Του Γιώργου Σούλτη, επίκουρου καθηγητή ΤΕΙ
Θυμάμαι μικρό παιδί ότι η προπαγάνδα της Χούντας ήταν: «Η επανάσταση έγινε για να σώσει τη Χώρα, την οποία η δημοκρατία είχε οδηγήσει στο χάος ανοίγοντας την πόρτα στους κουμουνιστοσυμμορίτες...». Σήμερα «η επικοινωνιακή πολιτική» ενός «σοσιαλιστικού-αριστερού» κόμματος δεν διστάζει να κατηγορήσει για όλα τα δεινά στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης τη δημοκρατία. Προχωράει έτσι στην ολοκληρωτική κατάλυση της δημοκρατίας μέσα στα Ιδρύματα και την εγκαθίδρυση ενός συστήματος αυταρχικού και αγοραίου που οδηγεί μαθηματικά την Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη εκπαίδευση σε πλήρη διάλυση.
Αν σε κάτι παίρνει άριστα αυτή η κυβέρνηση είναι στην επικοινωνιακή πολιτική (είναι ο σύγχρονος όρος της προπαγάνδας) βάσει της οποίας για όλα τα κακά στην Ανώτατη Εκπαίδευση φταίνε οι εκπαιδευτικοί, η κατάχρηση της δημοκρατίας και ο κακός συνδικαλισμός. Όπως άλλωστε και σε όλα τα άλλα θέματα για την κυβέρνηση φταίνε οι κακοί ταξιτζήδες, οι κακοί γιατροί, οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι κακοί φορολογούμενοι, γενικά ο κακός λαός, ο κακός συνδικαλισμός και άρα η κακή δημοκρατία!
Γνωστοί και φίλοι μου έχουν πειστεί ότι το χάλι που όντως υπάρχει στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, οφείλεται στους καθηγητές που έχουν βολευτεί οικογενειακώς που διορίζουν μόνο τους κολλητούς, που παίρνουν τεράστιους μισθούς και τρώνε τα ευρωπαϊκά χρήματα. Όσο για τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις που τυχόν υπάρχουν μέσα στα πανεπιστήμια όλοι έχουν πειστεί ότι οι εκλογές και τα εκλεγμένα όργανα είναι οι μόνες αιτίες που τα δημιουργούν. Δηλαδή μια αριστοτεχνική επικοινωνιακή πολιτική έχει καταφέρει να ανατρέψει την εικόνα έτσι ώστε για όλα τα κακά για τα οποία κυρίως ευθύνεται το ίδιο το πολιτικό πελατειακό σύστημα και η κομματοκρατία τους που έχει διαβρώσει τα πάντα μέσα στα Ιδρύματα, να κατηγορούνται η δημοκρατία και συμμετοχή.
Αυτά είναι τα κυρίαρχα επιχειρήματα του Υπουργείου υπέρ του νέου νόμου όπως αναπαράγονται στα κανάλια. Οι αντίθετες φωνές όπως αυτή των πρυτάνεων, ευτελίζονται και περιγελούνται εντέχνως από τους τηλεοπτικούς αστέρες. Ενδεικτικό είναι ότι στον Τύπο τα άρθρα είναι μοιρασμένα: από τη μία υπάρχουν τα εξαιρετικά άρθρα εναντίον του νέου νόμου, γραμμένα από φωτισμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους που διδάσκουν χρόνια στα ελληνικά αμφιθέατρα, ενώ οι υπερασπιστές του νόμου στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν είναι καν καθηγητές σε ελληνικά πανεπιστήμια, ή είναι σύμβουλοι σε υπουργεία και άλλες κρατικές θέσεις.
Με κίνδυνο να με κατατάξουν και μένα σε εκείνους που υπερασπίζονται τα «μεγάλα συντεχνιακά τους συμφέρονται και τη διατήρηση της εξουσία τους», καταγράφω επιγραμματικά κάποιες αλήθειες. Παράλληλα διατηρώ την οργή του ανθρώπου που είχε παρακολουθήσει προεκλογικά τη σύνταξη του προγράμματος του κυβερνώντος κόμματος για την παιδεία, και είχε ενθουσιαστεί αλλά καμία σχέση δεν έχει με όσα γίνονται σήμερα.
1. Είναι σίγουρο ότι μετά τη δεκαετία του ‘80 τα προβλήματα της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων αντί να επιλύονται συνεχώς μεγαλώνουν, φτάνοντας σήμερα σε απελπιστικά επίπεδα. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης που συνήθως παραγνωρίζεται είναι το γεγονός ότι όλοι οι απόφοιτοι του Λυκείου (σε ποσοστό 90% και πάνω) οδηγούνται στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων έχει ολέθριες συνέπειες για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Κατ’ αρχάς αποτελεί την κύρια αιτία της υποβάθμισης των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, διότι δεν μπορεί να γίνει ποιοτική εκπαίδευση σε τμήματα 400 και πάνω φοιτητών. Αν αυτό το συνδυάσετε με το απαράδεκτο επίπεδο των νεοεισερχομένων φοιτητών και την έλλειψη ενδιαφέροντός τους, αφού δεν επιλέγουν συνειδητά τις ανώτατες σπουδές αλλά «σύρονται» σε αυτές, έχουμε το λόγο της απαράδεκτης κατάστασης των Ιδρυμάτων μας. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την απαράδεκτη πελατειακή πολιτική όλων των κυβερνήσεων που με μόνο κίνητρο την άγρα ψήφων και το βόλεμα των ημετέρων, δημιούργησαν άσχετα Τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ σε κάθε Κολοπετινίτσα της Ελλάδας, τότε βλέπουμε ξεκάθαρα τι φταίει για το χάλι της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Από την άλλη το μηχανιστικό σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων έχει διαλύσει το Λύκειο, αντικαθιστώντας το με το φροντιστήριο και μάλιστα ένα φροντιστήριο που δεν έχει στόχο να δώσει γνώσεις αλλά μόνο να εισάγει τον μαθητή σε ένα Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ. Το χειρότερο όλων βέβαια είναι ότι καταστρέψαμε και καταστρέφουμε τα παιδιά μας τα οποία τα οδηγούμε να χάνουν τα πιο δυναμικά τους χρόνια σπουδάζοντας. Φτάνουν έτσι στα 30 χρόνια τους με μεταπτυχιακά και διδακτορικά για να μπουν στην ανεργία. Είναι τρομερό ότι τα παιδιά μας κάνουν οικογένεια μετά τα 30 όντας άνεργα και με 10 πτυχία!
