Του Κων. Τσιρονίκου
Σήμερα, που η πατρίδα κινδυνεύει χρειαζόμαστε αληθινούς ευεργέτες. Σαν κι αυτούς του παλιού καιρού, που από δική τους πρωτοβουλία και βαθιά αγάπη προς την Ελλάδα, έδωσαν τα πάντα γι’ αυτήν.
Δυστυχώς, όμως, στα δικά μας χρόνια της αγωνίας και της αβεβαιότητας τέτοιες αρετές σπανίζουν. Και η ελληνική, προπάντων, αξία της ευεργεσίας πάει να ξεχασθεί. Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες πλούσιοι, όχι μόνον δεν έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην καταρρέουσα πατρίδα, αλλά προσπαθούν με αθέμιτους τρόπους να γίνουν πλουσιότεροι.
Η λογική αυτή της αφιλοπατρίας και του κρυφού πολέμου σημαδεύει την καρδιά αυτού του τόπου. Υπονομεύει την εθνική μας υπερηφάνεια και την υπαρξιακή μας υπόθεση.
Γι’ αυτόν, ακριβώς, το λόγο πρέπει ν’ αλλάξουμε. Κυρίως οι έχοντες. Κοιτάζοντας το παρελθόν. Τα σπουδαία έργα φιλοπατρίας των μεγάλων ευεργετών μας. Που σε δύσκολους καιρούς έδωσαν τα πάντα για την πατρίδα. Και κάποιοι μάλιστα έμειναν φτωχοί.
Αυτούς πρέπει να μελετήσουμε. Αυτούς που δικαίως τιμούν οι διάφοροι σύλλογοι και τα σωματεία αυτής της χώρας. Και μάλιστα σε μια περίοδο που το παράδειγμά τους μπορεί να αποτελέσει ανατρεπτικό παράγοντα της πολυεπίπεδης κρίσης που περνάμε. Αυτός είναι ο σκοπός των εκδηλώσεων τιμής υπέρ των σπουδαίων αυτών ανθρώπων. Να διατηρούν φωτεινό το μέρος εκείνο της μνήμης, που πολύ έχουμε ανάγκη σήμερα. Για να μην ξεχάσουμε αυτούς που θυσίασαν τα έχοντά τους για να μη ζημιωθεί η πατρίδα. Που έκαναν πράξη την υπέρλογη αυτή επιλογή.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο θυμίζουμε την αξία της φιλοπατρίας. Κυρίως στους έχοντες. Που σήμερα, δυστυχώς, κοιτάζουν αλλού. Πώς να αβγατίσουν τον πλούτο τους. Πατώντας πάνω στο λαβωμένο κορμί της πατρίδας.
Αυτοί, λοιπόν, οι Έλληνες πλούσιοι, ας επιδείξουν εμπράκτως την αγάπη προς την πατρίδα. Σήμερα που αυτή κινδυνεύει. Μιμούμενοι τους μεγάλους εθνικούς μας ευεργέτες: Τον Σίνα, τον Σταύρου, τον Ζωσιμά, τον Ζάππα κ.ά. Που είχαν σαν αρχή τους: Το «Όλα για τους άλλους, τίποτα για τον εαυτό μας». Που είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στην ευδαιμονία της πατρίδας. Που αν και, κάποιοι, δεν είχαν δει την Αθήνα, όπως ο Σίνας, έδωσε όλη του την περιουσία για να κτισθεί η Ακαδημία Αθηνών.
Από τα έργα φιλοπατρίας των σπουδαίων αυτών ανθρώπων πρέπει να παραδειγματισθούμε. Ιδιαίτερα οι κατέχοντες τον πλούτο της χώρας. Αν θέλουν να τους καταγράψει η ιστορία στη στήλη των μεγάλων ευεργετών. Αυτό σήμερα το θέλουμε πολύ. Το θέλει ο φτωχός, ο άνεργος, ο νέος, ο λαός. Το θέλει όλη η Ελλάδα. Για να σωθεί.
Αυτή η κραυγή αγωνίας και απελπισίας της χώρας, ας γίνει δύναμη προσφοράς για τους πλουσίους. Σανίδα σωτηρίας για την πατρίδα που χάνεται. Και αυτή η ανάσα ζωής σ’ αυτόν τον τόπο, το δικό μας και δικό τους, δεν θα ξεχασθεί. Οι γενιές θα την ανταποδίδουν, ανελλιπώς, με λόγια και ύμνους ευγνωμοσύνης, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους μεγάλους ευεργέτες, του τόπου μας.
