Κάθε εχέφρων άνθρωπος, που αντιλαμβάνεται το κρίσιμο της κατάστασης που βρισκόμαστε, αποκλείει ασυζητητί τις εκλογές. Βέβαια, οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σκάνε πάλι μύτη. Δεν τους κολλάει ο ύπνος, καθώς λογαριάζουν ποια θα είναι η κατάλληλη στιγμή για εκλογές. Δηλαδή, για μια προσφυγή που μόνο προβλήματα και επιδείνωση θα μας φέρει. Από την άλλη μεριά, έχουμε και τη Ν.Δ. Δυστυχώς και ο Σαμαράς, πάνω από το συμφέρον της χώρας, βάζει το κόμμα του. Να πέσει ο αντίπαλος, για να αρπάξει την εξουσία. Παιχνίδια με τον αγώνα των ταξιτζήδων, στείρα πολιτική, άρνηση να βάλει πλάτη για τη σωτηρία της πατρίδας. Δηλαδή, ό,τι έκανε και ο Γιώργος στην αντιπολίτευση.
Δυστυχώς, η πλειονότης των πολιτικών μας υποτροπιάζει στη σφαλερή νοοτροπία του παλαιοκομματισού και της φαυλότητας. Κοντόφθαλμοι, άμυαλοι και ανίκανοι, φροντίδα τους μοναδική είναι το μικρομάγαζό τους. Το κομματικό κέρδος. Λειτουργούν όλοι τους με τα παλιά πρότυπα. Της διχόνοιας και της υστεροβουλίας. Μα κανείς τους δεν έχει σύνεση;
Αν μας βάλουν στο λούκι μιας εκλογικής περιπέτειας, θα περάσουμε τουλάχιστον έξι μήνες σε μια κατάσταση άπνοιας και απραξίας. Πότε; Τώρα, που ο τόπος μας έχει απόλυτη ανάγκη από συλλογική προσπάθεια, εντατική επαγρύπνηση και μεθοδευμένα αποτελέσματα. Δύο τουλάχιστον μήνες θέλει ο Έλληνας προ των εκλογών, να χαρεί το χαβαλέ του, την ντουντούκα, τον τζόγο, την κλακαδόρικη συμπεριφορά, τα πανηγύρια του εκλογικού κλίματος. Και θέλει άλλους τέσσερις μήνες έως ότου η νέα κυβέρνηση να συγκροτηθεί, να μελετήσει τα προβλήματα και ν’ αρχίσει να ρολάρει αποτελεσματικά. Είναι γνωστή, άλλωστε, η περίοδος χάριτος (γράφε απραξία) των πρώτων εκατό ημερών.
Και έτσι που έχουν δημιουργηθεί τόσες ανώμαλες καταστάσεις, μέσα σ’ αυτό το αλαλούμ, τα μπουμπούκια των κομματικών εγκάθετων και των αναρχικών, θα δώσουν το δικό τους ρεσιτάλ, τις γνωστές παραβατικές τους τακτικές.
Εδώ δεν είναι Βέλγιο, που έχουν ενάμιση περίπου χρόνο χωρίς κυβέρνηση. Η Δημόσια Διοίκηση εκεί λειτουργεί ρολόι. Φανταστείτε το μπάχαλο που θα προκύψει, καθώς το δικό μας καράβι θ’ αρμενίζει έρμαιο στο πουθενά. Ενώ τα προβλήματά μας, που απαιτούν επείγουσες λύσεις, θα βουλιάζουν συνεχώς.
Πέραν όμως αυτών, έχουμε και την αντίδραση που έχουν δηλώσει οι εταίροι και δανειστές μας. Μα, θα μου πείτε, αυτοί θα μας κάνουν κουμάντο; Δεν είμαστε ανεξάρτητοι στον τόπο μας; Δυστυχώς, τους πέφτει λόγος και μάλιστα μεγάλος. Δεν έδωσαν τα λεφτά τους σε ανεύθυνους. Τα έδωσαν με την προοπτική να συμπράξουμε, ώστε και με τη δική τους βοήθεια να βγούμε από το τέλμα. Μας το είπαν καθαρά και ξάστερα Αμερικανοί και Ευρωπαίοι: «Τηρήστε τις υποχρεώσεις σας. Μην μπείτε σε καμιά πολιτική περιπέτεια. Και μην αρχίσετε πάλι να σκέφτεστε ή να περιμένετε κι άλλη καλύτερη συμφωνία, για την αντιμετώπιση του χρέους σας. Η υπομονή των λαών μας, των υπηρεσιών μας και των αγορών μας τελείωσε...» («Βήμα» 24/7). Όχι μόλις πήραμε τις δόσεις μας ν’ αρχίσουμε πάλι τα παλαιοκομματικά μας τερτίπια. Πάπαλα, λοιπόν. Θα μου πείτε πάλι, πως είμαστε εθνικώς ανεξάρτητοι, οι εκλογές είναι δικό μας θέμα και ό,τι θέλουμε κάνουμε. Φυσικά. Κι αν θέλουμε, αυτοκτονούμε. Κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει και λόγο σε κανέναν δεν δίνουμε.
Αυτό, όμως, το πολιτικό μας κατεστημένο, με τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους ευτελείς «ηγεμονίσκους» έχει χρέος να ενημερώσει τον ελληνικό λαό. Να μας ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς θα προκύψει από μια εκλογική περιπέτεια και ποιους κινδύνους ή λύσεις μπορεί να εγκυμονεί. Να αλλάξουμε Παπανδρέου με Σαμαρά δεν λέει τίποτα. Ίδια γεύση ανοστιάς και πικρίας.
Συνεπώς, μακριά από κάθε σκέψη για εκλογές. Ο Σαμαράς ας μην βιάζεται ν’ αναρριχηθεί στον πρωθυπουργικό θώκο. Φανερά είναι τα αγκάθια που έχει. Και οι Πασόκοι ας δουλέψουν σκληρά κι αδιάκοπα, για να διορθώσουν όσα με το λαϊκισμό και την ανευθυνότητά τους μας φόρτωσαν. Και αντί να ερωτοτροπούν με τις εκλογές, ας δώσουν όλοι τους χέρι συναίνεσης και συστράτευσης για τη σωτηρία του τόπου. Εκλογές θα γίνουν πολλές στο μέλλον και θα έχουν την ευκαιρία να τις χαρούν.
