Του Β. Σλατινόπουλου, νευροχειρουργού
Δισκοπάθεια, Σπονδυλοαρθρίτης, Στένωση Σπονδυλικού Σωλήνος (Ο.Μ.Σ.Σ.), Αστάθεια Σπονδυλικής Στήλης. Είναι παθήσεις που συναντώνται συχνά στις μέσες και μεγάλες ηλικίες, η κάθε μια χωριστά, αλλά και σε συνδυασμό μεταξύ τους ανά δύο ή τρεις ή και όλες μαζί. Οι παθήσεις αυτές με τι σχετίζονται; Με την ηλικία, με το φύλο, το επάγγελμα του ασθενούς; Ποια είναι η κλινική τους εικόνα; Ποια είναι τελικά η αντιμετώπισή τους; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα επιχειρήσουμε να δώσουμε απαντήσεις.
Οι παθήσεις που αναφέρθηκαν υπήρχαν πάντα βεβαίως, μόνο που στις τελευταίες δεκαετίες λόγω της ανόδου του μέσου όρου ζωής (πλέον των 80 ετών), εμφανίζονται συχνότερα και εντονότερα σε έναν πληθυσμό που έχει καλύτερη υγειονομική αντιμετώπιση, καλύτερο μορφωτικό επίπεδο και περισσότερες βεβαίως απαιτήσεις για μια καλύτερη υγεία και ζωή. Όσον αφορά στο φύλο δεν εμφανίζονται μεγάλες διαφορές. Το επάγγελμα που εξασκήθηκε ασφαλώς έχει μερίδιο αρνητικό που εντοπίζεται στην καθιστική ζωή αλλά και στην έντονη καταπόνηση σε σκληρά επαγγέλματα.
Η κλινική εικόνα: συνήθως αρχίζει με οσφυαλγία που εξελίσσεται σε οσφυοϊσχυαλγία και αιμωδίες των κάτω άκρων. Ο ασθενής επισκέπτεται συχνά τον Ιατρό του, που θα του χορηγήσει δικαίως αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα φάρμακα. Η εικόνα συνήθως βελτιώνεται εφ’ όσον συνδυάζεται με κατά καιρούς φυσικοθεραπεία. Με την πάροδο του χρόνου όμως και της ηλικίας η κλινική εικόνα επιδεινώνεται, με δυσκολία βαδίσεως και διαλείπουσα χωλότητα. Θα πρέπει πριν εγκατασταθούν με μη αναστρέψιμες βλάβες ο ασθενής να διερευνηθεί. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονισθούν τα ακόλουθα: Δυστυχώς υφίσταται η λανθασμένη αντίληψη ότι ο ηλικιωμένος ασθενής είναι σχεδόν «φυσιολογικό» λόγω γήρατος να εμφανίζει την εικόνα αυτή και να αφήνεται ουσιαστικά αβοήθητος. Λόγω των σημερινών ιατρικών δυνατοτήτων η αντίληψη αυτή πρέπει να ανατραπεί.
Ο ασθενής που εμφανίζει την κλινική εικόνα που περιγράψαμε αλλά συχνά επιδεινώνεται και με ουροκυστικές διαταραχές, που αποδίδονται στους άρρενες στον προστάτη, πρέπει να διερευνώνται με απλές Ακτινογραφίες της Οσφυϊκής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης (Ο.Μ.Σ.Σ.) αλλά προπάντων με Μαγνητική Τομογραφίας Ο.Μ.Σ.Σ. που θα λύσει λεπτομερώς το διαγνωστικό πρόβλημα. Δυστυχώς συναντάμε συχνά ασθενείς με μακροχρόνιο ιστορικό άλγους και νευρολογικών ελλειμμάτων που δεν έχουν διερευνηθεί και υποφέρουν αλλά και αποτελούν ένα οικογενειακό και κοινωνικό πρόβλημα.
Εφόσον η διάγνωση τεθεί σαφώς και επιβεβαιώνει την κλινική εικόνα, τότε ο ασθενής θα πρέπει να προωθηθεί στον ειδικό ιατρό για να αξιολογηθεί, να ταυτοποιηθεί και να τεθούν οι βάσεις για την αντιμετώπισή του. Η σημερινή Ιατρική έχει προοδεύσει στα μέγιστα βοηθούμενη από την Τεχνολογία διενεργώντας επεμβάσεις που ήταν άγνωστες προ δεκαετίας, με υλικά υψηλής ποιότητας, ακτινολογικά μηχανήματα συνεχούς διεγχειρητικής παρακολούθησης καθώς και Νευροδιεγέρτες που παρέχουν την απόλυτη ασφάλεια των Νευρολογικών δομών. Η σημερινή Ιατρική βοηθάει ασφαλώς τους συνανθρώπους μας για μια καλύτερη ζωή.
