... «Αυτό το σπίτι που το βλέπεις σκοτεινό,
τον εφοριακό απόψε να ’ρθει περιμένει,
για να μαζέψει ακόμη ό,τι μένει
από μια φοροεπιδρομή που μας χτύπησε σκληρά
και μας οδήγησε σε μαύρη συμφορά.
...Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή
από ένα σπίτι που δεν μπορεί να ζει
γιατί το έκανε η κυβέρνηση γιαπί...».
Παράφραση του γνωστού λαϊκού άσματος «Ο Παλιατζής» του αείμνηστου Στράτου Διονυσίου, η οποία ταιριάζει «γάντι» στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τη φορολογία των ακινήτων. Το έκτο κατά σειρά χαράτσι στην κατοικία είναι αυτό που την περασμένη Κυριακή ο Βενιζέλος από τη Θεσσαλονίκη επέβαλε μέσα στους τελευταίους 20 μήνες η κυβέρνηση. Δηλαδή, όπως υπολογίστηκε ένα... χαράτσωμα (για την κατοικία μόνο) ανά τρεις μήνες. Λες και κάνουμε... θεραπεία και παίρνουμε τη «δόση» μας ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Πώς το είχε πει ο Βενιζέλος στις αρχές του καλοκαιριού; «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττει τέλη ή φόρους και ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό και το ακίνητο ήδη πολύ επιβαρημένο». Και τι μας είπε προχθές; «Ο έκτος φόρος για τα ακίνητα θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ»!!! Καλά να μην μιλήσουμε για τη... σταθερότητα του πολιτικού χαρακτήρα, άλλωστε είμαστε συνηθισμένοι από τέτοιες «πολιτικές κολοτούμπες» στην Ελλάδα. Και στο φινάλε - φινάλε, τι σημασία έχει ποιο θα είναι το «πρόσωπο» του εισπρακτικού μηχανισμού; Αν θα είναι η ΔΕΗ ή αν θα είναι κάποιος άλλος φορέας. Το διά ταύτα έχει σημασία. Ότι για μια φορά ακόμη ο φορολογούμενος καλείται να πληρώσει για το «σπίτι του σπιτάκι του», που δεν είναι βέβαια και αναγκαστικά «φτωχοκαλυβάκι του», αλλά...
...Αλλά εν πάση περιπτώσει σε λίγο θα αφήσουμε τα σπίτια και θα πιάσουμε τις σκηνές, γιατί και η στοιχειώδης ανάγκη της κατοίκησης ή ακόμη ακριβέστερα της «ιδιοκατοίκησης» έχει καταντήσει να είναι μια «πολυτέλεια»... υπό διωγμόν!
Μ’ αρέσει που γίνεται ολόκληρη συζήτηση για τον τρόπο που θα «ξεχωρίσουν» τις... ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, προκειμένου να μην τους... χαρατσώνουν και με το νέο φόρο. Μα, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, όλοι οι Έλληνες ή άντε η συντριπτική πλειοψηφία για να κάνουμε και... σκόντο «ευπαθής ομάδα» έχουμε καταντήσει. Και σε λίγο θα είμαστε «είδος» όχι «υπό» εξαφάνιση (αυτό ήδη μας συμβαίνει), αλλά «προς» εξαφάνιση, καθότι επί τούτου οδηγούμεθα σε εξόντωση.
Πέραν αυτού όμως, που αφορά στενά στους πολίτες, υπάρχει και μια ευρύτερη πραγματικότητα που είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτή την περιβόητη πλέον και ανύπαρκτη βεβαίως «ανάπτυξη». Στην Ελλάδα η λεγόμενη «αστική οικονομία» υποτίθεται ότι είχε δύο πυλώνες: τη «βιομηχανία» και την «οικοδομή». Η «βιομηχανία» μας άφησε... χρόνους εδώ και καιρό λόγω «διώξεων» που υπέστη από κατά καιρούς κυβερνήσεις. Στην ουσία «παραπαίει». Και η «οικοδομή», με τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια τείνει να καταστεί ανύπαρκτη, αφού η οικοδομική δραστηριότητα δεν βρίσκεται απλώς σε ύφεση, έχει πέσει σε... νάρκη. Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να... ξεφορτωθούν διαμερίσματα και σπίτια - και στη Λάρισα εντόνως παρατηρείται το φαινόμενο - και μάλιστα με πολύ χαμηλό τίμημα, διότι πλέον από το απανωτό «χαράτσωμα» έχουν καταστεί ασύμφορα. Δηλαδή όποιος αυτή την εποχή έχει λεφτά και κότσια ν’ αντέξει τη φορολογία, συμφέρει ν’ αγοράζει.
Όταν λοιπόν η «βιομηχανία» παραπαίει και η «οικοδομή»... κοιμάται, όταν οι δύο πυλώνες της αστικής οικονομίας δεν κλυδωνίζονται απλώς, αλλά βρίσκονται σχεδόν υπό κατάρρευση, «πώς» περιμένουν και κυρίως από «πού» να υπάρξει ανάπτυξη και έξοδος από την ύφεση και δεν ξέρω και γω «τι»;! Κοινή λογική χρειάζεται. Υπάρχει;
