυνση που θέλει η ελληνική κοινωνία, ενώ έχει ψηφίσει (και το «φωνάζει» εντός και εκτός Ελλάδος) πολλά κρίσιμα (στη μνημονιακή κατεύθυνση) μέτρα της κυβερνήσεως.
Ήδη, τόσο οι δανειστές της χώρας, όσο (κυρίως) η εγχώρια εκδοτική και οικονομική ελίτ, αναζητούν διεξόδους διαφυγής από την πολιτική κρίση, που, επίσης, μαστίζει τη χώρα, μια κρίση η οποία τρομάζει τον αστικό πολιτικό κόσμο (κι αυτό φαίνεται, με ενάργεια, σε σχετικά δημοσιεύματα, τόσο συμπολιτευόμενων την κυβέρνηση, όσο και αντιπολιτευόμενων εφημερίδων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ) ο οποίος «βλέπει» καθημερινά να φουσκώνει το ποτάμι της οργής κατά της κυβερνήσεως, αλλά και εν γένει του πολιτικού κόσμου.
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι και οι εκδότες έχουν αρχίσει (αν και λέγεται στα πολιτικά και δημοσιογραφικά παρασκήνια ότι αυτό έχει ήδη συμβεί) να εγκαταλείπουν το σημερινό πρωθυπουργό, δεν είναι δε τυχαίο άρθρο του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη στο «Βήμα», στο οποίο αναφέρεται ότι «τις εκλογές τις βλέπουν ως αναγκαία λύση εκείνες οι δυνάμεις που ανοιχτά υποστηρίζουν ότι απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες που θα θεραπεύσουν την ορατή αγκύλωση της σημερινής κυβερνήσεως».
Ωστόσο, ο εκδότης προσθέτει πως οι ανωτέρω δυνάμεις «ζητούν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή προσφυγή στις κάλπες», με την υποσημείωση ότι «αυτές οι δυνάμεις, που έχουν αυξηµένο αντίκρισµα στην κοινωνία, είναι ο µοχλός για την υπέρβαση από το θλιβερό σήµερα σε ένα ελπιδοφόρο Αύριο».
Τι υπαινίσσεται το συγκεκριμένο άρθρο;
Υπαινίσσεται πως οι κ. Γ. Α. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς (που προφανώς «εκφράζουν» τις ανωτέρω προαναφερθείσες δυνάμεις, οι οποίες είναι ο «μοχλός» για το αύριο) ή θα πρέπει να συγκυβερνήσουν ή να πάμε σε εκλογές.
Εκλογές, τις οποίες, εν πάση περιπτώσει, δεν τις θέλουν ούτε οι δανειστές της χώρας, όπως επιμένει να τονίζει ότι δεν τις θέλει ο Γ. Α. Παπανδρέου, ενώ διακηρύσσει πως τις επιδιώκει ο Α. Σαμαράς, εκτιμώντας πως θα αναδειχθεί αυτοδύναμος, άλλως θα οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές. Δηλαδή η χώρα, εν μέσω σφοδρής κρίσεως, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής, θα βρεθεί και σε παρατεταμένη πολιτική αστάθεια.
Αυτό που νοιάζει το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο είναι η διάσωση του αστικού (του συστημικού) πολιτικού κόσμου και δεν είναι τυχαίο πως οι λεγόμενες θεσμικές εφημερίδες (αλλά και σχολιαστές μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων) αφενός μεν προσπαθούν να απαξιώσουν ευθέως (ή διά των επαίνων, όπως στην περίπτωση της στάσεως του ΚΚΕ στα γεγονότα της περασμένης εβδομάδος στο Σύνταγμα) την Αριστερά, αλλά ταυτόχρονα πιέζουν ώστε να υπάρξει κάποιας μορφής σύμπραξη των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά.
Ο Γ. Α. Παπανδρέου, ο οποίος – όπως όλα δείχνουν - θεωρείται «πολιτικά τελειωμένος», κυρίως από τους δικούς του (είναι γνωστός ο αναβρασμός στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, έστω και αν οι «πράσινοι» βουλευτές ψήφισαν όλα τα αντιλαϊκά νομοσχέδια, όπως είναι, επίσης, γνωστό πως «έχει μείνει» με 153 βουλευτές και κατά παλαιότερη δήλωσή του δεν μπορεί να κυβερνήσει, ενώ υπάρχει η «κίνηση των τριών», ο Ευ. Βενιζέλος, αλλά και πολλοί βουλευτές του που είτε ζητούν εκλογές ή κυρίως ζητούν συγκυβέρνηση με τη ΝΔ) δέχεται πιέσεις, από τα πάσης φύσεως περιβάλλοντά του, να παραμείνει στη θέση του ή να αποτελέσει μέρος της όποιας λύσεως.