Το σημαντικό αυτό πρόβλημα η παρούσα κυβέρνηση το αγνοεί παντελώς και αυτό δεν το κάνει από ένα ακόμα «λάθος». Στο προεκλογικό πρόγραμμα της παρούσας κυβέρνησης την πρώτη θέση της μεταρρύθμισης καταλάμβανε η αναμόρφωση της ΜΕΣΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, τώρα αυτό αγνοείται τελείως. Αντίθετα και μετά τις πιέσεις της Οικονομικής κρίσης «ανακάλυψαν» ότι τα Ανώτατα Ιδρύματα είναι πολλά και πρέπει να καταργήσουν τα μισά. Το ποια θα είναι η συνέπεια αυτής βίαιης και αυθαίρετης κατάργησης είναι προφανές: Όταν οι μαθητές τελειώσουν το Λύκειο δεν είναι πλέον σε ηλικία να μάθουν κάποιο επάγγελμα και έτσι αναγκαστικά θα οδηγηθούν στα Ιδιωτικά πανεπιστήμια για να πάρουν ένα χαρτί! Η παρούσα «σοσιαλιστική» κυβέρνηση έχει ήδη αναγνωρίσει, παρά την απαγόρευση του Συντάγματος τα Ιδιωτικά πανεπιστήμια, από την πίσω πόρτα. Πιστεύουμε ότι η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ περνάει από την αναβάθμιση της ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Όσο αυτό δεν γίνεται οδηγούμαστε στην υποβάθμιση και την απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και υποθηκεύουμε το μέλλον και των επόμενων γενεών.
2. Επιγραμματικά το νέο σχέδιο νόμου για την Ανώτατη Εκπαίδευση επιφέρει τις εξής «επαναστατικές αλλαγές» και δεν τα λέω εγώ αλλά τα έχουν γράψει εγνωσμένου κύρους πανεπιστημιακοί της μαχόμενης εκπαίδευσης και έρευνας:
* Καταργεί όλα τα συλλογικά εκλεγμένα όργανα διοίκησης και μεταφέρει τη διοίκηση σε διορισμένους, η πλειοψηφία των οποίων είναι εξωπανεπιστημιακοί.
* Δίνει σε αυτά τα μονοπρόσωπα και διορισμένα όργανα τεράστιες εξουσίες, για παράδειγμα ο πρύτανης θα μπορεί να κάνει διορισμούς, και να ασκεί οικονομική διαχείριση εκατομμυρίων, χωρίς στην ουσία έλεγχο.
* Η νέα αυτή διοίκηση στην ουσία δεν λογοδοτεί σε κανέναν, και αποφασίζει για τα πάντα, όπως για παράδειγμα: μπορεί να καθορίσει ακόμα και τους μισθούς των καθηγητών, μπορεί να αποφασίσει κάποια στιγμή να μπουν δίδακτρα στα προπτυχιακά τμήματα ή να καταργήσουν τμήματα και ολόκληρα Ιδρύματα. Μπορεί ακόμα να βάλει την αστυνομία στο Ίδρυμα για λόγους που εκείνοι θα κρίνουν.
* Επαναφέρει τον θεσμό της έδρας των καθηγητών πρώτης βαθμίδας μετατρέποντας σε «δούλους» όλες τις άλλες βαθμίδες.
* Θεσμοθετεί τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και καταργεί σταδιακά τη δωρεάν παροχή βιβλίων (λέει ότι μετά από ένα χρόνο θα αντικατασταθούν τα συγγράμματα από ψηφιακά, με αυτό τον τρόπο όμως το κόστος των συγγραμμάτων μεταφέρεται στους φοιτητές).
Είναι η πρώτη φορά που όλοι οι φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας (Πρυτάνεις, πρόεδροι ΤΕΙ και συνδικαλιστικά όργανα) είναι σαφώς τοποθετημένοι εναντίον του νέου αυτού νομοσχεδίου και είναι η πρώτη φορά που κάποια κυβέρνηση με τόσο θράσος φέρει ένα νομοσχέδιο για ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι. Όλοι αναγνωρίζουμε τη σοβαρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή την εποχή η χώρα μας, στο να διαλύεις όμως παντελώς τη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση παραδίδοντάς την έρμαιο σε αγοραία συμφέροντα δεν μπορεί να έχεις κανένα άλλοθι, όταν μάλιστα λες ότι είσαι σοσιαλιστική κυβέρνηση.
