...Και μέσα σε όλα τα άλλα ο Γιώργος Παπανδρέου τηλεφώνησε στον Πούτιν. Και μίλησαν, λέει, οι δυο τους σχεδόν 25 λεπτά. Και δεν αποκλείεται, λέγανε πάλι οι φερόμενοι ως «καλά πληροφορημένοι», να δούμε μέσα στο επόμενο διάστημα κάτι «θεαματικό» από ρωσικής πλευράς στην Ελλάδα. Και...
...Και όλο αυτό σχολιάστηκε μεν κάπως, αλλά κατά βάσιν, τουλάχιστον από τα έντυπα ευρείας κυκλοφορίας, πέρασε στα... ψιλά. Όμως, το συγκεκριμένο τηλεφώνημα ήταν και οι γνωρίζοντες το αντιλαμβάνονται αυτό, πολύ πιο σημαντικό από όσο, επιδερμικώς, παρουσιάστηκε. Διότι, κατ’ αρχήν, καθιστά σαφές ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός το πήρε απόφαση ότι δεν έχει να περιμένει και τόσα πολλά (μπορεί και τίποτα) από τη δευτεροπατρίδα του. Τις Η.Π.Α. Και ότι θα πρέπει να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του, αν θέλει να βρει διεξόδους για τη χώρα.
Να θυμηθούμε, γιατί όλα έχουν μια συνέχεια και μια σειρά - η οποία δεν είναι απαραιτήτως και πάντα λογική - ότι: όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Γιώργος Παπανδρέου, ο προκάτοχός του, Κώστας Καραμανλής, είχε «στρώσει το δρόμο» για συνεργασίες σε πολλαπλά επίπεδα με τη Ρωσία, έχοντας ξεκινήσει και καλλιεργήσει την ελληνορωσική προσέγγιση. Στο επίκεντρο βρισκόταν, βεβαίως, τα ενεργειακά ζητήματα και εκείνος ο περίφημος «αγωγός», ο οποίος μας... άφησε χρόνους. Διότι μπορεί για πολλά να τον κατηγορούν τον Καραμανλή, αλλά ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα είχε την «ευελιξία» να αναζητήσει νέους συμμάχους και νέες προοπτικές ανάπτυξης για τη χώρα. Άλλωστε, λέγεται - όπως λέγονται και τόσα άλλα - ότι αυτή η «στροφή» του Καραμανλή προς τη Ρωσία ενόχλησε τις Η.Π.Α. (θα μπορούσαμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι και ενοχλήθηκαν και τον... παρενόχλησαν για το θέμα αυτό), που εν συνεχεία είναι σίγουρο ότι δεν τον «στήριξαν» στις εθνικές εκλογές. Διότι, βεβαίως, ό,τι και να λέμε, η ανάμιξη του αμερικανικού παράγοντα στα ελληνικά πράγματα (και όχι μόνο) αποτελεί πλέον «παράδοση» δεκαετιών. Άλλωστε, μόλις στις αρχές της εβδομάδας ήρθε στη δημοσιότητα και το πόρισμα του εισαγγελέα για το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, το οποίο «έδειξε» ότι τον Καραμανλή, αλλά και άλλους της τότε κυβέρνησης, παρακολουθούσαν «αμερικανικοί κοριοί». Οι οποίοι φαίνεται ότι είναι και αντοχής. Βρε τους ψεκάζεις, βρε τους πετρελαιώνεις, τίποτα αυτοί! Συνεχίζουν απτόητοι! Τον είχαν, λοιπόν, από κοντά τον Κ. Καραμανλή, για να ξέρουν από πρώτο χέρι «τι» κάνει και «τι» δεν κάνει. Αλλά, λέει, δεν έμαθαν και πολλά πράγματα, γιατί στα τηλέφωνα που παρακολουθούσαν δεν έλεγαν υψίστης σημασίας θέματα!
Αυτά, λοιπόν, εν τάχει, συνέβησαν τότε.
Μόλις ανέλαβε ο νυν πρωθυπουργός, μία από τις προτεραιότητές του ήταν ποια; Να βάλει «πάγο» σε οιαδήποτε «συνδιαλλαγή» βρισκόταν εν εξελίξει με τη Ρωσία. Προφανώς, δεν ήταν ότι... έτσι από μόνος του, κοιμόταν και ξυπνούσε λέγοντας: «Όταν γίνω πρωθυπουργός, θα καταργήσω τις συνεργασίες με τους Ρώσους». Προφανώς, ήλπιζε ότι έτσι θα «καλόπιανε» τους πέραν του Ατλαντικού, αποκομίζοντας οφέλη. Τα οποία «οφέλη», όμως, δεν ήρθαν. Ούτε σε εθνικό ούτε σε «προσωπικό πολιτικό», να το πούμε, επίπεδο. Άλλωστε, έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα στις Η.Π.Α., τον εαυτό τους δεν μπορούν να βοηθήσουν, όχι εμάς!
Οι σχέσεις με την Ε.Ε. είναι γνωστές, μεταξύ «σφύρας και άκμονος», χθες οργίασαν οι φήμες για «ναυάγιο» με τους τροϊκανούς και βγήκε ο Βενιζέλος να διαψεύσει. Αλλά, ούτως ή άλλως, πρόκειται πλέον για σχέσεις «δανειστών» και «δανειζομένων» και τέτοιες σχέσεις ποτέ δεν είναι υγιείς.
Οπότε, τι έμεινε; Μία Ρωσία και μία Κίνα έμεινε (που μας θέλουν κιόλας) να στραφούμε προς τα εκεί, μπας και δούμε Θεού πρόσωπο, την ίδια ώρα που ο υπουργός Οικονομικών έκανε χθες τη... βαθυστόχαστη «ανακάλυψη» ότι η «ύφεση είναι μεγαλύτερη από αυτήν που περιμέναμε». Όλοι το ξέρουμε ότι η χώρα είναι σε βαθιά ύφεση, ο καθ’ ύλην αρμόδιος το... ανακάλυψε χθες!
Το τηλεφώνημα Παπανδρέου, λοιπόν, προς τον «ξένοιαστο καβαλάρη» με τη Χάρλεϊ, τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ήταν... βαθύτερης σημασίας. Τόσο βαθιάς, όσο είναι και η ύφεση. Τώρα, τι τόπο έπιασε θα το δούμε στη συνέχεια!