«Καμία λύση ερήμην του Γιώργου Παπανδρέου ή χωρίς αυτόν» είναι η απάντηση του Μεγάρου Μαξίμου στις φωνές όλων αυτών που ζητούν συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, με κοινής αποδοχής πρωθυπουργό και - σε διαφορετική περίπτωση – μιλούν για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, έγραψε η «Καθημερινή».
Ο Α. Σαμαράς, από πλευράς του, λέει πως θέλει τις εκλογές και μάλιστα στελέχη του περιβάλλοντός του, σύμφωνα με μερίδα του Τύπου, φέρονται να λένε ότι «με τέτοιο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, δεν έχουμε κανέναν λόγο να δεχθούμε συγκυβέρνηση. Να πάει σε εκλογές και να φύγει».
Ωστόσο, παρά την οξύτητα της «γαλάζιας» κριτικής στην κυβέρνηση, ο Α. Σαμαράς διαμηνύει στους Ευρωπαίους ότι συμφωνεί με τους στόχους της δημοσιονομικής εξυγιάνσεως και ότι δεν λέει «ναι» στον εύκολο δρόμο, λέει «ναι» στις θυσίες, αρκεί να πιάσουν τόπο.
Σύμφωνα, όμως, με το «Βήμα», το µεγάλο ζητούµενο για τον Α. Σαμαρά είναι να αποδείξει ότι έχει λύσεις για όλα τα πιθανά ενδεχόµενα, ακόµη και σε περιπτώσεις αδιεξόδου: Τι θα κάνει εάν δεν κερδίσει την επαναδιαπραγµάτευση που θέλει, τι θα κάνει εάν υπάρξει πιστωτικό γεγονός, πόσο εύκολο είναι να αλλάξει µια συµφωνία που έχει ήδη διαµορφωθεί για τη χώρα, αλλά και τι θα πράξει εάν η χώρα βρεθεί εκτός ευρωζώνης.
Κατά την εφημερίδα, ο Α. Σαµαράς αυτό που δεν συζητεί σε κάθε περίπτωση είναι η συγκυβέρνηση ή ο σχηµατισµός κυβερνήσεως εθνικής ενότητας µε πρωθυπουργό τον Γ. Α. Παπανδρέου, αλλά (όπως προσθέτει το «Βήμα») «όσοι γνωρίζουν καλά το «γαλάζιο» παρασκήνιο λένε ότι δεν αποκλείεται αλλαγή στάσης από τη ΝΔ µόνο σε ειδικές συνθήκες και εφόσον υπάρξουν ορισµένες προϋποθέσεις».
Σύμφωνα, εξάλλου, με ρεπορτάζ στον Τύπο, βουλευτές από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς εκτιμούν ότι σταδιακά αυξάνεται ο βαθµός του ριζοσπαστισµού στην ελληνική κοινωνία, πιστεύουν ότι οι συγκρούσεις «θα είναι µη διαχειρίσιµες» και συνεπώς «το τρένο του πολιτικού συστήµατος πρέπει να συνεχίσει να προχωρεί στις αστικές ράγες και δεν πρέπει να εκτραπεί της πορείας του».
Τι σημαίνει αυτό;
Το είπε ξεκάθαρα ο βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης:
«Τι παριστάνουν ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς; Τι κάνουν τόσο καιρό; Έπρεπε να πάνε μαζί στη Σύνοδο Κορυφής. Είναι δυνατόν; Είναι φίλοι. Πήγαν στα ίδια αμερικάνικα πανεπιστήμια. Μπορεί να είχαν και τις ίδιες γκόμενες. Και δεν μπορούσαν να πάνε μαζί;».
Ωστόσο, οι συντελούμενες διεργασίες στην κοινωνία δείχνουν πως αν δεν ανατραπεί η ασκούμενη βάρβαρη πολιτική, ελλοχεύει ο κίνδυνος να σαρωθούν οι πάντες και τα πάντα.
